مگه هنوز هم اون بخش خبری هست!
افشار، متولد آبان ۱۳۳۰ از گویندگان باسابقه خبر شبکه اول صدا و سیما و از ابتدای انقلاب اسلامی در سال ۵۷ گوینده اصلی اخبار سیاسی در این سازمان بود. او هشت سال پیش تلویزیون را ترک کرد.
مازیار ناظمی نوشته است:
«همیشه استاد، بعد از سالها، بچه‌های خبر از گوینده، دبیر و خبرنگار در دفتر قاسم افشار دور هم جمع شدیم، لحظه‌های خاطره‌انگیزی بود. قاسم افشار به معنی واقعی استاد بود. از قدیمی‌ها گفتیم از آقای بابان، مرحومه خانم شاقول، خانم اصغری، شادروان ناصر خویشتن، مرحوم شوکت، خبرخوانی جواد طبسی، علی‌رضا دهقان، محمود معصومی، محمدرضا حیاتی، رضا حسین‌زاده، خانم فرخی‌نژاد و خیلی صداهای ماندگار دیگه. قاسم افشار معلوم بود تلویزیون و خبر هم خیلی نگاه نمی‌کنه، هر بخش را می‌گفتیم می‌گفت مگه هنوز هم اون بخش خبری هست!
توی عکس بچه‌های جدید و قدیم هستند از حسین ذکایی گوینده پیشکسوت خبر ورزشی، صادقی که رفته رفته می‌ره جای آقای حیاتی بشینه، امیر صدوق گوینده قدیمی شبکه پنج، مرتضی طاهری سردبیر و گوینده پیشکسوت رادیو، مهدی منظوری، حسین صفاری، دکتر جیران، قدرت احمدی ... و مداح ارزشمند حسن جلینی و علی فقهی خودمان، روز خوبی بود کلی از خاطرات گفتیم، روزهایی که خوب شروع شد ولی خداحافظی باتکریم بهتری می‌تونست داشته باشه.»
صفاری یکی از سردبیران پیشین خبرگزاری صدا وسیما یادداشتی را پس از دیدارگروهی از مجریان قدیمی تلویزیون با قاسم افشار منتشر کرد که در ادامه شرح آن را از نظر میگذرانید:
روز سه شنبه برای همه ما قدیمیهای خبر تلویزیون روزی متفاوت بود. قرار بود همگی به دیدن قاسم افشار برویم. گوینده ای توانا و خوش اخلاق که سالهای شیرینی را در همکاری با او گذرانده بودیم. ساعت 4 بعد از ظهر تقریبا همه آنهایی که قول حضور داده بودند در دفتر قاسم افشار بودند. جلسه ای پر از شادی و خنده و خاطرات شیرین گذشته ودور. قاسم افشار هم با همان هوش همیشگی به هر سخنی واکنشی طنز آمیز نشان میداد و بر شادی و خنده همه دامن میزد. خنده دار ترین تصویری که در دفتر کار قاسم افشار میشد دید یک تلویزیون حدود 40 اینچی بود که روی میز کار درست جلوی قاسم قرار داشت. قاسم در وسط خنده ها وشوخیهایش به ما فهماند که به علت قند بالا و ضعف بینایی از این تلویزیون بزرگ به عنوان مانیتور رایانه استفاده میکند. صحبت از دیدن تلویزیون هم شد و گفت که ساختمان بلندی جلوی خانه او بنا شده و سیگنالها را دریافت نمیکند. بهر حال گفتیم و خندیدیم و جلسه تمام شد و بیرون آمدیم.
روز بعد یکی از دوستان پستی در اینترنت گذاشت و با انتشار عکسهایی که خود گویای فضای خنده و شوخی حاکم بر جلسه بود نوشت که قاسم افشار دیگر تلویزیون نگاه نمیکند. بعد از آنهم کانالهای معلوم الحال در فضای مجازی نوشتند که قاسم افشار که بعداز سال 88 با نظام مشکل پیدا کرده دیگر تلویزیون نمیبیند.
بنده که به عنوان سردبیر خبر سیما در مواردی برای رفع ورجوع کردن گافهای همکاران گوینده روی آنتن به زحمت فراوان میافتادم، فکر نمیکردم که روزی مجبور شوم همینکار را در فضای مجازی و در دوران پس از بازنشستگی انجام دهم. اما برای جلوگیری از سوء استفاده کسانی که به دنبال کم کردن مدافعان نظام اسلامی و افزودن به مخالفان آن به هر قیمتی هستند چند نکته را متذکر میشوم
1-جدا شدن آقای افشار گوینده خبر سیما از مجموعه عزیزان رسانه ملی هیچ ارتباطی به حوادث سال 88 و مسائل قبل و بعد از آن نداشت. بنده همان سالها سردبیر خبر 14 بودم. گویندگان دیگری هم بودند که همان زمان به دلایل اداری و نظایر آن از خبر کنار رفتند و به سرعت جذب بخشهای دیگر سازمان شدند و صدا و تصویرشان هنوز هم دیده و شنیده میشود. برخی هم مانند آقای افشار به دلایل خاص خودشان دیگر جلوی دوربین نمیآیند. گروه دیگری هم بودند که به شکل کاملا آشکار از حوادث 88 حمایت کردند و الان هم با سلام و صلوات به کار جلوی دوربین در رسانه ادامه میدهند و ...... بنابر این به قول شاعر این کجا و آن کجا!!!
2- با شناختی که از خود و دیگر عزیزان حاضر در آن برنامه دارم، جمع حاضر در برنامه دیدار با آقای افشار تنها برای تجدید دیدار با یک همکار خوب و قدیمی به دیدار ایشان رفت و به هیچ عنوان اجازه نخواهد داد که از این حرکت اخلاقی در جهت مطامع سیاسی و جناحی افرادی که اوج و افولشان حداکثر ظرف چند ماه و یا سال به پایان میرسد بهره برداری شود.
3- بسیار دوست داشتم که این سخنان را از زبان آقای افشار بشنوم و چند پیام هم به ایشان دادم که خودشان جمله عزیزمان را در مورد ندیدن تلویزیون اصلاح کنند اما ایشان به هر دلیلی اینکار را صلاح ندیده اند. کما اینکه پیشنهادهای متعدد مدیران سازمان را برای همکاری ( که برخی از آنها را شخص اینجانب به ایشان منتقل کرده ام) رد کرده اند. بهرحال ما فعالان رسانه ملی که عمری را در این سازمان گذرانده ایم همچنان که کباب این سازمان را خورده ایم گاهی لازم است پیاز را هم نوش جان کنیم. گاهی به ما توجه فراوان میشود و گاهی هم کم توجهی. همه اینها لازمه کار در رسانه ملی است و همه اینها نمیتواند از ما که همه وجودمان را در خدمت به نظام اسلامی و اهدافش قرار داده ایم وسیله ای برای مخالفت و یا بی اعتنایی به آن بسازد. و در پایان یک جمله خطاب به دوست عزیزمان: مازیار ناظمی مگر اینکه دستم بهت نرسه!!!
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
منبع: yjc.ir/khabaronline.ir