بعضی مأموران ایستگاهها بهدستور مقامات شرکت واحد بهخاطر گرفتن سهقطعه بلیت اضافه با مسافران اتوبوس وارد مشاجراتی ناخواسته شدند و در برخی از ایستگاهها بحث میان مسافران و مأموران بالا گرفت. اکنون فارغ از اینکه اصولاً افزایش یکشبه چهار برابری قیمت بلیت یک خط اتوبوس و ایجاد نارضایتی آنهم در میان قشر کم درآمد هیچ توجیه اقتصادی و اجتماعی ندارد، باید از مدیریت شهری پرسید که بابت افزایش کدام کیفیت و کمیت در خدماترسانی شرکت واحد و حتی خط بیآرتی تهرانپارس- آزادی چهاربرابر اضافه از هر مسافر طلب کرده است.
بیآرتی از دید مسافران
دو ویژگی از دید مسافران، خط بیآرتی شرقی- غربی تهران را محبوب کرده است؛ یکی تعداد زیاد اتوبوسها (البته نه در ساعات اوج ترافیک) و دیگری ارزان بودن سفر با این وسیله نقلیه انبوهبر. فاطمه احمدی کارگر خانه که هر روز از خط بیآرتی برای رسیدن به محل کار خود استفاده میکند، میگوید: «من هر روز از ایستگاه قریب سوار بیآرتی میشوم و به ایستگاه شهید آیت میروم تا درخانه صاحبکارم به شغلم بپردازم که کارهای منزل و پرستاری از همسر بیمارش است. از وقتی که خط بیآرتی راه افتاده، تردد من در این مسیر طولانی راحتتر و ارزانتر شده است. من کارگر پردرآمدی نیستم و هر یک تومانی که بر هزینههای رفت و آمدم اضافه شود کار امرار معاش مرا سخت میکند. امروز نزدیک بود از غصه گریهکنم چون ناگهان دیدم مبلغی بر هزینه روزانهام افزوده شد بدون اینکه خط بیآرتی تغییر خاصی بکند.» وی میافزاید: خواهش میکنم از قول ما افراد کم درآمد بنویسید که قیمت بلیت را اضافه نکنند و اتوبوس واحد با بلیت ارزانش برای ما مردم عادی یک نیاز حیاتی است.»
اسماعیـلی، کارشـناس حمـلونقل درون شهری میگوید: «شبکههای حملونقل عمومی انبوهبر در شهرها اصولاً باید از نظر قیمت خدمات ارزان تمام شود و هنر مدیریت شهری در این است که عامه و اکثریت مردم را از خدمات مناسب و ارزان بهرهمند کند وگرنه با بهای گران بر شهر مدیریت کردن کاری است که از هر کس برمیآید. در حملونقل عمومی تاکسی و آژانس بهای خود را دارد و هر کس جیبش اقتضا میکند، میتواند سوار آنها بشود اما عامه مردم وقتی به اتوبوس واحد روی میآورند مشخص است که دارند به مدیریت شهری یک پیام میدهند به مفهوم اینکه طالب سفر ارزان و سریعاند.»
امید سبحانی یکی از مسافران دائمی اتوبوسهای خط بیآرتی میگوید: «انتظار مردم این بود که بیآرتی وقتی راه افتاد، کیفیت خدماترسانی آن بهبود یابد اما متأسفانه همان شکل پایه و ساده هنگام راهاندازی تاکنون ادامه یافته است.»
وی میافزاید: «بیآرتی تحت تأثیر یکسری اشکالات فیزیکی و ایرادهایی که در سیستم ارائه خدمات دارد متأسفانه از رشد محروم است و حالا که به ضعف دچار شده و عقبگرد میکند، مدیران شرکت واحد میخواهند این ضعف را با افزایش قیمت بلیت جبران کنند. من بهعنوان مسافر دائمی بیآرتی که وقتی خط تهرانپارس-آزادی راه افتاد اتومبیل شخصی را برای رفتن به محل کارم کنار گذاشتم، معتقدم ایستگاههای بیآرتی دارای اشکالاتی است که باید رفع شود و سیستم دسترسی عابر پیاده به ایستگاهها مشکلات فراوانی دارد چه در سطح و چه در ارتفاع که برای مردم دردسرساز شده است. به عقیده من بیآرتی دارای مشکل است اما مشکل با افزایش کاذب درآمد جبران نمیشود.»
یکی از تلاشهای شرکت واحد برای مطلوبتر کردن استفاده از خطوط بیآرتی، ایجاد شرایط مناسب برای دسترسی به تعدادی از ایستگاههای اتوبوس است. به این منظور، در برخی از ایستگاهها با قطع دسترسی پیادههایی که در پیادهرو تردد میکنند از مسیر سوارهرو، پلهای هوایی متصل به ایستگاه نصب شده است تا مسافران بدون نیاز به ورود به خیابان از همان پیاده رو به وسیله پل هوایی به ایستگاه بیآرتی بروند اما بهدلیل شرایط خاص خیابان اصلی انقلاب، آزادی و تهرانپارس، این پلها در ارتفاع بالا قرار گرفته و تردد بر پلههای متعدد و طولانی این پلها برای اکثر مسافران دشوار و با عوارض منفی بدنی همراه است خصوصاً اینکه شتاب و عجله برای رسیدن به اتوبوس را هرگز نمیتوان از مسافران این وسیله نقلیه گرفت.
بسیاری از مسافران بیآرتی بخاطر تردد از روی این پلهها ناراضیاند و با اینکه بارها از طریق سامانههای تلفنی مدیریت شهری برای اصلاح یا مکانیزه کردن این پلهها درخواست شده، اما هنوز هیچ اقدامی نشده است و در عین حال ناگهان قیمت بلیت اتوبوس بیآرتی چهار برابر میشود.
اسماعیلی کارشناس حمل و نقل درون شهری میگوید: «معمولاً در تهران امکاناتی براساس حداقل شرایط و بدون پیشبینی آینده راهاندازی و سپس رها میشود اما پس از مدتی که به استهلاک رسید و ضعیف شد، شروع میکند به ضرر دادن و آنگاه مدیران به فکر چاره میافتند و معمولاً هم تنها چارهای که به ذهنشان میرسد جیب مردم است. در شرکت واحد هم اگر دقت کنید میبینید که اتوبوسها و خطوط زیادی را از چهار، پنج سال پیش پولی کردند یا خطوط بیآرتی را راهاندازی کردند اما هنوز هم مشکل دارند و یکی از مشکلات عمدهشان هم استهلاک است. اگر پول میتوانست مشکل شرکت واحد را حل کند تا به حال باید این کار صورت میگرفت بنابراین، مدیریت شهری باید با تغییر رویه مدیریتی و اهمیت دادن به خواست و سلیقه مسافران و نیز با کاهش هزینهها شرایط خدمترسانی را بهبود بخشد.»
اسماعیلی میافزاید: «با توجه به خواست مسافران مبنی بر رفع اشکالات پلهای هوایی و دیگر اشکالات فیزیکی ایستگاهها و خطوط بیآرتی، میتوان کیفیت خدمترسانی را بهبود بخشید و رضایت مردم را کسب کرد بهاضافه اینکه شرکت واحد مجموعهای است که با مردم از نزدیک تماس دارد و باید با نظر سنجی دائمی خدمات خود را ارتقا دهد و بهخواست مردم نزدیک شود.»
بیآرتی از دید مسافران
دو ویژگی از دید مسافران، خط بیآرتی شرقی- غربی تهران را محبوب کرده است؛ یکی تعداد زیاد اتوبوسها (البته نه در ساعات اوج ترافیک) و دیگری ارزان بودن سفر با این وسیله نقلیه انبوهبر. فاطمه احمدی کارگر خانه که هر روز از خط بیآرتی برای رسیدن به محل کار خود استفاده میکند، میگوید: «من هر روز از ایستگاه قریب سوار بیآرتی میشوم و به ایستگاه شهید آیت میروم تا درخانه صاحبکارم به شغلم بپردازم که کارهای منزل و پرستاری از همسر بیمارش است. از وقتی که خط بیآرتی راه افتاده، تردد من در این مسیر طولانی راحتتر و ارزانتر شده است. من کارگر پردرآمدی نیستم و هر یک تومانی که بر هزینههای رفت و آمدم اضافه شود کار امرار معاش مرا سخت میکند. امروز نزدیک بود از غصه گریهکنم چون ناگهان دیدم مبلغی بر هزینه روزانهام افزوده شد بدون اینکه خط بیآرتی تغییر خاصی بکند.» وی میافزاید: خواهش میکنم از قول ما افراد کم درآمد بنویسید که قیمت بلیت را اضافه نکنند و اتوبوس واحد با بلیت ارزانش برای ما مردم عادی یک نیاز حیاتی است.»
اسماعیـلی، کارشـناس حمـلونقل درون شهری میگوید: «شبکههای حملونقل عمومی انبوهبر در شهرها اصولاً باید از نظر قیمت خدمات ارزان تمام شود و هنر مدیریت شهری در این است که عامه و اکثریت مردم را از خدمات مناسب و ارزان بهرهمند کند وگرنه با بهای گران بر شهر مدیریت کردن کاری است که از هر کس برمیآید. در حملونقل عمومی تاکسی و آژانس بهای خود را دارد و هر کس جیبش اقتضا میکند، میتواند سوار آنها بشود اما عامه مردم وقتی به اتوبوس واحد روی میآورند مشخص است که دارند به مدیریت شهری یک پیام میدهند به مفهوم اینکه طالب سفر ارزان و سریعاند.»
امید سبحانی یکی از مسافران دائمی اتوبوسهای خط بیآرتی میگوید: «انتظار مردم این بود که بیآرتی وقتی راه افتاد، کیفیت خدماترسانی آن بهبود یابد اما متأسفانه همان شکل پایه و ساده هنگام راهاندازی تاکنون ادامه یافته است.»
وی میافزاید: «بیآرتی تحت تأثیر یکسری اشکالات فیزیکی و ایرادهایی که در سیستم ارائه خدمات دارد متأسفانه از رشد محروم است و حالا که به ضعف دچار شده و عقبگرد میکند، مدیران شرکت واحد میخواهند این ضعف را با افزایش قیمت بلیت جبران کنند. من بهعنوان مسافر دائمی بیآرتی که وقتی خط تهرانپارس-آزادی راه افتاد اتومبیل شخصی را برای رفتن به محل کارم کنار گذاشتم، معتقدم ایستگاههای بیآرتی دارای اشکالاتی است که باید رفع شود و سیستم دسترسی عابر پیاده به ایستگاهها مشکلات فراوانی دارد چه در سطح و چه در ارتفاع که برای مردم دردسرساز شده است. به عقیده من بیآرتی دارای مشکل است اما مشکل با افزایش کاذب درآمد جبران نمیشود.»
یکی از تلاشهای شرکت واحد برای مطلوبتر کردن استفاده از خطوط بیآرتی، ایجاد شرایط مناسب برای دسترسی به تعدادی از ایستگاههای اتوبوس است. به این منظور، در برخی از ایستگاهها با قطع دسترسی پیادههایی که در پیادهرو تردد میکنند از مسیر سوارهرو، پلهای هوایی متصل به ایستگاه نصب شده است تا مسافران بدون نیاز به ورود به خیابان از همان پیاده رو به وسیله پل هوایی به ایستگاه بیآرتی بروند اما بهدلیل شرایط خاص خیابان اصلی انقلاب، آزادی و تهرانپارس، این پلها در ارتفاع بالا قرار گرفته و تردد بر پلههای متعدد و طولانی این پلها برای اکثر مسافران دشوار و با عوارض منفی بدنی همراه است خصوصاً اینکه شتاب و عجله برای رسیدن به اتوبوس را هرگز نمیتوان از مسافران این وسیله نقلیه گرفت.
بسیاری از مسافران بیآرتی بخاطر تردد از روی این پلهها ناراضیاند و با اینکه بارها از طریق سامانههای تلفنی مدیریت شهری برای اصلاح یا مکانیزه کردن این پلهها درخواست شده، اما هنوز هیچ اقدامی نشده است و در عین حال ناگهان قیمت بلیت اتوبوس بیآرتی چهار برابر میشود.
اسماعیلی کارشناس حمل و نقل درون شهری میگوید: «معمولاً در تهران امکاناتی براساس حداقل شرایط و بدون پیشبینی آینده راهاندازی و سپس رها میشود اما پس از مدتی که به استهلاک رسید و ضعیف شد، شروع میکند به ضرر دادن و آنگاه مدیران به فکر چاره میافتند و معمولاً هم تنها چارهای که به ذهنشان میرسد جیب مردم است. در شرکت واحد هم اگر دقت کنید میبینید که اتوبوسها و خطوط زیادی را از چهار، پنج سال پیش پولی کردند یا خطوط بیآرتی را راهاندازی کردند اما هنوز هم مشکل دارند و یکی از مشکلات عمدهشان هم استهلاک است. اگر پول میتوانست مشکل شرکت واحد را حل کند تا به حال باید این کار صورت میگرفت بنابراین، مدیریت شهری باید با تغییر رویه مدیریتی و اهمیت دادن به خواست و سلیقه مسافران و نیز با کاهش هزینهها شرایط خدمترسانی را بهبود بخشد.»
اسماعیلی میافزاید: «با توجه به خواست مسافران مبنی بر رفع اشکالات پلهای هوایی و دیگر اشکالات فیزیکی ایستگاهها و خطوط بیآرتی، میتوان کیفیت خدمترسانی را بهبود بخشید و رضایت مردم را کسب کرد بهاضافه اینکه شرکت واحد مجموعهای است که با مردم از نزدیک تماس دارد و باید با نظر سنجی دائمی خدمات خود را ارتقا دهد و بهخواست مردم نزدیک شود.»
گردآوری: گروه خبر سیمرغ
www.seemorgh.com/news
منبع:parsine.com