چند کلامی با محمود احمدی‌نژاد
محمود احمدی‌نژاد در حالی به نظر می‌رسد مجددا خودش را برای انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم آماده می‌کند که برخی معتقدند قوه قضاییه باید به فسادهایی که در دولت‌های وی صورت گرفت و همچنین کژی‌هایی که در طول هشت سال از بیت‌المال در دولت وی رخ داد رسیدگی کند و معلوم نیست تکلیف پرونده‌ها و شکایاتی که از وی در کمیسیون اصل نود قانون اساسی بود چه شد و این پرونده‌ها نیز به جریان رسیدگی‌های بی‌سرانجام قوه قضاییه پیوسته‌اند یا قرار است در آستانه انتخابات 96 و در دوره مجلس دهم بر طبل پرسروصدای آنها کوبیده شود.
خطاب احمدی‌نژاد به فلان آقا در سخنرانی‌اش در آمل مبنی بر اینکه نامه شما پیش من است، بار دیگر ما را به یاد دورانی انداخت که وی در سفرهای استانی‌اش و سخنرانی‌های گاه و بی‌گاهش با خطاب قراردادن افرادی می‌گفت "نامه شما در جیب من است و من در جریان مشکل شما هستم و به بچه‌ها گفته‌ام پیگیری کنند". گویی وی همچنان در رأس نهاد اجرایی است و شاید افراد را به فکر فرو ببرد که مگر احمدی‌نژاد همچنان دارای قدرت اجرایی است.
دوستداران و هوادران احمدی‌نژاد معتقدند که وی قصد حضور در انتخابات 96 را ندارد و این مردم هستند که متقاضی حضور وی هستند. باید به این افراد گفت اگر وی تمایلی به حضور ندارد پس راه انداختن کاروان برای سفر به مناطق عملیاتی جنوب و سپس سخنرانی در شهرستان‌های مختلف نشانه چیست؟ مردم به خوبی با این نوع تبلیغات آشنا هستند و سال‌هاست آن را چه در آستانه دوره‌های مختلف انتخابات مجلس شورای اسلامی و چه انتخابات ریاست جمهوری لمس می‌کنند، پس دلیلی ندارد بیش از این با افکار عمومی آگاه در ایران بازی سیاسی شود.
احمدی‌نژاد حضور افراد در جلسات سخنرانی خودش را به منزله ایستادن پای آرمان‌های الهی می‌داند و حتما در ادامه ویژگی‌های دولتش - که مدعی راستگویی و پاکدستی آن است - دولت الهی را نیز اضافه می‌کند و چه بسا دم از تشکیل کابینه‌ای الهی با مردان پاکدست و راستگو بزند و قطعا این کابینه ویژگی‌های همان کابینه‌ای را دارد که معاون اولش الان در اوین به‌سر می‌برد!
آقای احمدی‌نژاد! کسی خود را مالک این انقلاب و نظام نمی‌داند، بلکه همه خود را مدافع این انقلاب و نظام می‌دانند و طعنه شما به این بزرگان که خدماتشان به انقلاب و نظام بر کسی پوشیده نیست، دیگر بسیار کهنه و قدیمی شده است و همگان می‌دانند که مخاطب شما چه کسی است و معلوم نیست چه زمانی دست از این تخریب‌ها و رفتارهای به‌دور از اخلاق ادامه می‌دهید. بزرگان این کشور با تعریف و تمجید کسی بزرگ نشده‌اند که بخواهند با تخریب کسی نیز از میان بروند. عملکرد آنها سند خدمت صادقانه آنها به این نظام و انقلاب است.
آقای احمدی‌نژاد! شما این ملت را صاحب تمدن و فرهنگ هزار ساله می‌دانید. آیا مناسب شأن آنهاست که با چنین ادبیاتی سخن بگویید و مثل اغلب مواقع از واژه‌هایی نظیر «سوراخ موش» یا امثال اینها استفاده کنید؟
چه کسی زباله‌ها را در رودخانه‌ها خالی کرد و چه کسی از چشم شهرداری قسر در رفت؟ آیا فسادهای اقتصادی که در دولت شما اتفاق افتاد و باعث رنجش خاطر رهبر انقلاب هم شد، زباله ریختن در مسیر پاک این انقلاب نبود؟ آیا وجود جریان انحرافی در اطراف شما، شک و شبهه ایجادکردن در دین نبود و آیا خانه‌نشینی 11 روزه شما و پشت کردن به رأی مردم نیز در همین راستا تعریف نمی‌شود؟
آقای احمدی‌نژاد! شما خودتان را سومین محبوب قلوب این مردم بعد از امام و رهبری می‌دانید و تاکید می‌کنید که وقتی امام و رهبری با آن عظمت خودشان را نوکر مردم می‌دانند، «من نوکرتر مردم هستم». آن بزرگوران اگر چنین مطلبی را بیان کردند و می‌کنند در عمل نیز نشان دادند که کوچکترین ادعایی ندارند و حفظ انقلاب و دستاوردهای آن برایشان در اولویت بوده است، اما آیا شما نیز حفظ انقلاب اولویت نخستتان است یا حفظ نام محمود احمدی‌نژاد و حفظ دوستان عزیزتر از جانتان که زمانی آنها را «خط قرمز» خود توصیف کردید؟
با احترام به تمامی مردمی که در آمل در سخنرانی شما حضور یافتند و شعار «شعاره هرچی مرده، احمدی برمی‌گرده» سر دادند، باید بگوییم که این ملت می‌دانند برای حضور در نظام بین‌الملل و حفظ شأن ایران اسلامی چگونه در عرصه‌های سیاسی داخلی حضور یابند؛ همانگونه که در خرداد 92 و اسفند 94 نیز آن را ثابت کردند.
منبع: ایسنا