آیا بیبیسی فارسی فقط یك رسانه است؟ آ
چندی پیش از سوی نظام جمهوری اسلامی 152 نفر از كاركنان بخش فارسی بیبیسی در ایران ممنوعالمعامله شدند و بیبیسی با اندكی تأخیر ضمن شكایت به سازمان ملل، موضوع را در قالب اذیت و آزار خبرنگاران طرح و به عاصمه جهانگیر گزارشگر ویژه سازمان ملل در ایران نیز رساند. سؤال این است كه این تصمیم نظام را میتوان مواجهه با خبرنگاران ارزیابی كرد؟ و آیا بیبیسی فارسی فقط یك رسانه است؟ آیا مشغول تحكیم روابط ایران و انگلستان است؟
برای روشن شدن موضوع توجه به چند نكته اساسی لازم و ضروری است:
1- آیا انگلیس دشمن جمهوری اسلامی ایران محسوب میشود و شامل كشورهای متخاصم است؟ آیا ایران و انگلستان هر دو نسبت به مسائل دیگری خود را ذیحق برای اظهارنظر، دخالت و فشار میدانند؟ این تخاصم یك طرفه است؟ یا دوطرفه؟ برای پاسخ به این سؤالات باید مسائل اختصاصی هر دو كشور را شناخت و موضع طرف دیگر نسبت به آن مسائل را دید. انگلستان دارای مشكلات و چالشهای جدی در ایرلند، جبل الطارق با اسپانیا و جزایر فالكلند با آرژانتین و... است.
آیا كسی مشاهده كرده است كه ایران نسبت به این موضوع در سازمان ملل یا با كشورهای طرف انگلستان همسویی و علیه انگلیس توطئه كند؟ آیا تاكنون ایران به مسائل اختصاصی انگلستان ورودی داشته است یا در مسائل داخلی آن دخالت كرده است؟ حال در نقطه مقابل نگاه كنید، انگلیس همسوترین كشور اروپایی با امریكا علیه جمهوری اسلامی است.
در تحریم ایران تلاش حداكثری را نموده است و به قول ظریف بعد از توافق هستهای هم نتوانستهایم یك حساب بانكی در انگلیس باز كنیم. انگلیس علیه ما در سوریه، عراق، لبنان و یمن فعالیت بینالمللی و دیپلماسی میكند. در مسائل داخلی ایران مانند مسائل حقوق بشری و فتنه 1388 دخالت مستقیم دارد. خود دارای برترین موشكهاست اما با موشكهای ما مخالف است.
خود دارای زرادخانه اتمی است اما از ما خواست تحقیقات هستهای راه هم پلمب كنیم. علاوه بر آن در 200 سال گذشته محوریترین عامل كودتا، قحطی، قراردادهای استعماری، اشغال و فرقهسازی در ایران بوده است. حال از كاركنان ایرانی بیبیسی باید پرسید آیا شما در خدمت یك كشور متخاصم كه علیه وطن شما و دولت قانونی آن اقدام میكند، نیستید؟ آیا شما بخشی از ابزار انگلیس در مبارزه با نظام جمهوری اسلامی نیستید؟
2- اگر تحول در مفهوم جنگ را بپذیریم و سلاح گرم را به قلم و بیان تأویل كنیم شما چه فرقی با رجوی دارید كه در دامن صدام متخاصم قرار گرفت؟ اگر نظام جمهوری اسلامی اقدامات انگلستان علیه خود را خصمانه میداند ـ كه میداند ـ باید با سربازان انگلستان در جنگ نرم چگونه برخورد كند؟ مگر تلویزیون بیبیسی اكنون در خدمت اپوزیسیون نظام جمهوری اسلامی به عنوان كارشناس از دانشگاههای مختلف دوقوزآباد نیست؟ چرا نظام تلقی دشمنانگاری از آن نداشته باشد؟ مگر قاعده هر جنگی این نیست كه امكانات دشمن غنیمت به حساب میآید؟ اما هنوز نظام جمهوری اسلامی اموال شما را در ایران مصادره نكرده است؟
اگر ما با كاركنان بخش فارسی بیبیسی در این نقطه عزیمت به تفاهم برسیم كه انگلستان در عرصه بینالملل به عنوان دشمن ایران عمل میكند چرا باید از برخورد نظام با پیادهنظام آن تعجب كنند؟ مگر میشود كسانی لحاف و كرسی خود را در منزل پدری گذاشته باشند و به جبهه دشمن بپیوندند اما بخواهند هیچكس به این لحاف و كرسی تعرض نكند یا آن را به آتش نكشد.
مگر ایرانیانی كه بدون سلاح مشغول خرید تجهیزات از امریكا برای كشورشان بودند، اكنون در زندانهای امریكا نیستند؟ آنان كه دشمن امریكا نبودند اما چون برای دشمن امریكا خرید میكردند به زندان افتادند، حال چطور ایران به اقدامی كمتر از زندان بسنده نكند؟!
همه كاركنان بیبیسی فارسی علیه نظام جمهوری اسلامی فعالیت میكنند اما در یك تقسیمبندی كلی دو دستهاند؛ دستهای كه خود اپوزیسیون هستند و حقد و كینه خود را در زرورق روشنفكری و خبرنگاری میپیچند و به صورت اتوكشیده، شیك، با كراوات، ساقهای عریان و لبخند بیان میكنند.
این جماعت باید بدانند كه در میدان مبارزه حلوا تقسیم نمیكنند و اتوكشیدگی تأثیری در برداشت طرف مقابل ندارد. شما ممكن است با استانداردهای غرب و با سر به زیر برفكردن، از این صحنه، تلقی مبارزه نكنید اما تلقی ما چیز دیگری است.
دسته دوم كسانی هستند كه برای هویتیابی و شغل به آن پیوستهاند كه در ادبیات جنگی و مبارزه به آنان مزدور میگویند و سرجمع رفتار آنان با دسته اول یكی است و حتی بدتر، چرا كه ممكن است باورهای دسته اول با سیاستهای انگلیس همسو باشد اما دسته دوم صرفاً «پول» مبنای ورودشان به مبارزه با ملت خود است.
بهترین راه برای این جماعت كه نه عرق ایرانی دارند و نه عرق شیعی، نه حمیت ملی دارند و نه غیرت قومی این است كه یا به رسانههای مستقل و غیرمتخاصم كوچ كنند یا از حداقلهای مقابله به مثل نظام جیغ بنفش نكشند. از شبكهسازی، تیتردهی و خطدهی بعضی از عناصر بیبیسی فارسی به رسانههای داخلی فعلاً میگذریم، شاید در نوشته ای دیگر به آن بپردازیم.
گردآوری: گروه خبر سیمرغ
seemorgh.com/news
منبع: روزنامه جوان