خودروسازان حداقل 7 میلیون اضافه از مردم اضافه می گیرند كه اگر این پول را در بانك سپرده گذاری كنیم سالانه 20درصد سود یعنی 120.000 تومان در ماه كه مساوی یارانه 400 لیتر بنزین می شود واین جدا از....
 

 
 به گزارش سیماب به نقل از آینده؛ از تابستان 1386 تا حال حاضر، سهمیه بندی بنزین یكی از مباحث داغی است كه در هر محفل ایرانی مطرح است. هدف از اجرای طرح اصلاح الگوی مصرف انرژی و تزریق مازاد درآمد حاصل از این طرح در پروژه های بزرگ اقتصادی و در نهایت رفع بیكاری و محرومیت از چهره جامعه ایرانی عنوان شده بود و الان با آغاز اجرای طرح هدفمند كردن یارانه ها، بنزین از جمله اقلامی است كه همچنان دغدغه اصلی مردم و اقتصاددانان كشور قرار گرفته است.

 این حقیقت تلخ برهیچ كس پوشیده نیست كه ایران یكی از بزرگترین مصرف كنندگان انرژی درجهان است. این درحالی است كه قیمت ارزان حامل های انرژی واعطای یارانه های هنگفت در بخش انرژی سبب شده تا مردم با این نگاه غلط كه می توانند بی رویه مصرف كنند خو بگیرند.

 حذف سهمیه بندی و واقعی كردن نرخ بنزین همراه با قیمت های جهانی هدف اصلی دست اندركاران عنوان شده و این در فضای اقتصاد ایرانی كه همواره به قیمت بنزین وابسته بوده و تورم سالیانه تابعی از افزایش نرخ بنزین در كشور بوده اهمیت فوق العاده ای دارد. هدف از این نوشتار پرداختن به یك موضوع است كه اغلب توسط سیاستگذاران و سیاست سازان كشور مورد اغفال قرار می گیرد و آن اینكه بنزین با قیمت آزاد جهانی بایستی به مصرف كننده ای عرضه شود كه خودروی خود را با قیمت آزاد جهانی تهیه می كنند!

این نكته كلیدی است. حق و وظیفه دولت در اصلاح رویه های اشتباه در جامعه امری آشكار است، اما آیا این جاده یك طرفه است و برای دولت تكلیفی را متصور نیست. مصرف كننده ایرانی با هدف كاهش مصرف انرژی تحت فشار قرار می گیرد در حالی كه دولت در اصلاح نظام تولید و عرضه خود هیچ تغییری را ایجاد نمی كند. 

پس از آزاد شدن قیمت بنزین، مصرف كننده ایرانی بایستی قیمتی معادل فوب خلیج فارس را روانه باك ماشین خود نماید در حالی كه حداقل دو و نیم برابر قیمت ماشین در كشورهای خلیج فارس را بپردازد. آیا این جفایی بزرگ بر مصرف كننده ایرانی نیست؟ كیفیت تولید ماشین در داخل كشور در كنار قیمت های سرسام آور كه هیچ نسبتی با میزان درآمد مردم و كیفیت خودروی تولید شده ندارد، فقط یك راه حل را می طلبد و آن آزاد سازی قیمت خودرو در كنار آزاد سازی قیمت بنزین.

 

آیا اصلاح الگوی مصرف ایرانی كه شب و روز بر مغز و تصور ایرانی از هر رسانه ای طنین انداز است، سخنی را در مورد اصلاح الگوی مصرف خودروهای ایرانی حرفی به میان می آورد؟ آیا قرار است خودروسازان ایران به دلیل عدم اصلاح ساختار سوخت رسانی خودروهای خود مورد مواخذه قرار گیرند؟ و سئوال اساسی تر اینكه آیا یك مصرف كننده ایرانی كه بایستی قیمت بنزین جهانی را پس از اجرای هدفمند كردن یارانه ها بپردازد، لایق استفاده از خودروهایی با كلاس جهانی و قیمت جهانی نیست؟

 جالب اینجاست كه قیمت خودروهایی مانند پژو 405، سمند، پرشیا و 206 كه در ایران 14 تا   20 میلیون تومان فروخته می شود در جهان 7تا 13 هزار دلار است و به عبارتی دیگر خودروسازان در رنج جهانی برای هر ماشین حداقل 7 میلیون اضافه از مردم می گیرند كه اگر خریدار این پول را در بانك هم سپرده گذاری كند، سالانه  20درصد سود یعنی 1.400.000 تومان در سال برابر 120.000 تومان در ماه كه مساوی یارانه 400 لیتر بنزین می شود. واین جدا از اصل پول است،یعنی ما برای یك خودروی متوسط یارانه 400لیتر بنزین را از مردم میگیریم وبعنوان رانت به خودروساز می دهیم، برای خودروی پراید هم این مبلغ حداقل نصف آن یعنی معادل یارانه  200لیتر بنزین است.

 به نظر می رسد قدم اصلی تر دولت در این زمینه هدفمند كردن مصرف ایرانی در همه زمنیه ها باشد. امیدواریم در صورت آزادسازی قیمت حامل های انرژی و سوخت به خودروسازانی كه توانایی تولید خودروهای استاندارد با مصرف سوخت پایین را ندارند، یارانه های نوروزی اعطا نگردد تا مزیت نسبی آنان به جد در تولید خودرو به محك گذاشته شود و امیدوار است حداقل برای حمایت از مصرف كننده ایرانی عوارض سنگین بر خودروهای خارجی برداشته شود تا شاهد مصرف بنزین آزاد در ماشینی با قیمت واقعی باشیم.
 
 
 
 
 
 
گردآوری: گروه خبر سیمرغ
www.seemorgh.com/news
منبع:seemab.ir