آقاجانی: کار با «حسن فتحی» آرزویم بود
معتقدم وقتی معضلی در جامعه وجود دارد باید در آثار نمایشی با هنرمندی و ظرافت خاصی به تصویر كشیده شود تا خانواده ها خیلی راحت از هر مساله ای نگذرند. كه البته این اتفاق در سریال زمانه افتاده است.

صفا آقاجانی از بازیگران قدیمی نمایش های رادیویی است. او را در آثار مختلف تلویزیون هم دیده ایم. آقاجانی این روزها سریال تلویزیونی «زمانه» را در حال پخش از شبكه سه دارد. او معتقد است ایفای نقش مادر مهربان همیشه برایش جذابیت داشته و هیچ وقت از اجرای چنین نقشی خسته نشده است. به بهانه همكاری این هنرمند مهربان با حسن فتحی با او به گفت وگو نشستیم.
   

ایفای نقش های مختلف همیشه برای بازیگران جذابیت دارد، اما شما در اكثر نمایش های رادیویی و سریال های تلویزیونی نقش یك مادر مهربان را بازی می كنید. از این نقش كلیشه ای خسته نشده اید؟

(باخنده) همه مادرها مهربان هستند و هیچ كس نمی تواند منكر این مساله شود. همه مادرها به نوعی زحمتكش هستند. اگر این طور باشد پس همه ما باید از مادرهایمان خسته شویم.
كسانی كه مادرشان در قید حیات است هر روز شاهد دیدن مهربانی های او هستند و هرگز این مساله برایشان كلیشه نیست، چون عشق مادر رنگارنگ است. بنابراین من هم به عنوان یك بازیگر هیچ وقت از این كه نقش یك مادر مهربان را بازی می كنم، خسته نمی شوم و برایم كلیشه نیست. نقش مادر همیشه برایم جذابیت دارد.
   

به هر حال همه مادرها مهربانی هایشان یكی نیست. برخی ممكن است مقتدر باشند و بعضی خصوصیات دیگری داشته باشند؟

بله، دقیقا همین طور است. به همین دلیل گفتم عشق مادرها رنگارنگ است. درست است كه اكثر مواقع نقش یك مادر مهربان را بازی می كنم، اما همیشه مهربانی ام را به گونه متفاوت در بازی نشان می دهم. در واقع سعی می كنم با توجه به شرایطی كه مادر قصه در آن قرار دارد، ابعادی را برجسته كنم تا مورد توجه بینندگان قرار بگیرد.

فكر می كنم این اتفاق هم در سریال تلویزیونی زمانه افتاده است. نقش مادری را به عهده دارم كه در شرایط مالی سخت بچه هایش را بزرگ كرده و آنها را با چنگ و دندان نگه داشته است. در واقع او بدون آن كه حمایت همسرش را داشته باشد بچه هایش را به سر و سامان رسانده است. در مجموع معتقدم مادر سریال زمانه رنگ و لعاب خاص تری نسبت به دیگر نقش هایی دارد كه بازی كرده ام و تفاوت او با دیگر نقش هایم كاملامحسوس است.
   

مدتی است كه حضورتان در آثار تلویزیونی كمرنگ شده، آیا دلیل خاصی دارد؟

دنیای هنر مناسبات خودش را دارد كه من خیلی از آنها سر درنیاوردم، اما در مجموع همیشه تلاش كرده ام مردم از بازی ام راضی باشند. همیشه عاشق كارم هستم و برای آن وقت می گذارم. اگر بازیگر برای كارش انرژی و عشق لازم را نگذارد، بازی اش برای مخاطب جذاب نخواهد بود و بازیگر آن را نمی پذیرد.
   

وقتی فیلمنامه زمانه به دستتان رسید اولین مواجهه تان با نقش مادر ارغوان چگونه بود؟

وقتی فیلمنامه زمانه را خواندم، لذت بردم و نقشم را خیلی دوست داشتم. می دانستم اسماعیل عفیفه جزو تهیه كنندگان حرفه ای تلویزیون است و سال هاست مخاطبان شاهد آثار خوب او در این رسانه هستند. بنابراین با اطمینان خاطر بازی در این سریال را پذیرفتم، چون می دانستم او هر فیلمنامه ای را قبول نمی كند، مگر آن كه انسجام لازم را داشته باشد و حرف نویی به بینندگان منتقل كند.
معتقدم یكی از امتیازات سریال زمانه، كارگردانی حسن فتحی است. او جزو كارگردانان توانمند سینما و تلویزیون است و نسبت به مخاطب شناخت دارد. مسلما كار كردن با چنین كارگردانانی برای هر بازیگری دلنشین و جذاب است و خوشحالم كه این اتفاق هم برای من افتاد و توانستم با گروه حرفه ای سریال زمانه همكاری كنم. وقتی یك بازیگر بازی در اثری را می پذیرد هیچ چیز برایش لذتبخش تر از كار كردن با یك گروه حرفه ای نیست.
   

برخی بازیگران گلایه می كنند كه كارگردانان به آنها اجازه نمی دهند در طول كار پیشنهادهایشان را بدهند یا این كه آنها را در بازی محدود می كنند. شرایط شما در سریال زمانه چگونه بود؟

به نظر من فتحی نه تنها به لحاظ كار، حرفه ای است، بلكه در اخلاق هم این گونه است. وقتی كارگردانی چنین خصوصیتی داشته باشد، بازیگر هم با علاقه كار می كند. خوشبختانه حسن فتحی تعامل زیادی با بازیگران دارد و برای صحبت با بازیگران در راستای نقش هایشان زمان می گذارد. در سریال زمانه هم بازیگران با او صحبت می كردند و پیشنهادهایشان را می دادند. او با دقت به همه حرف ها گوش می داد؛ اگر موافق بود، آن پیشنهاد در بازی اجرا می شد و اگر مخالف بود، دلایل منطقی اش را می گفت. همه صحنه ها بعد از تمرین ضبط می شد و این طور نبود كه فتحی براحتی از هر صحنه ای بگذرد، حتی اگر لازم بود درباره آن بارها با بازیگران صحبت می كرد.

امیدوارم همه كارگردانان این فضا را در اختیار بازیگران بگذارند تا آنها با خیال راحت بازی كنند و از این كه نظراتشان را در طول كار می گویند با علاقه بشنوند و در صورت مناسب بودن، اجرا شود.

كار كردن با حسن فتحی برایم اتفاق خجسته ای بود و از این كه این افتخار نصیبم شد خوشحال هستم. بگذارید اعتراف كنم كه كار كردن با حسن فتحی یكی از آرزوهای من بود و از این كه به آرزویم رسیدم، راضی هستم.

فتحی جزو كارگردانانی است كه بازیگر در طول كار از او خیلی چیزها یاد می گیرد. خدا را شاكرم كه چنین موقعیتی برای من فراهم شد. در مجموع فضای سریال تلویزیونی زمانه برایم خوب و تعامل برانگیز بود.
   

سریال تلویزیونی زمانه به دو مبحث دروغ و خیانت می پردازد كه این روزها خیلی زیاد شده است و در بخشی از این سریال شاهد بودیم كه ارغوان مخفیانه ازدواج می كند، اما برخی با نشان دادن چنین مسائلی مخالف هستند. به نظرتان به تصویر كشیدن چنین معضلاتی تا چه میزان می تواند به خانواده ها هشدار بدهد؟

معتقدم وقتی معضلی در جامعه وجود دارد باید در آثار نمایشی با هنرمندی و ظرافت خاصی به تصویر كشیده شود تا خانواده ها نسبت به فرزندانشان حساس تر باشند و خیلی راحت از هر مساله ای نگذرند. كه البته این اتفاق در سریال زمانه افتاده است.
    
متاسفانه به دلیل مشغله فراوانی كه این روزها خانواده ها دارند، گاهی از فرزندانشان غفلت می كنند و آن طور كه لازم است به مسائل آنها توجه نمی كنند. گاهی جمع شدن چنین مسائلی در كنار هم، به مشكلات بزرگ تر منجر می شود. بنابراین بهتر است چنین مسائلی مطرح شود تا خانواده ها نسبت به آن آگاهی پیدا كنند.

از سوی دیگر در آثار نمایشی چنین معضلاتی باید مطرح شود، اما راه حل به عهده خانواده هاست كه باید مراقب فرزندانشان باشد. قرار نیست راه حل هم ارائه شود. بنابراین سریال زمانه به هیچ وجه بدآموزی ندارد و باعث می شود خانواده ها مراقب مخفی كاری فرزندانشان باشند. ضمن این كه وقتی درباره معضلی آنقدر صحبت می شود كه حتی درباره آن قانونی در مجلس تصویب می شود، چرا نباید در آثار نمایشی مطرح شود؟ وقتی معضلی در جامعه خیلی دغدغه نباشد، پس چه ضرورتی دارد كه در مجلس مطرح شود؟ بنابراین كار هنرمندان طرح مساله است نه ارائه راه حل.
   


شما در طول این سال ها علاوه بر بازیگری در تلویزیون در نمایش های رادیویی هم نقش های مختلفی را بازی كرده اید. بازی در كدام رسانه برایتان اولویت دارد؟

دغدغه همیشگی من رادیو است. من عاشق رادیو هستم و در طول این سال ها نقش های متنوعی را در این رسانه تجربه كرده ام. به حدی عاشق رادیو هستم كه وقتی درگیر بازی در یك سریال تلویزیونی می شوم و مجبور هستم در آن زمان كمتر به رادیو بروم، دلم برای رادیو تنگ می شود.
وقتی در رادیو كار می كنم به لحاظ روحی آرامش دارم. در واقع زمان هایی كه از رادیو دور می شوم انگار كه از خانواده ام دور هستم. بچه های رادیو عاشقانه كار می كنند و با وجود كم بودن دستمزدها انرژی لازم را برای كارشان می گذارند. امیدوارم به لحاظ مالی بچه ها حمایت شوند تا مشكلات معیشتی نداشته باشند.
    
من سال هاست در رادیو كار می كنم. در واقع در این رسانه تربیت شده و آموزش دیده ام. بنابراین وظیفه خودم می دانم در خدمت رادیو باشم. معتقدم بعد از این همه سال باید آموخته ها و تجربیاتم را به نیروهای جوان انتقال دهم تا آنها هم آموزش لازم را ببینند. در مجموع اگر عشق نباشد، كار هنری شكل نمی گیرد.
   


گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: روزنامه جام جم
 


 مطالب پیشنهادی:
دستگیری کارگردان ایرانی به جرم تجاوز به یک بازیگر
راست باشد، از سینما خداحافظی می‌کنم
مد عجیب و غریب آفریقایی‌های فقیر!
سوپراستارهایی که کارتن‌خواب بودند
عکس‌هایی از «نیوشا ضیغمی» و خواهرش