شرکت Formlabs توسط سه فارغ التحصیل دانشگاه MIT در سال 2011 تاسیس شد و امروزه یکی از پیشروهای صنعت چاپ سه بعدی رزینی SLA است. در سال 2012 ماکسیم لوبوفسکی، مدیر عامل شرکت، تجربۀ خود را با همکارانش دیوید کرنور و ناتان لیندر به اشتراک گذاشت تا نخستین چاپگر سه بعدی با کیفیت و وضوح بالا اما قیمتی کمتر از 5000 دلار تولید شود. آنها با دست خالی زنجیره ای از پرینترهایی با قابلیت بالا را عرضه کردند. اما همه چیز از دفتر مرکزی Formlabs در سامرویلِ ماساچوست آغاز شد.
نخستین چاپگر سه بعدی Formlabs، به نام Form 1، یکی از پرهزینه ترین پروژه های کیک استار در زمان خود بود و خیلی زود با نسخه های جدیدش (Form 1+ و Form 2) کمپانی را در عرصۀ بین المللی مطرح کرد. شرکت Formlabs در آگوست سال گذشته 15 میلیون دلار دیگر جمع کرد و با درآمد تقریبی سالانه 100 میلیون دلار اولین شرکت نوپایی است که عنوان تک‌شاخ را از آن خود کرده است. این عنوان به شرکت های نوپایی داده می شود که ارزش آنها در بازار از مرز 1 میلیارد دلار عبور کند.
این شرکت در حال حاضر بیش از 100 توزیع کننده در سراسر جهان دارد و بیش از 40.000 پرینتر سه بعدی به فروش رسانده است (احتمالا بیشتر از تمام تولید کنندگان دستگاه های SLA). این شرکت تاکنون 17 متریال برای پرینترهای سه بعدی خود ارائه کرده و رشد سالانۀ 100 درصدی دارد. این اعداد باورنکردنی هستند.
شروع کار از یک شرکت سه نفره، رویای همگانی کردن چاپ سه بعدی باکیفیت، تبدیل شدن به پایگاهی بزرگ برای تغییر روند تولید در آینده در عرض هفت سال، قطعاً موفقیت بزرگی است و چالش‌های زیادی به همراه دارد.
ما اخیراً این فرصت را داشتیم که از دفتر مرکزی شرکت بازدید کنیم و روند کاری آنها را از نزدیک شاهد باشیم. پس گزارش بازدید ما را بخوانید:
درون دفتر مرکزی Formlabs در بوستون
یک بار با استیون اسکات کرامپ، مدیرعامل شرکت Stratasys (مخترع پرینتر3بعدی ترموپلاستیک) در مورد چالش های رشد بیش از 35 درصد در سال صحبت کردم. قطعاً تفاوت های زیادی بین Stratasys- که قبلاً تاسیس شده و بیش از 700 میلیون دلار درآمد سالانه دارد- و Formlabs وجود دارد. با این حال رشد بیش از 100 درصد هم باید چالش برانگیز باشد، به ویژه که به تعداد بالایی استخدام و آموزش منابع انسانی نیاز دارد. هنگامی که از دفتر مرکزی Formlabs بازدید کردیم، فهمیدیم که این شرکت با سرعتی بی‌نظیر پیش می رود. بیشتر به این دلیل که Formlabs در حال انتقال به ساختمانی بزرگ تر است و این امر باید اتفاق بیفتد. ساختمان آجر قرمز کنونی این شرکت، هرچند مکانی راحت برای کار است، اما آشکارا توانی بیش از این ندارد.
دسترسی به دفتر مرکزی از آپارتمان من در سامرویل بسیار راحت بود (تا آنجا پیاده رفتم). با این حال، یافتن درب ورودی در خیابان 35 مدفورد چندان آسان نبود. درب ساختمان کوچک است و هیچ نشان و تابلوی بزرگی ندارد! گمان می کنم سرشان آنقدر شلوغ است که وقت فکر کردن به این چیزها را ندارند. سرانجام تابلوی کوچکی را دیدم (صادقانه بگویم کمی ناامید کننده) که میگفت برای رسیدن به بخش پذیرش باید به طبقۀ سوم بروم.
تابلوها را دنبال کردم و از پلکانی نسبتاً باریک بالا رفتم. اعتراف می کنم که انتظار ورودی «باشکوه‌تر» را در ذهن داشتم. با این حال، بودن در جایی که چشم‌انداز Formlabs از آنجا شکل گرفته و همچنان به پیشرفت در صنعت تولید افزایشی ادامه می دهد، لذت بخش است.
وقتی به بالای پلکان رسیدم و خودم را در دنیای چاپ سه بعدی دیجیتال یافتم، کمی به آنجا عادت کردم. یک آی‌پد-منشی به من کمک کرد تا اطلاعاتی در مورد خودم ارائه بدهم و بگویم به دیدار چه کسی می روم. خانم سارا ویبِل، مدیر روابط عمومی Formlabs در آمریکای شمالی، با مهربانی درخواست من برای دیدار در بوستون را پذیرفته بود. سارا از دسامبر 2017 در Formlabs کار می کند و در زمان دیدار ما حدود یک سال از فعالیتش می گذشت.
تازه‌کار به کهنه‌کار
سارا، مانند بسیاری دیگر، دورۀ فشردۀ تولید افزایشی را گذرانده بود، که باعث شد من احساس کهنه‌کار بودن داشته باشم (سابقۀ من در تولید افزایشی تنها به اندازۀ عمر Formlabs است، که با توجه به گذشتۀ طولانی این صنعت چندان زیاد نیست). نکتۀ جالب اینکه، سارا هم در طی چند ماه نسبت به افراد تازه وارد در تولید افزایشی کهنه‌کار محسوب خواهد شد. این ریتم صنعت پرینت سه بعدی است که مدام در تلاطم است. این شتاب روزافزون برای هر صنعتی طبیعی نیست و در بخش تولیدات صنعتی که اصلاً رخ نمی دهد. تنها بخش دیگری که تاکنون چنین رشدی را تجربه کرده، دنیای نرم افزارهای دیجیتال و مجازی بوده است.
منشی و اتاق انتظار بسیار گرم و مهمان‌پسند هستند و دفاتر کاری احساس مطبوعی به انسان القا می کنند. هنگامی که منتظر سارار هستم، یک ربات پرینت سه بعدی شده R2D2 نگهبانی می دهد!
این مطلب را از دست ندهید: تاریخچه چاپگرهای سه بعدی
منشی وقتی می رسد، حس می کنم که سرش خیلی شلوغ است و به سختی برنامۀ خود را خالی کرده تا به من وقت ملاقات بدهد. می گوید که شرکت با سرعت سرسام آوری در حال رشد است و پس از اشغال بخش های بیشتری از ساختمان، اکنون در حال جابجایی به ساختمانی جدید هستند. تصور می کنم که استخدام افراد جدید در یک شرکت بین المللی صد میلیون دلاری و جابجایی به مکانی دیگر چقدر دشوار است. البته گردش کاری این شرکت چنان تثبیت شده و چنان درآمد بالایی دارد که برخورد با این مسائل دردسرساز چندان سخت نخواهد بود.
همانطور که مشغول بازدید از دفاتر کاری هستیم، آثار زیادی از تاریخ چاپ سه بعدی در اطرافم می بینم. یک شی خاص توجه مرا جلب می کند. به نظر می رسد همان ویالونی است که در سال 2011 تصویرش روی جلد مجلۀ اکونومیست نقش بست و تیتری بر بالای آن میگفت : «یک استرادی واریوس برایم چاپ کن !». هنگامی که در زمینۀ لوازم الکترونیکی روزنامه نگاری می کردم، همین مقاله چشم مرا به روی تولید افزایشی باز کرد. هرچند مدل روی جلد اکونومیست با استفاده از فناوری کمپانی EOS چاپ سه بعدی شده بود، اما قطعاً برای بنیانگذاران Formlabs هم الهام بخش بوده، زیرا چندی پس از آن شرکت خود را تاسیس کردند. شاید فکر می کردند که با هزینۀ کمتری قادر به چاپ سه بعدی آن خواهند بود. و البته همین کار را کردند، یک امپراتوری کوچک در این زمینه ساختند و صنعت را پیش راندند.
تاریخچۀ تولید
مصنوعات دیگری در اطراف دفاتر در مورد تاریخچۀ Formlabs حرف می زنند. یک دیوارکوب، لوازمی را به نمایش می گذارد که سرگذشت شرکت Formlabs را بازگو می کنند. دیوارکوب دیگری اجزای سازندۀ پرینتر سه بعدی Form 2 را نمایش می دهد. این پرینتر پیشرفته مزایایی اساسی در اختیار کاربر می گذارد که آن را به یکی از پرفروش ترین 3D Printer های جهان تبدیل کرده است. مثلاً توانایی چاپ سه بعدی با وضوح بالا، با کیفیت صنعتی، توسط یک پرینتر رومیزی. در مقایسه با بسیاری از دستگاه های SLA، برچسب 3000 دلاری آن رقابتی محسوب می شود (هرچند الان دستگاه های SLA رومیزی باکیفیت قابل قبول تولید شده اند که قیمت پایین تری دارند). شرکت Formlabs، همانند شرکت های دیگر SLA از جمله Stratasys و DWS، اکنون می تواند دستگاه های مقرون به صرفه تری را با تضمین کیفیت و متریال روزافزون به بازار ارائه کند. دستگاههای جدیدی در راه است و از این امر در دفتر مرکزی مطمئن شدم.
از پرینتر رومیزی تا تولید انبوه
این شرکت نقشی اساسی در تولید انبوه کالاهای سفارشی و دیجیتالی بازی می کند. برای پیشبرد بهتر این فرایند، دو راهکار متفاوت و آشکار انتخاب شده است. یکی این که کاربران می توانند چندین پرینتر سه بعدی را از طریق شبکه به سیستم تولید خودکار FormCell وصل کنند. این سیستم بهره وری سریع تر و گردش کار اتوماتیک را ممکن می سازد و مراحل چاپ، شستشو و پرداخت را کنترل می کند. مورد دوم که چشم انداز ویالون استرادی واریوس را واقعیت می بخشد، یک سیستم SLS با بازدهی بالا به نام Fuse 1 است که قیمتی مقرون به صرفه (زیر 15000 دلار) دارد. انتظار می رود که این دستگاه در سال جاری وارد بازار شود و Formlabs می خواهد پیش از این که دست زیاد شود، آن را به بازار عرضه کند (هرچند Sintratec و Sinterit سخت در این زمینه مشغولند)؛ بخش SLS رومیزی تجاری.
یکی دیگر از مسیرهای پیش رو معرفی متریالهای کاربردی مانند سرامیک است.
در ادامه از دفاتر دیگر شرکت بازدید می کنم. متاسفانه، نتوانستم از اتاقهای آزمایش، تعمیر و مونتاژ دستگاه های شرکت عکس بگیرم. این امر هم به خاطر نگرانی های رقابتی و هم به دلیل شلوغی و آشفتگی شرکت در وضعیت کنونی بود.
دفاتر اداری که از آنها عکاسی کردم هم به ظرفیت کامل خود رسیده اند. به طور کلی، Formlabs مکانی عالی برای کار به نظر می رسید، بویژه که چشم اندازهایی عالی برای آن تصور می شود. حتی همین حالا، شرکت Formlabs بیش از 100 موقعیت شغلی تمام وقت برای استخدام در سراسر جهان دارد. یعنی اگر حالا وارد شرکت شوید شانس بالایی خواهید داشت و خیلی زود از «ورودی جدید» به «کارمند ارشد» تبدیل خواهید شد.
در حالی که ملاقات من کوتاه بود و انتظار بازدید از دفاتر کاری بیشتری را داشتم، نباید فراموش کرد که Formlabs کار خود را هفت سال پیش از یک ایده و یک کمپین کیک‌استار آغاز کرد و اکنون موفقیتی چشمگیر دارد. مرحلۀ بعدی، مرحله ای که بنیانگذارن شرکت پیشبینی می کنند، تازه آغاز شده است. بنابراین، دیدن «پیلۀ کرم ابریشم» پیش از پروانه.... یا تک‌شاخ شدن عالی و لذت بخش بود.
چاپگرهای سه بعدی 3DPE
گردآوری : گروه خدمات و محصولات سیمرغ
seemorgh.com
منبع: 3dpe.ir