به گزارش خبرگزاري رويترز از واشنگتن، اين يافته‌ها كه در مجله "آرشيو روانكاوي عمومي" چاپ شده، اختلالي را كه باعث مي‌شود فرد، بدن خود را ناهنجار فرض كند، تا حدودي توضيح مي‌دهد. در كسي كه دچار اين اختلال است، تصوير خويشتن به شدت مخدوش است و او با نازيبايي‌ها و يا اشكالات جزيي در شكل ظاهري خود، بسيار شديد و وسواس گونه برخورد مي‌كند.
به گفته دكتر جمي فويزنر، راهنماي اين تحقيق و استاد روانكاوي در دانشگاه كاليفرنيا در لوس‌انجلس، تخمين زده مي‌شود كه يك تا دو درصد مردم جهان دچار اين اختلال كه BDDخوانده مي‌شود هستند.
آنها براي رفع مشكلات ظاهري كه در خود احساس مي‌كنند، بارها تن به جراحي‌هاي زيبايي مي‌دهند بي‌آنكه اين احساس در آنها برطرف شود.
ريشه اين اختلال هنوز روشن نيست و كارشناسان منشاء آن را مجموعه‌اي از عوامل مختلف وراثتي و تربيتي مي‌دانند.
افرادي كه دچار مشكل BDDهستند، اغلب گمان مي‌كنند كه ظاهري زشت يا ناخوشايند دارند و حتي زماني كه ديگران به آنهامي‌گويند كه ظاهرشان مشكلي ندارد، بازهم نسبت به ويژگي‌هاي فيزيكي يا اشكالات جزيي يا تخيلي خود با وسواس روبرو مي‌شوند.
حدود يك چهارم اين افراد دست به خودكشي مي‌زنند.
گروه فويزنر مغز ۱۲تن از افرادي را كه دچار اختلال BDDبودند، در حالي كه تصاويري سياه و سفيد از چهره افراد ديگر را تماشا مي‌كردند، مورد اسكن "اف‌ام‌آرآي "fMRIيا "ام‌آرآي كاربردي" قرار دادند و نتيجه را با عملكرد مغز افرادي كه دچار اين اختلال نبودند، مقايسه كردند.
آنان دريافتند كه در افراد دچار BDDنحوه عملكرد بخش چپ و راست مغز با اين عملكرد در افراد عادي متفاوت است اما تفاوت ساختاري در مغز آنها مشاهده نكردند.
فويزنر گفت اين نخستين‌باري است كه عملا ثابت مي‌شود نوعي ناهنجاري بيولوژيكي ممكن است در اختلال رواني زشت دانستن خود، نقش دارد.
در اين آزمايش به همه سه عكس داده شد: يك عكس سياه و سفيد از چهره‌اي با حالت خنثي، يك تصوير سياه و سفيد تار از يك چهره و يك تصوير سياه سفيد شبيه به نقاشي از يك صورت.
اسكن‌هاي مغز نشان داد كه افراد دچار BDDبراي پردازش اين تصاوير، از سمت چپ مغزشان بيشتر از سمت راست استفاده مي‌كردند.
به گفته فويزنر، " بخش چپ مغز در واقع متخصص پردازش‌هاي دقيق‌تر و تحليلي تر است در حالي كه بخش راست مغز كلي‌تر و سراسري تر پردازش مي‌كند.
افراد دچار اين مشكل، بيشتر روي ناحيه سر و صورتشان متمركز هستند هرچند در برخي موارد، ديگر بخش‌هاي بدن نيز ممكن است مد نظر آنان باشد.
اين اختلال معمولا در خانواده‌ها تكرار مي‌شود و ظاهرا در زنان و مردان ظاهر مي‌شود. اين مشكل در افرادي كه دچار اختلال وسواسي- اجباري هستند، بيشتر است.
اين روانكاو پژوهشگر گفت "اين مساله آنان را چنان تحت تاثير قرار مي‌دهد كه نمي‌توانند خانه‌خود را ترك كنند و يا در محل كار خيلي‌خوب كار كنند. آنها بخاطر نگراني نسبت به وضعيت ظاهريشان قادر به برقراري ارتباط نيستند. آنها چندين ساعت در روز به شكل ظاهريشان فكر مي‌كنند، بارها و بارها ظاهرشان را در آيينه كنترل مي‌كنند و به جراحي‌هاي زيبايي رو مي‌آورند."
فويزنر گفت يكي از بيماران، پنج بار عمل جراحي بيني كرده بود. برخي براي زيبايي سينه و يا براي برجسته كردن گونه يا چانه، بارها خود را به دست جراح مي‌سپارند. به گفته او يك زن، به قدري جراحي زيبايي كرده بود كه ديگر شبيه به انسان نبود.
فويزنر گفت همه اين بيماران از عمل جراحي خود ناراضي هستند و بعد از عمل احساس نااميدي بيشتري مي‌كنند.