این به آن معنا نیست كه مورچه‌ها عاقل‌‌تر از انسان‌ها هستند. انسان‌ها و حیوانات زمانی كه در شرایط سخت و چالش‌برانگیز قرار می‌گیرند، ممكن است انتخاب‌های نادرست و نامعقولی انجام دهند.
این پارادوكس در مورچه‌ها در نتیجه جبری آشكار صورت می‌گیرد، چراكه هر مورچه به تنهایی شناختی از یك انتخاب دارد و انتخاب انجام شده از سوی مجموعه‌ای كولونی به صورت خود سازمان یافته و در نتیجه تعامل بین تعداد زیادی مورچه با آگاهی محدود صورت می‌گیرد.
پژوهشگران با آزمایش فرآیند انتخاب لانه در مورچه‌ای به نام Temnodorax Curvispinosus به این نتایج دست یافته‌اند.
این مورچه‌ها در حفره‌های كوچكی به اندازه یك بلوط زندگی می‌كنند و مهارت زیادی در یافتن مكان‌های جدید برای بیتوته كردن دارند. هنگامی كه 2 مكان برای انتخاب با مزایای بسیار نزدیك به هم پیدا كردند، كولونی به بحث می‌نشیند و بهترین را انتخاب می‌كند.
آنچه محققان در این تصمیم‌گیری جمعی یافته‌اند، این است كه نبود انتخاب‌های فردی در نهایت به نتیجه‌ای دقیق‌تر منجر می‌شود و امكان تصمیم‌گیری اشتباه فردی را به حداقل می‌رساند و این یعنی «استفاده ازخرد جمعی در مورچه‌ها.»
اساسا ما انسان‌ها فكر می‌كنیم كه داشتن امكان انتخاب‌های فردی، استراتژی‌ها و روش‌های متفاوت همیشه سودمند است. اما زمانی كه وی بین گزینه‌های مختلف به مقایسه مستقیم می‌پردازد، احتمال وجود یك تصمیم غیرمنطقی و نامعقول افزایش می‌یابد.
مطالعه این‌كه چرا و چگونه تصمیم نامعقولی رخ می‌دهد، می‌تواند نگرشی جدید درباره مكانیسم‌های شناختی و محدودیت‌ها به ما دهد و راهنمای مناسبی در توسعه و پیشرفت هوش مصنوعی باشد.
یكی از ایده‌های مهم در علوم رباتیك این است كه هر ربات به تنهایی ماشین ساده‌ای است اما می‌توان از آن و در سایه به كارگیری گروهی به نتایج هوشمندانه و پیچیده‌ای برسیم.
توانایی كار با سیستم‌های مصنوعی بدون اعمال كنترل مركزی پیچیده، مورد نظر بسیاری از كارشناسان این رشته است و این ایده كه محدودیت در سطوح فردی می‌تواند بالقوه در سطوح گروهی و تیمی مفید و قابل استفاده باشد.
محققان معتقدند؛ وجود محدودیت‌های استراتژیك در آگاهی‌های فردی می‌تواند باعث افزایش كارآیی یك گروه پیچیده و بزرگ كه سعی در انجام دادن برخی كارها به صورت جمعی هستند شود.
گردآوری:گروه سرگرمی سیمرغ