کِرمی در جان شخصی وول می خورد. به شوخی پیشنهاد ازدواج می دهد!
لایوی پخش می شود. گُروگُر کامنت است که بالا می آید. صاحب لایو پاسخ پرسشهایی راجع به ازدواج نکردشان را می دهند. کِرمی در جان شخصی وول می خورد. به شوخی پیشنهاد ازدواج می دهد. آن شخص در آن لحظه یک درصد هم فکر نمی کند کسی درمیان خیل آن کامنتها کامنت شوخی را دیده و آن را جدی بگیرد ولی بسیاری آن کامنت ها را دیده جدی گرفته برجسته کرده و تیترش می کنند. آن شخص به ... می رود.
نتایج منطقی و غیر منطقی داستان فوق:
یک. درست است با دوستتان شوخی دارید ولی چون برخی معتقدند نباید شوخی داشته باشید پس نباید داشته باشید.
دو. با دوستتان شوخی می کنید. دوستتان به شما زنگ‌می زند و با هم به شوخی تان می خندید. ولی عده ای می گویند بیجا کرده اید شوخی کرده اید. پس بیجا می کنید که شوخی می کنید.
سه. هیچ آدم عاقلی تا به حال به شکل جدی در لایو خواستگاری نکرده است( شاید بعدا بکند ولی تا بحال که نکرده) بنابراین شما می توانید خیلی جدی قیمه را بریزید تو ماستها اما نمی توانید خواستگاری را بریزید در لایوها
چهار. عده ای می گویند لایو جای شوخی نیست. عده ای هم در پاسخ می گویند پس جای چیست؟
پنج. از این پس به عبارتهایی مثل "شوخی خرکی" می توانید عبارت " شوخی لایوی" را هم اضافه کنید.
شش. آدمها دوست دارند شما مثل آنها باشید و اگر نباشید دهانتان را آسفالت می کنند. ولی چون در کل آدمها با هم تفاوت دارند شما نمی توانید مثل همه بوده و رضایت همه را جلب کنید پس تلاش بیهوده نکرده و به جای آن آسفالت مرغوب تهیه کنید.
هفت. برخی هم هستند که شوخی را می فهمند و هم با شوخی، شوخی می کنند. اینها را روی سر گذاشته و حلوا حلوا کنید.
پ.ن : در باره مورد پنج ارجاعتان می دهم به بسیاری از کامنتهای دوپست آخر
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
منبع: صفحه شخصی محمد نادری