نگاهی به بعد اروتیک و جسمانی در آثار پیکاسو + حضور معشوقه های وی در تابلوهایش
پابلو پیکاسو:  برای من هیچ گذشته ای یا آینده ای در هنر وجود ندارد. اگر یک اثر هنری نتواند برای همیشه در حال حاضر بماند، نباید آن را در دیگر زمان ها نیز مهم دانست.

پابلو پیکاسو:  برای من هیچ گذشته ای یا آینده ای در هنر وجود ندارد

پابلو پیکاسو در هنگام تمرینات هنری خود گفته بود :" اثری که فرد خلق می کند، روشی از مرور خاطرات روزمره اوست".

به نظر می رسد این سخن صحیح باشد، از این رو نمایشگاه جدید تیت مدرن باید زمانی خاص را برای عرضه و رونمایی از آثار مردان افسانه پرداز اختصاص دهد.
نمایشگاه تیت مدرن از سال 1932 با دعوت بازدید کنندگان به بازدید از بیش از 100 اثر هنری در تلاش برای نمایش دادن این مساله مهم است که چگونه تجربه های فردی و مسائل حرفه ای, سال سرنوشت ساز پیکاسو برای خلق آثار خلاقانه را رقم زد.

برای شناخت منبع الهام پیچیده ای که در طول سالیان متعدد بر آثار هنری تاثیر گزار است، سرنخ هایی وجود دارد تا بفهمیم که چه چیزی از قبل وجود داشته و در نهایت چه چیزی به ثمر نشسته است. این امر ، کمال زندگی هنری پیکاسو محسوب می شد. کسی که هر کدام از ما احساس می کنیم او را به روشی متفاوت می شناسیم:
تصور من از پیکاسو این است که او تابستان ها را در نزدیکی خانه خود در ریویرای فرانسه می گذرانده است و در آخرین سالهای زندگی خود، از آزادی نهایت لذت را برده یا در کنار ساحل مشغول بازی گلف بوده ست.


ازدواج و روابط عاشقانه پیکاسو

از این رو، با نگاهی به یک روز پاییزی و بارانی در خیابان هشتم پاریس، یک تضاد به وجود می آید، نگاهی به مراحل آغازین داستان زندگی او می پردازیم:
او در سال 1918 با رقاص بالرین مشهور الگا خوخولوا ازدواج می کند. پیکاسو و همسرش هر دو در کلیسای جامع ارتودوکس روسی ایستاده اند و باهم ازدواج می کنند. (پیکاسو دوبار در طول زندگی اش ازدواج می کند. یکبار با الگا خوخولوا و بار دوم با ژاکلین روک. در این میان معشوقه ای نیز داشته است.)

من نگاهی به دنیایی می اندازم که در آن پیکاسو در طبقه متوسط جامعه زندگی می کند و بر نوعی از آزادی در ارتباطات معتقد است که همین ها منجر به رابطه او با ماری ترزه والتر می شود. همانطور که در مورد زندگی او در پاریس  (جایی که در آن بیش از دو دهه با مشکلات دست و پنجه نرم کرد) توضیح داده شد:
محل سکونت خانوادگی او در Rue de la Boétie روبروی آپارتمان والتر بود جایی که زمانی برای ملاقات با همسرش به آنجا می رفت.

موقعیت خطرناک پیکاسو در 50 سالگی

پیکاسو در سال 1932 در سن 50 سالگی و در اوج شهرت حرفه ای خود با موقعیتی خطرناک روبرو شد. از یک طرف، امیدوار بود به وسیله ایجاد کاتالوگ جامع هنرمندان و آماده سازی برای اولین نمایشگاه آثار هنری، موقعیت خود را محکم سازد. از طرف دیگر، او به طور دائم تلاش می کرد تا خود را به عنوان هنرمندی مبتکر در جهان معرفی کند.

مکس جکوب محرم اسرار او از "دوره دوشس" او انتقاد کرده است، اما در حالیکه پیکاسو به نحو آشکاری صاحب همه ثروت خود بود, روح فراماسونری او، خود را در آثار آتلیه ای اش نشان می دهد.

ماهیت اروتیک و جسمانی برخی از آثار پیکاسو

همزیستی با حیطه های اروتیک و جسمانی در تصاویر تکراری از مبلمان در آثار هنری او منعکس شده است:
صندلی قرمز رنگ و کاغذ دیواری رنگی در آثار هنری او بسیار دیده می شود که ماهیت ثابت آن به وسیله رشد فراگیر "گل سانسوریا" نشان داده می شود.

این مضنون های تکراری در تابلویی سه تکه در سال 1932 گرد هم آمده اند. این تابلو در طی 5 روز تولید شد. این مضانین در نمایشگاه تیت مدرن برای اولین بار در سال 85 دوباره به هم پیوستند." برهنه، برگ های سبز و مجسمه، معشوق بر صندلی سیاه و آینه که ماریه ترزا والتر را به صورت شهوانی و بی رمق" نشان می دهد. پیکاسو در این نقاشی ها به ندرت زندگی خود را به تصویر می کشید. آخرین معشوقه فرانسوی او فرانسچوئیز گیلوت اغلب مدل نقاشی های او بود.

با وجود آنکه علاقه شدید پیکاسو به نقاشی او را از خانواده اش دور کرده بود. خانواده اش همچنان وفاداری شان را به او حفظ کرده بودند. اما او در نمایشگاه آثار هنری اش، تمایلی به نمایش نقاشی همسرش و تصویری از پسرش در کنار معشوقه اش نشان نداد.

در نقاشی های او رد پنهان دوگانگی برخی موضوعات متضاد به شدت حس می شود:
فشار عصبی بین نقش او به عنوان پدر  که  مردی که همسرش را طلاق داده و نیز دوگانگی ذاتی آثارش در مرز بین واقع گرایی و انتزاع و همینطور رئالیسم و سورئالیسم و همچنین نقاشی و مجسمه سازی.

پیکاسو در طول اقامتش در Boisgeloup،روی به خلق مجسمه های گچی آورد. او برخی از آثارش را در پاییز خلق کرده بود که در آن ها با استفاده از نقوش شادی آور , و شهوانی از حمام ها و کلبه های کنار دریا، روشی برای فراری شدن از نگرانی های خود یافته بود.

بعد زمان در آثار پیکاسو

 پیکاسو در سال 1923 نوست:" برای من هیچ گذشته ای یا آینده ای در هنر وجود ندارد. اگر یک اثر هنری نتواند برای همیشه در حال حاضر بماند، نباید آن را در دیگر زمان ها نیز مهم دانست." در مدرن تیت، حتی با اینکه از تاریخ نگاری پیکاسو سخن به عمل می آید، او توانایی خود را در فراتر رفتن از این امر اثبات می کند.
 

آینه اثر پابلو پیکاسو که تصویری از معشوقه اش والترز است

آینه اثر پابلو پیکاسو که تصویری از معشوقه اش والترز است

برهنه، برگ های سبز و مجسمه

برهنه، برگ های سبز و مجسمه

معشوق بر صندلی سیاه

معشوق بر صندلی سیاه 


بیشتر بدانید : گزارش تصویری: وقتی نقاشی های پیکاسو تبدیل به مجسمه های سه بعدی می شوند

تهیه و ترجمه: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
اختصاصی سیمرغ