به گزارش ایسنا،عده‌ی معدودی در مورد فن‌آوری زیربنایی دستگاه‌ها و سیستم‌هایی که هر روز از آن‌ها استفاده می‌کنند به خود نگرانی راه می‌دهند و زمانی هم که مربوط به اینترنت باشد بیش‌تر مردم تنها به تایپ آدرس در مرورگر پرداخته و به وب‌سایتی می روند که در آن به دنبال اطلاعاتی هستند.
در نشست اجرایی سازمان توسعه و همکاری‌های اقتصادی (OECD) با موضوع «آینده‌ی اقتصاد اینترنت» که در سئول انجام گرفت، پیش‌بینی شد فضای آدرس‌دهی فعلی اینترنت ظرف سه تا چهار سال آینده به پایان خواهد رسید.
زیربنای سطح کاربری ساده‌ای که بیش‌تر مردم به صورت آنلاین تجربه می‌کنند، دنیای آدرس‌های پروتکل اینترنتی یا IP است، یك آدرس اینترنتی، آدرس رقمی که توسط آن هویت و مکان یک رایانه در شبکه‌ی اینترنت معین می‌شود.
هنگامی که كاربری از رایانه‌ی خود برای رفتن به اینترنت استفاده می‌کند، رایانه‌اش از آدرس IP برای اتصال به رایانه‌ی دیگر به عنوان مثال رایانه‌ی میزبان سایتی که خواهان بازدید از آن است، استفاده می‌کند.
هر دستگاهی در اینترنت باید حداقل یک آدرس IP داشته باشد؛ سیستم نام دامنه با تبدیل نام‌هایی مانند ICANN.org به مجموعه شماره‌های یک آدرس IP که به خاطر سپردن آن‌ها دشوار است، این امر را عملی می کند اما با اتمام ظرفیت نسخه‌ی 4 پروتکل اینترنت یا IPv4، دیگر شیوه‌ی معمول به دست آوردن و اختصاص یک آدرس IP ممکن نخواهد بود.
نسخه‌ی 4 پروتکل اینترنت در سال 1977 معین و برای فراهم‌سازی چهار میلیارد آدرس جداگانه منظور شد. در آن زمان تصور می‌رفت این آدرس‌ها برای عمر این پروتکل بیش از اندازه کافی باشند اما محبوبیت و رشد شگفت‌انگیز اینترنت از آن زمان ظرفیت چندانی از آدرس‌های IPv4 را باقی نگذارده است.
هر رایانه، تلفن همراه، چاپگر و هر دستگاه خانگی مجهز به اینترنتی به یک آدرس IP نیاز دارد و انتظار می رود ظرف چند سال آینده ظرفیت آزاد آدرس‌های IPv4 که مورد استفاده قرار نگرفته‌اند تماما اختصاص یابند و زمانی که این اتفاق روی دهد اینترنت همچنان کار خواهد کرد اما اتصال دستگاه‌های جدید به آن بی‌نهایت دشوار خواهد شد.
راهکار معرفی شده برای این مشکل، نسخه‌ی 6 پروتکل اینترنت یا IPv6 است؛ این سیستم شماره‌گذاری جدید بیش از یک دهه قبل برای حل مشکل به پایان رسیدن ظرفیت IPv4 ایجاد شد.
IPv6 در مقایسه با ظرفیت چهار میلیارد آدرس IPv4، بیش از 340 تریلیون تریلیون تریلیون جا برای آدرس های جداگانه دارد و برای این که به ابعاد ظرفیت IPv6 پی ببرید كافی است بدانیم اگر چهار میلیارد آدرس در یک تلفن همراه جای بگیرند IPv6 می‌تواند کانتینری به اندازه‌ی زمین را پر کند.
در حالی که این راهکار فنی وجود دارد چالش اصلی مربوط به به‌کارگیری IPv6 و ارتقای جهانی به تجهیزات و نرم‌افزارهایی است که نیازمند خواهد بود.
بسیاری از دستگاه‌های الکترونیکی مانند تلفن همراه، PDAs و پیجرهایی که مردم امروزه حمل می‌کنند از اینترنت استفاده می‌کنند.
در حال حاضر بیش‌تر این دستگاه‌ها از طریق یک درگاه به اینترنت دسترسی می‌یابند. این درگاه‌ها یک آدرس IP منحصر دارند که شماری از آدرس‌های شخصی در پشت آن‌ها تولید می شوند.
آدرس‌های شخصی مذكور به دستگاه‌های شخصی واگذار می‌شوند با این حال با تحول نیازمندی‌ها مزیت دستگاه‌هایی که آدرس منحصر خود را دارند نیز افزایش خواهد یافت.
در آینده نه تنها شمار افرادی که به اینترنت متصل می‌شوند بلکه شمار دستگاه‌های شخصی كه به اتصال به اینترنت نیاز دارند مانند یک سرور خانگی که دمای یک یخچال را كنترل می‌کند، نیز افزایش خواهند یافت.
دستگاه‌های IPv6 می‌توانند با فراهم‌سازی امکان کنترل از راه دور و تنظیم نورها، تجهیزات الکترونیکی یا بخش‌هایی از سیستم تولید برق، در کاهش گازهای گلخانه‌ای نقش مهمی ایفا كنند.
نسخه‌ی جدید IP به دلیل فضای آدرس‌دهی بزرگ‌تر، در را برروی نسل جدیدی از دستگاه‌ها، کاربردها و تکنیک‌های مدیریتی می‌گشاید.
IPv6 در حال حاضر در بیش‌تر سیستم‌های عامل رومیزی و سروری که به تازگی منتشر شده‌اند، وجود دارد با این حال بخش عمده‌ی محتوا و سرویس‌های اینترنتی برروی IPv4 فراهم شده‌اند که به علت ناسازگار بودن این دو می‌توانند مشکل‌ساز باشد، یعنی رایانه‌ای که تنها آدرس IPv6 دارد، نمی‌تواند بدون گذشتن از یک پروتکل ترجمه‌ی ویژه یا دروازه برنامه به وب‌سایتی که اتصال IPv4 دارد، دسترسی یابد.
یکی از چالش‌های بزرگ در به‌کارگیری IPv6 این است که بخش عمده‌ای از شبکه‌ها برای IPv4 ساخته شده اند؛ توانا کردن این شبکه ها به IPv6 به معنی تمهید، مدیریت، مونیتور، بررسی و فایروالها همگی با IPv6 كار می كنند.
سازمان توسعه و همكاری‌های اقتصادی در نشست سئول كشورهای شركت كننده را به آمادگی در برابر اثرات تغییر ساختار اینترنت و اثرات اقتصادی آن فراخواند.
به گفته‌ی ویویان ردینگ، یكی از اعضای كمیسیون مسوول جامعه‌ی اطلاعاتی و رسانه‌های اتحادیه‌ی اروپا، این بیانیه از دولت‌ها و صنعت می‌خواهد انتقال از IPv4 به IPv6 را تسریع كرده و به این ترتیب راهكاری برای مشكل فضای آدرس‌دهی با توجه به روبه‌رو شدن با خطر كمبود آدرس‌های اینترنتی ظرفیت سه سال آینده فراهم كنند.
طبق اظهارات او كمیسیون اتحادیه‌ی اروپا هدفی را معین كرده كه براساس آن، 25 درصد از كاربران اینترنت اروپایی باید تا سال 2010 به IPv6 متصل شوند و به‌ویژه با تشویق خدمات عمومی و وب‌سایت‌های بزرگ برای انتقال سریع‌تر به IPv6، برای نیل به این هدف تلاش می‌كند.
با این حال این تغییر برای برخی از کشورها از سایر کشورها راحت‌تر خواهد بود. طبق آمار گردآوری شده توسط OECD در ماه مارس، كشورهای آلمان، ژاپن، فرانسه و استرالیا در زمینه‌ی شمار دامنه‌های IPv6 که در حال حاضر به‌کار گرفته شده‌اند پیش بوده و آمریکا در رتبه‌ی سیزدهم قرار دارد.
ژاپن درحال حاضر شبکه‌های IPv6 متعددی دارد که پیش از این به‌کار گرفته شده‌اند. به علاوه، در حدود نیمی از دامنه‌های اصلی با IPv6 سازگار هستند.
مشكل این است كه مشكل كمبود IPv4 طوری گسترده تبلیغ شده كه اتمام آدرس‌های باقی مانده ممكن شده است.
یكی از محققان سیسكو در مطالعه‌ای كه در سال 2003 انجام داد، نتیجه گرفته ظرفیت آدرس IPv4 بین سال
2009 و 2016 بسته به مدل پیش‌بینی انتخاب شده به اتمام خواهد رسید.