اینستاگرام بلای جان فوتبالیست ها شده است
حتی اگر سیدجلال حسینی از ترس دلخوری همبازیانش، حرف‌هایی که درباره شبگردی سرخپوشان در فضای مجازی را پس گرفته باشد، باز هم تغییری در اصل ماجرا ایجاد نمی‌شود. برخی بازیکنان فوتبال بیش از حد به اینستاگرام وابسته شده‌اند و فعالیت در این شبکه اجتماعی، تمرکزشان را به هم ریخته و ساعت خواب و بیداری‌شان را به هم زده است. باشگاه‌ها هم فعلاً کاری با این آفت که به جان فوتبال ایران افتاده ندارند و تا به امروز هیج جا ندیده و نشنیده‌ایم که باشگاه‌ها برنامه‌ای برای کنترل فعالیت بازیکنان خود در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی داشته باشند.
بعد از لو رفتن اطلاعات خصوصی صفحه شخصی مهدی قائدی که رسوایی عجیبی به بار آورد و از روابط غیر متعارف او و البته از شوخی‌های عجیبش با برخی بازیکنان استقلال پرده برداشت، پیش‌بینی می‌شد باشگاه‌ها فعالیت بازیکنان در فضای مجازی را تحت کنترل درآورند، ولی مدیران باشگاه‌ها به حدی سرشان شلوغ است که وقتی برای رسیدگی به این مسائل ندارند.
صد البته فوتبالیست‌ها هم قطعاً از این موضوع استقبال نمی‌کنند. آن‌ها معتقدند فعالیت‌شان در شبکه‌های اجتماعی در زمره کار‌های شخصی و زندگی خصوصی‌شان است و اصلاً دلیلی ندارد به خاطر این کار‌ها به کسی پاسخگو باشند و باشگاه حق ندارد به زندگی خصوصی‌شان ورود کند. چند سال پیش وقتی سردار رویانیان مدیرعامل وقت باشگاه پرسپولیس که تازه هم سردار بود و هم سختگیر و روحیه نظامی داشت، سرزده به خانه یکی از بازیکنان جوان تیمش رفت و مهمان‌های عجیب و غریبی در خانه این فوتبالیست دید، بازیکن جوان تیم به او گفت: «شما با فوتبال من کار داشته باش، نه با زندگی خصوصی‌ام!»
حالا تصور کنید مدیری بخواهد به این فوتبالیست‌ها بگوید در اینستاگرام فعال نباش یا تا نیمه شب به هوای فضای مجازی بیدار نمان... نگفته، معلوم است بازیکنان چه واکنشی نشان می‌دهند! اما آیا واقعاً باشگاهی که سالانه یک و نیم میلیارد و بعضاً بیشتر به بازیکن خود می‌دهد، حق ندارد از او بپرسد چرا تا نیمه شب بیداری و یا چرا زندگی خودت را در اینستاگرام و... می‌گذرانی؟
به قول امیر قلعه‌نویی، این فوتبالیست‌ها با درآمد‌های میلیاردی‌شان، روزی چند میلیون حقوق می‌گیرند و مگر می‌شود باشگاهی روزی چند میلیون به یک نفر حقوق بدهد و حق نداشته باشد از او بخواهد تمرکزش را روی شغل اصلی خود بگذارد؟
باید قبول کرد عادت برخی ستاره‌های فوتبال به زندگی در شبکه‌های اجتماعی واقعاً خطرناک شده است. محبوبیت و شهرت کاذب ایجاد شده در این شبکه‌ها، بازیکنان را دچار سوء تفاهم کرده و آن‌ها باورشان شده بی‌نیاز از تلاش و پیشرفت بیشتر هستند و متأسفانه برخی روابط ناشی از این فعالیت‌های مجازی مانع آمادگی بدنی و ذهنی این بازیکنان می‌شود و همین دو عامل، برای آنکه باشگاه‌ها به خودشان بیایند و فعالیت‌های مجازی بازیکنان تحت قرارداد خود را کنترل کنند، کافی است.
اینکه بازیکنی در شبکه‌های اجتماعی هواداران تیم خود را به حضور در ورزشگاه ترغیب کند یا به طرفدارانش پیغام بدهد و یا حتی تصاویری از زندگی شخصی و خانوادگی‌اش را به نمایش بگذارد، اصلاً کار بدی نیست، اما این که برخی بازیکنان چنان آلوده اینستاگرام و شبکه‌های اجتماعی شده‌اند که تا صبح بیدار می‌مانند و سر تمرین و اردو و بازی هم نگران و دلواپس تعقیب‌کننده‌های خود در شبکه‌های اجتماعی هستند، خطر بزرگی است که سلامت اخلاقی، جسمی و روحی آن‌ها و شرایط فنی و اخلاقی فوتبال ما را تهدید می‌کند.
حتماً باید یک رسوایی بزرگ به بار بیاید تا باشگاه‌ها مراقب این قبیل حواشی باشند؟ یعنی نمی‌شود با کنترل منطقی فعالیت‌های مجازی بازیکنان جلوی رسوایی‌های احتمالی را گرفت تا کار به برخورد حذفی و دستور قدغن و ممنوع و... نرسد؟! برخی بازیکنان مدعی هستند شبکه‌های اجتماعی هیچ حاشیه‌ای برای‌شان ندارد و آن‌ها فقط از این طریق با طرفداران خود در ارتباط هستند. با این حساب یعنی آن زمان که اینستاگرام نبود، طرفداران فوتبال، ستاره‌ها را گم می‌کردند؟!
گردآوری:گروه ورزش سیمرغ
seemorgh.com/sport
منبع: خبرورزشی