متن نامه صادق زیبا کلام به حسن روحانی
سرور عزیز و مکرم، جناب آقای دکتر حسن روحانی، رئیسجمهوری اسلامی ایران
با سلام و تحیات، اعتراض جنابعالی به نحوه عملکرد شورای محترم نگهبان در انتخابات ایران، حکایت نوشدارو بعد از مرگ سهراب است. نفس حرفتان درست است، ولی ابراز آن حالا چه سودی دارد؟ این ادعا که در تمام کشورها بالاخره یک مکانیسمی وجود دارد بهمنظور غربالگری داوطلبان و هرکس که ثبتنام کرده لزوما نمیتواند در انتخابات شرکت کند، بیپایه است.
مردمسالاری را هرطور تعریف کنیم، انتخابات با آزادی انتخابکردن و انتخابشدن، یکی از اصول بنیادین آن است؛ یعنی مردم به هرکس که بخواهند میتوانند رأی بدهند. به هر عذر و بهانهای و به هر دلیلی که ممانعت از انتخاب مردم صورت بگیرد، پذیرفته نیست.
نظارت استصوابی، حتی بهفرض آنکه با انگیزه کاملا خیرخواهانه و صرفا هم به قصد خدمت و راهنمایی مردم صورت گرفته باشد، با رویهای که گفتم در تناقض است. اینکه یک نهادی به مردم بگوید این چند نفر صلاحیت ندارند و آن چند نفر دارند و شما از میان آنها که ما میگوییم صلاحیت دارند انتخاب نمایید، مغایر با نیت خبرگان قانون اساسی، قانون اساسی موجود و مبانی مردمسالاری است.
این حق مردم است که اگر خواسته باشند یک فرد نامطلوب را هم بتوانند انتخاب کنند. بگذریم که صلاحیتها همواره به اسم خیرخواهی و هدایت مردم بوده، اما واقعیت آن است که مصالح جریانات خاص لحاظ شده. اما چرا انتقاد درست شما «نوشدار بعد از مرگ سهراب» است.
چون زمانی که جنابعالی از پشتیبانی مردمی برخوردار میبودید انتظار میرفت لایحه اصلاح قانون انتخابات را تقدیم مجلس میکردید. سلمنا که حتی اگر در مجلس هم رأی میآورد، شورای نگهبان آن را رد میکرد. اما جایگاه مردمی شما با پشتوانه ۲۴ میلیون رأی باعث میشد تا مسئله انتخابات قانونمند با آزادیهای تالی آن، در سطح جامعه مطرح شود. اماجنابعالی بعد از انتخابات ۹۶ مهر سکوت بر لبان مبارک زدید و حالا که دیگر کار از کار گذشته و محبوبیت شما به حد پایینی رسیده، رفتهاید به دنبال نوشدارو.
ایام بهکام باد
گردآوری: گروه خبر سیمرغ
seemorgh.com/news
منبع: روزنامه شرق