به‌گزارش ايرنا، شبكه خبري بي.بي.سي روز چهارشنبه به نقل از تيم محققان گفت: تعدادي داوطلب پس از چند شب بدخوابي، به خاطر بيدارشدن در اثر صداي بلند درست درهنگام فرو رفتن به خواب عميق، نسبت به انسولين مقاومت حاصل كردند.
اين ناتواني بدن در عدم تشخيص علايم انسولين به بالارفتن سطح قند خون، افزايش وزن و در نهايت ابتلا به ديابت نوع ۲منجر مي‌شود.
همچنين ازقبل معلوم بود كه عميق‌ترين خواب، موسوم به خواب موج آرام، به تغييراتي در بدن كه بر متابوليسم تاثير مي‌گذارد مربوط است.
براي آزمايش كردن تاثير كيفيت خواب بر كنترل گلوكز خون، ۹مرد و زن سالم ابتدا براي دو شب متوالي تحت نظر قرار گرفتند تا الگوهاي عادي خواب در آنها مشخص شود.سپس محققان براي سه شب متوالي هرگاه آنها به خواب عميق فرو مي‌رفتند با صداي بلند بيدار كردند.
پس از تزريق گلوكز به داوطلبان و اندازه‌گيري ميزان قند خون و واكنش انسوليني آنها در ساعات روز، محققان دريافتند كه حساسيت هشت نفر از آنها در مقابل انسولين كمتر شده است.
دكتر "ارسا تاسالي"، سرپرست تحقيقات، گفت كه افزايش موارد ديابت نوع ۲ نگران كننده است و عوامل آن بايد به خوبي درك شود.
وي گفت: "ما قبلا نشان داده بوديم كه محدود كردن مقدار خواب در افراد بالغ اما جوان تحمل بدن در برابر گلوكز را پايين مي‌آورد. داده‌هاي جديد نيز نشان مي‌دهد كه نه تنها كاهش ميزان خواب، بلكه افت كيفيت خواب نيز در خطر ابتلا به ديابت نقش دارد."