فائزه هاشمی: کشته شدن رومینا اتفاق تلخی بود
- این روزها قتل رومینای 13ساله توسط پدرش مورد توجه افکار عمومی است. بسیاری خواهان اعدام قاتل یعنی پدر رومینا هستند اما قوانین چنین اجازهای نمیدهد. بهنظر شما چه باید کرد؟
کشته شدن رومینا توسط پدرش اتفاق تلخی بود. امیدوارم با تصمیمات دادستانی و مجموعه قضایی، بهصورت ویژه به این پرونده رسیدگی شود. در بخشی از برداشتهای فقهی، همسر و فرزندان جزو اموال مرد محسوب میشود و مرد بر آنها مالکیت دارد یعنی مرد میتواند هر بلایی که خواست بر سر اموال خودش بیاورد که بر همین اساس، در قانون برای پدری که فرزند خودش را به قتل میرساند، قصاص پیشبینی نشده است. اتفاق دوم این است که شاکی خصوصی ندارد یعنی اعضای خانواده زمانی که پدر خطا میکند، با او همراه هستند یا جرات شکایت ندارند و یا شکایت را نوعی آبروریزی میدانند و... بنابراین نمیتوان پرونده را بهصورت کامل بررسی کرد و در نهایت پدر مجازات نمیشود چون شاکی خصوصی ندارد.
نکته سوم این است که چنین پروندههایی جنبه عمومی دارد و شخصی و خانوادگی نیست اما وظیفه دادستان است که بهعنوان پدیده اجتماعی با چنین پروندههایی مواجه شود، چرا که عدم تقاص پدر سبب رواج آن خطا در جامعه خواهد شد و با سرنوشت عموم مردم ارتباط دارد. بنابراین وظیفه دادستانی است که برای حفاظت عمومی جامعه، زنان، دختران و حتی پسران بهعنوان مدعیالعموم وارد شود. اکنون نوبت آن است که مدعیالعموم در پرونده رومینا ورود کرده و به آن رسیدگی شود. نکته چهارم این است که در چنین پروندههایی پدر یا مادر باید به اشد مجازات برسند. اگر فرزندی از سوی یک فرد غریبه کشته شود تکلیفش مشخص است اما اگر پدر یا مادر مرتکب قتل فرزندشان شود به نظرم باید چندین برابر فرد غریبه مجازات و قصاص شوند تا بهطور جدی با این قتلهای ناموسی مقابله شود.
اگر این بچه یعنی رومینای 13ساله مشکلی داشت که او را به خانوادهاش تحویل نمیدادند پس نتیجه میگیریم او ظاهرا خلافی نداشته و در ادامه پدرش اقدام به قتل او کرده است. اگر قرار باشد هر فردی خودش برای خودش دادگاه تشکیل دهد و اقدام به مجازات کند که سنگ روی سنگ بند نمیشود و تفکری خطرناک است. اگر با این پدیده تقابل جدی نشود، معادلات در جامعه بهم میریزد.
- برخی معتقدند اگر لایحه منع خشونت علیه زنان به تصویب میرسید حالا شاهد این جنایت نبودیم. شما هم همین نظر را دارید؟
متاسفانه مادهای در این لایحه به چنین موضوعی اشاره نکرده است. در آن لایحه پدر از قصاص آزاد و رها است و مادر را در کنار پدر گذاشتند یعنی مادر هم در صورت قتل فرزندش قصاص نشود. افزودن مادر برای این است تا صدای مدافعان حقوق زنان در نیاید و بگویند مادر مانند پدر از قصاص خلاصی دارد اما باید پرسید پس حقوق فرزند چه میشود؟ شانس آوردیم آن لایحه با ایراداتی که دارد تصویب نشده است.
- منظورتان چیست؟
اگر لایحهای که الان وجود دارد، به تصویب میرسید مشکلات کم نمیشد. لایحه خشونت علیه زنان، لایحه جامعی نبود. تصویب لایحه خشونت علیه زنان با این شرایط کمکی نمیکند. وقت آن است خانم ابتکار در جایگاه معاون رئیسجمهوری در امور زنان و خانواده و دولت، لایحه را مورد بررسی مجدد قرار دهند و اصلاحات عمیقی در آن انجام شود. در جلسات هماندیشی زنان با حضور نماینده معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری درباره این لایحه کار زیادی کردیم و پیشنهادات خوبی داده شد. همه مشکلات لایحه را مورد بررسی قرار دادیم که امیدوارم نسبت به رفع آنها اقدام شود.
- با بررسی قتلهای ناموسی صورت گرفته به این نتیجه میرسیم که در مناطق قبیلهاینشین و عشیرهای کشور تعداد این قتلها بیش از سایر نقاط کشور است و مربوط به دیروز و امروز نیست، برای مقابله با این موضوع در مناطقی از کشور چه باید کرد؟
هر موضوعی با فرهنگسازی و آموزش قابل حل است. پیش از این فرهنگهای متحجر وجود داشت اما با آموزش و وضع قوانین، تضعیف شد یا از بین رفت. وقتی قانون به شکل صحیح، تدوین و تصویب شود، به تدریج منجر به فرهنگسازی میشود مانند جریمه راهنمایی و رانندگی که با خطاکاران برخورد میکند و منجر به کاهش تخلفات میشود. اگر چند دفعه با تخلفی برخورد قانونی شود به تدریج مانع تکرار خطا میشود و درنهایت تبدیل به فرهنگ خواهد شد بهویژه اگر آموزش در کنار وضع قانون مدنظر قرار گیرد. در این مسیر باید از صداوسیما و فضای مجازی استفاده شود.
- این فرهنگسازی که تاکنون درباره جلوگیری از قتلهای ناموسی موثر نبوده، وظیفه چه نهادی است؟
وظیفه حکومتها، فرهنگ و انسانسازی است و باید در این راستا برنامهریزی کنند تا جامعه را به سمت درست پیش ببرند. باید با این فرهنگ کشتن نوامیس مبارزه و فرهنگسازی جدید کرد. بهنظر من قانون مهمترین راهکار مقابله با قتلهای ناموسی است. وقتی قانون درستی باشد، قانون کارآمد و موثر از آن فرهنگ حمایت و آن را تقویت میکند. معمولا عرف همراه با قانون ایجاد میشود و نهادهای مسئول باید با عدم رعایت قانون برخورد جدی داشته باشند.
- چه باید کرد؟
مسئولان باید برای قانون و فرهنگسازی، برنامهریزی کنند. وقتی قانون تصویب و مجازات در نظر گرفته شود، با آموزش و اطلاع رسانی مناسب و آموزشهای روانشناسی و جامعهشناسی میتوان فضا را ایجاد کنند. اگر مسئولان این مسیر را شروع کنند، نهادهای مدنی، رسانه، مردم عادی و فضای مجازی دنبال آنها میروند. مهم قانون است که باید باشد. ترس مجازات حتی اعدام باید باشد و در کنار آن باید آموزش و برنامهریزی باشد.
گردآوری: گروه خبر سیمرغ
seemorgh.com/nws
منبع: روزنامه آرمان ملی