هنگام رانندگی روی جاده لغزنده یا هنگام صخره نوردی یا در دست گرفتن چوب چوگان درمی‌یابیم كه خاصیت اصطكاك و چسبندگی در بسیاری از فعالیت‌های انسان نقش‌های كوچك و بزرگی ایفا می‌كند.

تحقیقات جدید انجام گرفته نشان می‌دهد چگونه نانو تارهای كف پا و پنجه مارمولك می‌تواند نگرش جدیدی بر ماهیت بنیادی اصطكاك و چسبندگی ایجاد كند. آزمایش‌های اولیه نشان می‌دهد بیشتر اجسام وقتی سریع‌تر سر می‌خورند، راحت‌تر می‌لغزند.

با مطالعه نانو تارهای كف پای مارمولك مشخص شد وقتی مارمولك سریع‌تر می‌لغزد این تارها چسبنده‌تر می‌شوند و حتی پس از طی مسافتی نزدیك به 300 متر، خاصیت خود را از دست نمی‌دهند.

بر این اساس، محققان فرضیه‌ای ارائه كردند كه می‌گوید امكان ساختن مواد تركیبی شبیه به این نانو تارها وجود دارد كه می‌توان اثرات زمان و سرعت بر كارایی‌ آنها و چسبندگی‌شان را برآورد كرد.

در این تحقیق محققان تارهایی‌ به اندازه 10 برابر تارهای واقعی در پنجه مارمولك تولید كردند، طوری كه هنگام سر خوردن، خاصیت چسبندگی از خود نشان می‌داد و در برابر استهلاك هم مقاومت خوبی داشت.

این تارهای چسبناك دینامیك می‌تواند كاربردهای زیادی مثلا در تولید تایر‌های ضد لغزش، كفش‌ها و تجهیزات ورزشی داشته باشد. از دیگر نكات قابل توجه در این تحقیق، ایجاد امكان تایید تجربی تئوری‌هایی‌ درباره اصطكاك اتمی و زلزله است.
با مطالعه توانایی‌ مارمولك در چسبیدن به سطوح صاف، دانشمندان می‌توانند كشف‌های اساسی در رابطه با ماهیت اصطكاك و چسبندگی داشته باشند. بررسی بیش از 1000 گونه مارمولك نشان می‌دهد نانوتارهای پنجه هر كدام دارای الگوی متفاوت و منحصر به‌فردی است.

پرسش مهم این است كه چگونه اندازه این تارها بر عملكرد مارمولك تاثیر می‌گذارد. مطالعات نشان داده است تارهای كوچك‌تر، چسبندگی بهتری دارند، اما تارهای بزرگ‌تر راحت‌تر قابل ساخت هستند.

محققان در تلاشند تا بدانند چرا تكامل مارمولك‌ها اینقدر متفاوت است و چگونه این زیست تنوع می‌تواند در حل مسائل دشوار مهندسی در زمینه‌های مختلف تاثیرگذار شود.
 
 گردآوری:گروه خبر سیمرغ
www.seemorgh.com/news
 منبع:jamejamonline.ir