فضای بین پرستارها و همین طور مشکلات اجتماعی بیمارها، خیلی با فضای ما متفاوت است برای همین خیلی وقت‌ها، تلویزیون قید پخش آنها را می‌زند. تیتراژ...

متشکرم
جومونگ دکتر می‌شود
 این مجموعه کره ای که مدتی پیش از شبکه تهران پخش می‌شد محصول سال 2007 است. نام اصلی مجموعه «ما آنجا بودیم» است و تبدیلش به «متشکرم» غیر عادی بود. خط اصلی داستان درباره همجواری یک پزشک جوان و مغرور و یک مادر و دختر است که در روستایی کوچک زندگی می‌کنند. در متشکرم هم مانند پرستاران با یک تم عاشقانه رو به رو هستیم که فضای تلخ قصه را تلطیف می‌کند. به دلیل نزدیکی فرهنگ کشورهای شرقی، تصویری که در متشکرم از مناسبات اجتماعی و خانوادگی و باید و نبایدهای اخلاقی ارائه می‌شود شبیه و نزدیک به باورهای ذهنی ماست. برای همین دیدن این مجموعه جذاب کره ای لذت خودش را داشت. نویسنده متشکرم، اگر چه خیلی زود از فضای شهر و بیمارستان فاصله می‌گیرد اما بیماری به عنوان یک عنصر داستانی در تمام بخش‌های این مجموعه 16 قسمتی دیده می‌شود. مین کی سو با زندگی در روستا و قرار گرفتن در قالب پزشک، به شکل ناخواسته، خود و حرفه اش را دوباره کشف می‌کند. نجات دادن انسان‌ها در طول قصه، تصویری دوست داشتنی از قهرمانی می‌سازد که در قسمت‌های اول مجموعه به نظر خشک، مغرور و بی‌تفاوت می‌رسد. ایدز به عنوان یکی از مهم‌ترین بیماری‌های دنیای امروز، موتور اصلی حرکت قصه در متشکرم است اما از صحنه‌های خونریزی و جراحی مانند پرستاران در این مجموعه خبری نیست. اجرا و کارگردانی در یک مسیر مشترک  همسو، مجموعه را به نتیجه قابل قبولی رسانده. متشکرم، حادثه و تعلیق دارد اما جذابیت و گرمایش را از روابط شخصیت‌ها می‌گیرد و مهم ترین پیامش ستایش زندگی است.

ER
سریال 12 ساله
یکی از پربیننده‌ترین مجموعه‌های آمریکایی که تولید و پخش آن از سال 1994 شروع شده و تا آوریل 2009 ادامه دارد. خالق این مجموعه نویسنده مشهور مایکل کراتین است که فیلمنامه «ژوراسیک پارک» استیون اسپیلبرگ را نوشته است. «ER» نام بخشی است که قصه این مجموعه پربیننده در آن روایت می‌شود. اتفاق‌های هر بخش از این مجموعه در داخل بیمارستان می‌گذرد و مانند پرستاران به بیماران و پرسنل مربوط می‌شود. ER  یکی از پربیننده‌ترین مجموعه‌های تاریخ شبکه NBC با رکورد 25 میلیون بیننده است. همان طور که در پرستاران که سیدنی محل وقوع حوادث است و هویتی هم اندازه شخصیت‌ها دارد، شیکاگو محل وقوع قصه‌های ER  است؛ شهری مدرن، شلوغ و پرحادثه که بستر شکل گیری داستان و ایجاد رابطه میان شخصیت‌هاست. اطلاعات پزشکی‌ای که در ER به مخاطب داده می‌شود تخصصی و کاملا ً علمی‌است. مایکل کراتین دانشجوی پزشکی بوده و بخش‌هایی از قصه را با الهام از تجربه‌های شخصی نوشته است، با دیدن این مجموعه می‌توان فهمید که نویسنده زبده و حرفه‌ای در باورپذیر شدن قصه و فضاسازی در چنین مجموعه‌هایی چه نقش مهم و موثری دارد. جورج کلونی هم در یکی از فصل‌های این مجموعه بازی کرده و مهم‌ترین بازیگر مجموعه است. موفقیت‌های ER  تنها محدود به جذب مخاطب نیست. به دست آوردن دو جایزه امی‌ و 123 نامزدی امی ‌آن را به یک مجموعه استثنایی تبدیل کرده است. ER البته به اندازه پرستاران برای مخاطب خارجی جذاب نبوده و بیشتر، آمریکایی‌ها پایه آن هستند چون بیشتر روابط، رنگ و بوی آمریکایی دارد.

پشت برج سفید
حسادت‌های حرفه ای
پشت برج سفید، مجموعه ای کره ای و محصول سال 2007 است که مدتی است از شبکه تهران پخش می‌شود. شخصیت اصلی این مجموعه مانند متشکرم یک پزشک جوان و حرفه ای است. اما در پشت برج سفید دکتر جانگ گرفتار حسادت و توطئه اطرافیان می‌شود. نویسنده این مجموعه بیشتر از آن که تمرکزش را روی پرداخت شخصیت‌های فرعی و مسائل آنها بگذارد، روی شخصیت دکتر جانگ تمرکز کرده و موقعیت او را به عنوان پزشکی با هوش به تصویر کشیده است. قهرمان اصلی مجموعه دکتر جونگ است که قرار است در طول قصه، پخته تر و باتجربه‌تر شود. اگر چه نویسنده و کارگردان روی موقعیت حرفه ای دکتر جونگ تاکید می‌کنند اما مجموعه «پشت برج سفید» مانند «پرستاران» اطلاعات تخصصی و علمی‌ای به مخاطب نمی‌دهد. روی صحنه‌های جراحی و بیماری هم زیاد فوکوس نمی‌شود و فضای مجموعه آن قدر آرام است که گاهی این آرامش، حسی از ملال و یکنواختی را به مخاطب منتقل می‌کند. مشکل این مجموعه در مقایسه با نمونه‌های موفقی مانند پرستاران و متشکرم این است که نمی‌توان شخصیت اصلی را دوست داشت و با او همذات پنداری کرد، در نتیجه مشکلات این دکتر جوان و دردسرهایی که برای اثبات توانمندی‌ها و قابلیت‌هایش به همکارانش دارد، برای مخاطب جدی نمی‌شود. پشت برج سفید، گرمای روابط انسانی، هیجان و اضطراب پزشکان برای نجات جان انسان‌ها و شیرینی زنده ماندن را به تصویر نمی‌کشد و فاقد اوج و فرود‌های داستانی جذاب است که تحمل فضا را برای مخاطب آسان کند.

آناتومی‌گری
نسخه آمریکایی پرستاران
 «آناتومی‌گری» از سال 2005 روی آنتن شبکه ABC رفته و تا به حال 100 قسمت آن پخش شده است. دانشجویان پزشکی حتما ً با کتاب مرجع   Anatomy Grey ‘s آشنا هستند که آن را هنری گری نوشته. نام مجموعه و شخصیت اصلی از این کتاب گرفته شده است. شخصیت اصلی «آناتومی‌گری» انترنی به نام مردیت گری است که نقش او را آلن پومپو بازی می‌کند و ماجراها در بیمارستان گریس سیاتل در واشنگتن اتفاق می‌افتد. مردیت از دانشجویی شروع می‌کند و به مرور پزشک می‌شود و حوادث و اتفاق‌هایی که برای او می‌افتند، کم کم تغییر شکل می‌دهند. در آناتومی‌گری که مجموعه پر بازیگری است، زن‌ها حضور پر رنگی دارند و بخش اصلی ماجراها را آنها شکل می‌دهند. این مجموعه زمانی 38 میلیون نفر بیننده را داشته که رقم قابل قبولی است و نشان می‌دهد شبکهABC  رقیب خوبی برای مجموعه پربیننده شبکه  NBC- یعنیER  – تدارک دیده است. مجموعه آناتومی‌گری مانند بیشتر مجموعه‌های اپیزودیک موفق آمریکایی ارتباط خوبی بین شخصیت‌ها برقرار می‌کند؛ تصویر جذابی از مناسبات حرفه ای پزشکان ارائه می‌دهد و شخصیت‌های اصلی را مانند بیشتر قهرمان‌های آمریکایی در برخورد با مشکلات و چیره شدن بر آنها موفق نشان می‌دهد. مردیت جوان مانند همه این قهرمان‌های قابل باور و البته دوست داشتنی آمیزه ای از نکات مثبت و منفی است و در مسیر زندگی شخصی و حرفه‌ای اش فراز و فرود بسیاری را تجربه می‌کند. در آناتومی‌گری مانند پرستاران و ER، بیمارستان محیطی است برای رشد شخصیت و رسیدن به درک تازه از مفهوم زندگی و مبارزه برای نجات جان انسان‌ها.

چهار سال با وان و تری
     
«پرستاران» یکی از موفق‌ترین نمونه‌های مجموعه‌های پزشکی است که تا به حال از تلویزیونمان پخش شده
پرستاران، شناخته شده‌ترین و محبوب‌ترین سریال پزشکی‌ای است که در ایران روی آنتن رفته. البته محبوبیت این مجموعه استرالیایی فقط مربوط به مخاطبان ایرانی نمی‌شود و پخش آن در شبکه‌های پر بیننده جهان هم با استقبال همراه بوده. پرستاران، نامی ‌است که مدیران تلویزیون ما برای این مجموعه انتخاب کرده اند، والا نام اصلی آن «all saints»   است که نام بیمارستانی است که سریال در آن اتفاق می‌افتد. لوکیشن‌های اصلی مجموعه دو بیمارستان «کنکورد» و «هورنس» در غرب سیدنی هستند و اصلا ً در این شهر استرالیایی بیمارستانی با نام «all saints» وجود ندارد. «all saints» به معنی قدسیان است که نام جالبی برای مجموعه ای است که درباره نجات جان انسان‌ها ساخته شده. پرستاران از شبکه یک، از چهار سال قبل روی آنتن رفت و به سرعت مورد توجه قرار گرفت. تماشای واقعیت عریان بیماری و فضای بیمارستان برای تماشاگران ایرانی که قبل از این، صحنه‌های جراحی، پانسمان زخم‌ها و جراحت‌های شدید، استفراغ بیماران و ... را ندیده بودند، جذاب بود. پرستاران را گروهی از نویسندگان می‌نویسند و این تنوع کمک کرده فضایی متفاوت و متنوع در مجموعه دیده شود. این مجموعه در پنج فصل تولید شده و هشت سال است از کانال هفت تلویزیون استرالیا روی آنتن می‌رود. تولید این مجموعه از سال 1998 شروع شده و تا سال 2007 ادامه داشته است. جذاب ترین بخش این مجموعه، فصل اول بود. ستاره‌های این بخش جورجی پارکر (تری) و اریک تامسون (میچ) بودند. رابطه عاطفی این دو نفر که گذشته ای مشترک داشتند و به خاطر اشتباه تری از هم دور شده بودند، گرما و انرژی خاصی به مجموعه می‌داد. مرگ میچ، فرجام تلخ این مجموعه را کمرنگ کرد. شخصیت‌های بخش اول و مسائل شان برای مخاطب جذاب‌تر بود و شخصیت‌های جدید هیچ وقت به اندازه شخصیت‌های قبلی برای مخاطب دوست داشتنی نبودند. فضای بین پرستارها و همین طور مشکلات اجتماعی بیمارها، خیلی با فضای ما متفاوت است برای همین خیلی وقت‌ها، تلویزیون قید پخش آنها را می‌زند. تیتراژ ابتدایی و انتهایی پرستاران، فضایی پزشکی را تداعی می‌کند. قصه‌ها و ساختارتصویری همخوانی خوبی دارند. جدال بین مرگ و زندگی تیم اصلی بسیاری از بخش‌هاست و البته مجموعه در ستایش زندگی است. پرستاران در کنار جذابیت‌های داستانی و تصویری، مسائل نظام پزشکی استرالیا را مطرح می‌کند و با انتقاد از مشکلات در بخش درمان، از قالب یک مجموعه سرگرم کننده صرف خارج می‌شود.
 
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: هفته نامه همشهری جوان/ شماره 222
بازنشر اختصاصی سیمرغ
 
مطالب پیشنهادی:
دکترهای اتو کشیده خون ندیده‌ی سایه تنهایی!
ما هم سریال پرستاران داریم!
الو دكتر دلم درد می‌كند!
با علی دهكردی، بازیگر سریال‌های مسافر زمان و سایه تنهایی
دور از احساسات غلیظ كره‌ای!