سوال کاربر : دخترم هفت ساله و کلاس اول دبستان است و بدون ما از رفتن به مدرسه امتناع می کند
والدین محترم، اگر به یاد داشته باشید دو یا سه دهه قبل، درصد بیشتری از کودکان در روزهای اول مهر برای مدرسه رفتن و اولین تجربه جدایی رسمی از والدین مقاومت می کردند ولی با تغییر و تحولاتی که در نظام آموزشی داشته ایم مانند پیش بینی دوره غیر رسمی پیش دبستانی 1 و2 برای کودکان قبل از آموزش رسمی یا رفتن برخی کودکان به مهدکودک یا جشن آغازین برای کلاس اولی ها یک روز قبل از شروع سال تحصیلی که فضای شاد و تجربه خوشایندی در ذهن کودکان ثبت می شود، تا حد زیادی اضطراب جدایی کودکان کاهش یافته است و تقریبا بیشتر کودکان امروزی جدایی از مادر را قبل ازشروع سن مدرسه تجربه می کنند.
با این حال هنوز کودکانی هستند که برای مدرسه رفتن مقاومت می کنند و باعث نگرانی خانواده شان می شوند و این اضطراب در برخی کودکان به حدی جدی و بالاست که ممکن است به صورت بیماری روانی نمود پیدا کند. از اولین جدایی کودک از والدین به عنوان یک تولد دیگر یاد می شود و این تولد خطیر باید توسط اولیای مدرسه و والدین به خوبی مدیریت و جدی گرفته شود. فراموش نکنیم ریشه این اختلال اضطراب جدایی به سبک تربیتی والدین بستگی دارد. این والدین هستند که باخدمات و حمایت های افراطی و میدان ندادن به کودک در مرحله کودکی، یک وابستگی را که گاهی دوطرفه است (کودک به مادر - مادر به کودک) شکل می دهند و این تعارض در آغاز مهر که کودک قرار است وارد مدرسه شود، آشکار می شود.
3 پیشنهاد برای حل این تعارض
شما والدین گرامی که با مقاومت فرزند کلاس اولی خود روبه رو شده اید، آگاه هستید که درصدی از کودکان به دلیل اضطراب جدایی، از رفتن به مدرسه امتناع می کنند. برای رفع این تعارضات کودکان و والدین چند پیشنهاد تقدیم می شود.
تهدید و تسلیم، هرگز!
نه مستبدانه و نه منفعلانه با این مشکل رو به رو شوید بلکه به صورت مقتدرانه با مسئله مقاومت کودک برخورد کنید یعنی نه از اهرم تهدید و اجبار استفاده کنید و نه از مقاومت کودک، حمایت ضمنی کنید و در برابر آن حالت تسلیم داشته باشید بلکه ضرورت دارد تدریجی و جدی، شناخت وی را از مدرسه و معلم هرچه بیشتر مثبت کنید تا احساس امنیت وی در مدرسه افزایش یابد. همچنین از تجربه معلم مربوط هم استفاده کنید چون معلم باید با این گونه دانش آموزان ارتباط و به آن ها توجه ویژه ای داشته باشد تا به تدریج کودک در کنار معلم، همان احساس امنیتی راداشته باشد که درکنار مادر دارد.
مثبت کردن نگاه کودک به مدرسه
کودکی دوم فرزند شما و سن تادیب وی آغاز شده و تفکر وی بیشتر عینی است یعنی محیط و اطرافیان را از نگاه والدین ارزیابی می کند. تا می توانید نزد کودک از معلم و مدرسه تعریف و تمجید و از آن ها به بزرگی یاد کنید تا این نگاه مثبت شما احساس ناامنی کودک را از مدرسه و معلم کاهش دهد.
برخورد دوگانه نداشته باشید
والدین محترم در مواجهه با مقاومت کودک حتما باید هم صدا و همدل باشند و وحدت رویه داشته و برخورد دوگانه نداشته باشند تا کودک یقین کند والدین مقتدر، کوتاه نمی آیند و مدرسه رفتن قطعی است و راه گریزی نیست. بنابراین همراهی این گونه کودکان در روزهای اول شروع مدارس ایرادی ندارد ولی در اولین فرصت با تدبیر معلم مربوطه باید حضور والدین کمرنگ شود و پایان یابد.
بیشتر بدانید : بزرگترین اشتباهات والدین در فصل کارنامه فرزندشان،مراقب باشید
گردآوری : گروه سبک زندگی سیمرغ
seemorgh.com/lifestyle
منبع : khorasannews.com