دیدگاه قمارگونه حسن عباسی نسبت به فوتبال
آخرین اظهارنظر عباسی كه شاید با توجه به شناخت او در سال‌های اخیر دیگر عجیب نباشد پس از بازی غرورآفرین تیم ملی فوتبال ایران برابر اسپانیا بود. عباسی گفته است: «از جامعه‌ای كه اسیر نود و كی‌روش و كفاشیان و فوتبال است مقاومت در‌نمی‌آید. انسان‌های بزرگ در سوریه می‌جنگند تا این افراد با خیال راحت فوتبال بازی كنند. فوتبالیست قهرمان پوشالی است. فوتبال ورزش استعماری است. فوتبالیست آرمان ندارد و به یك اجنبی پول داده‌اند.» عباسی در حالی این سخنان را به زبان آورده است كه عملكرد درخشان تیم ملی فوتبال مورد تمجید رهبر معظم انقلاب هم گرفت و ایشان با صدور پیامی از بازی جانانه تیم ملی فوتبال تجلیل كردند.
بسیاری از تحلیلگران اجتماعی این روزها معترفند كه به‌واسطه فوتبال دختر و پسر، پیر و جوان در كنار یكدیگر قرار گرفته و با پرچم جمهوری اسلامی ایران شادی می‌كنند. فوتبال كاری كرده است كه هر ایرانی فارغ از اختلافات سیاسی سرود مقدس جمهوری اسلامی ایران را بر زبان جاری كرده و برای سربازان این مرز و بوم در آوردگاه جهانی فوتبال آروزی موفقیت می‌كنند تا پرچم ایران افراشته‌تر از گذشته شود اما حسن عباسی برای سربلندی ایران چه گام‌هایی برداشته است؟ او همواره با لحنی طلبكار در سخنرانی‌های خود همواره بر اختلافات داخلی دامن زده و سیاست هركه با ما نیست بر ما است را اجرا می‌كند. اما این تنها اظهارنظر كسینجر اصولگرایان درباره فوتبال نیست. او در مرداد ٩٥ گفته بود: برخلاف تصور كسانی كه فكر می‌كنند فوتبال یك ورزش است، فوتبال ابزار سیاست است. در واقع، پشت فوتبال سپ‌بلاتر نیست بلكه دكتر هنری كسینجر است.» او همچنین فوتبال را قمار دانسته و تماشای آن را معادل تماشای نبرد گلادیاتورها اعلام كرده است.
هواداران عباسی به او لقب «استاد» داده‌اند؛ استادی كه درباره تمامی موضوعات مانند برجام، سینما، گلشیفته فراهانی، نیرو‌های نظامی، پژوهش در درصد حرام‌زادگی غربی‌ها و حتی جام جهانی فوتبال صاحب‌نظر بوده و جلسه تشكیل می‌دهد.
اما سوال اصلی این است چنین فردی با چنین نظریات شاذی به حمایت چه گروهی تكیه كرده است كه دستش در اتهام‌زنی و مخالف‌خوانی با همه مسوولان چنین باز است؟
گردآوری: گروه خبر سیمرغ
seemorgh.com/news
منبع: روزنامه اعتماد