عاشقانه ها
ساعت و لحظه‌هام گذشت، چشمام به کوچه خیره بود . من منتظر بودم بیاد، خیلی دلم تنگ شده بود...
کجاس بگو.اون که بَرات می‌مُرده کو.اون که قسم می‌خورده که دوسِت داره.اما به جاش با یه قَسَم هرچی که داشتی بُرده کو.
حالا که آمده‌ای.هِی برنگرد و هی پشت سرت را نگاه نکن.گنجشک‌های آن شهر دوردست هم.برای خود فکری می‌کنند...
حالا که آمده‌ای. همه‌ی گلدان‌ها خوشحالند.دوباره این آبپاش زرد.هر روز ساعت هفت صبح.به سراغشان خواهد رفت...
حالا که رفته‌ای . پرنده‌ای آمده است . در حوالی همین باغ روبه‌رو . هیچ نمی‌خواهد . فقط می‌گوید: کو کو؟...
حالا که آمده‌ای.از این چمدان می‌ترسم.این چمدان را بر می‌دارم.این چمدان را به دریاهای دور می‌اندازم...
حالا که آمده‌ای. گریه نمی‌کنم. حالا که آمده‌ای. کیفَت را باز کن. دستمالی به من بده.
یادت میاد نوشتی رو بخار شیشه...دلت اگه با من باشه، گم نمیشی تا همیشه... رسم دل سپرده‌ها نوشتم و تو خوندی... با خوندنت تو رو به من رسوندی، شبُ سوزوندی...

چیزی نمی‌تونم بگم ، قراره از من بگذری... چیزی نگو می‌فهممت ، باید از این خونه بری... چند سال از امشب بگذره؟ ، تا من فراموشت کنم .. .تا با یه دریا تو خودم ، خاموش خاموشت کنم...

... با تو ماه رو همه جا می‌بینم...حتی خوردشید و شبا می‌بینم...بی تو این دنیا که تو چنگ منه...دیگه چنگی به دلم نمی‌زنه...

چند دقیقه دیگر وقت داری تا به من نگاه کنی.... به من، به چشمانم و قلبی که تنها برای تو می‌تپد... این شب و این باران و تو...

... دلتنگی‌هایم شکل تو شده است، خواب‌هایم بوی تو را می‌دهد...دستم شبیه دست‌هایت شده... راستی دست‌هایمان چه شکلی بود... بال‌بال می‌زدم که برگردم، پرپر می‌شدم که ببینی‌ام...
وقتی که رفت و منو از یاد برد... هرچی که داشتم همه رو باد برد... زخم زبونا رو به جون خریدم... از همه حتی از خودم بریدم...

به تو تبریک میگم، که به تو باختمو... زیر پا لِه کردم دل خود ساختمو... به تو تبریک میگم، که دلم پیش تو بود... که تموم زندگیم توی آتیش تو بود...