درحالی كه هم اكنون دستگاه‌هایی برای مسدود كردن آنتن‌دهی تلفن همراه و یا ارسال و دریافت فایل توسط فناوری بلوتوث در اماكنی خاص همچون سالن‌های همایش ساخته و به كار گرفته شده است، شنیده می‌شود به سفارش یك نهاد دولتی، محققان ایرانی در این بخش پا را فراتر گذاشته و به دنبال به كارگیری دستگاهی برای مشخص كردن هویت ارسال‌كننده فایل‌های بولوتوثی هستند.
به گزارش خبرنگار «آینده» شنیده می‌شود از چندی پیش پروژه‌ای با بودجه‌ای بالغ بر چند میلیارد ریال در بخش تحقیقات و توسعه بزرگترین اپراتور تلفن همراه كشور آغاز شده است كه هدف از آن ساخت و بكارگیری فناوری‌ای به منظور شناسایی هویت ارسال‌كننده بلوتوث است.
این پروژه كه شنیده می‌شود هم اكنون در مراحل نهایی و آزمایشی خود قرار دارد، در قالب دستگاه‌های بسیار كوچكی در نقاط پر رفت و آمد همچون ایستگاه‌های مترو، اماكن عمومی، پارك‌ها و فضای سبز و نیز تقاطع‌های پرترافیك نصب شده و با انتشار فركانس‌های مورد استفاده توسط دستگاه‌هایی كه قابلیت دریافت و ارسال بولوتوث را دارند، شناسایی می‌شود.
گفته می‌شود در بیش از 60 درصد از فركانس‌های ارسالی این دستگاه‌ها عموما از اسامی مونث استفاده می‌شود تا به این وسیله گیرنده این فركانس‌ها به ارسال فایل‌های بلوتوثی ترغیب شود.
پس از ارسال فایل توسط مخاطب و دریافت آن توسط این سیستم، بلافاصله شماره سریال گوشی یعنی IMEI گوشی شناسایی شده و به دنبال مشخص شدن شماره IMEI گوشی فرستنده، با توجه به اطلاعات موجود در بانك‌های اطلاعاتی اپراتورها، شماره خط استفاده‌كننده از آن گوشی شناسایی و به دنبال آن هویت فرد ارسال‌كننده فایل بلوتوثی مشخص می‌شود.
از این دستگاه به عنوان استراق سمع بلوتوثی هم یاد می‌شود.
گفته می‌شود جلوگیری از انتشار فیلم‌های خصوصی، مستهجن و گاه فیلم‌های تخریبی سیاسی باعث شده تا مسوولان به ساخت و به كارگیری چنین تكنولوژی‌ای رو آورده تا بتوانند با آثار مخرب این فناوری مقابله كنند. اما این كه آیا این كار نقض حریم خصوصی افراد قلمداد شود یا خیر، سوالی است كه كارشناسان باید پاسخگوی آن باشند.
به گزارش خبرنگار «آینده» شنیده می‌شود از چندی پیش پروژه‌ای با بودجه‌ای بالغ بر چند میلیارد ریال در بخش تحقیقات و توسعه بزرگترین اپراتور تلفن همراه كشور آغاز شده است كه هدف از آن ساخت و بكارگیری فناوری‌ای به منظور شناسایی هویت ارسال‌كننده بلوتوث است.
این پروژه كه شنیده می‌شود هم اكنون در مراحل نهایی و آزمایشی خود قرار دارد، در قالب دستگاه‌های بسیار كوچكی در نقاط پر رفت و آمد همچون ایستگاه‌های مترو، اماكن عمومی، پارك‌ها و فضای سبز و نیز تقاطع‌های پرترافیك نصب شده و با انتشار فركانس‌های مورد استفاده توسط دستگاه‌هایی كه قابلیت دریافت و ارسال بولوتوث را دارند، شناسایی می‌شود.
گفته می‌شود در بیش از 60 درصد از فركانس‌های ارسالی این دستگاه‌ها عموما از اسامی مونث استفاده می‌شود تا به این وسیله گیرنده این فركانس‌ها به ارسال فایل‌های بلوتوثی ترغیب شود.
پس از ارسال فایل توسط مخاطب و دریافت آن توسط این سیستم، بلافاصله شماره سریال گوشی یعنی IMEI گوشی شناسایی شده و به دنبال مشخص شدن شماره IMEI گوشی فرستنده، با توجه به اطلاعات موجود در بانك‌های اطلاعاتی اپراتورها، شماره خط استفاده‌كننده از آن گوشی شناسایی و به دنبال آن هویت فرد ارسال‌كننده فایل بلوتوثی مشخص می‌شود.
از این دستگاه به عنوان استراق سمع بلوتوثی هم یاد می‌شود.
گفته می‌شود جلوگیری از انتشار فیلم‌های خصوصی، مستهجن و گاه فیلم‌های تخریبی سیاسی باعث شده تا مسوولان به ساخت و به كارگیری چنین تكنولوژی‌ای رو آورده تا بتوانند با آثار مخرب این فناوری مقابله كنند. اما این كه آیا این كار نقض حریم خصوصی افراد قلمداد شود یا خیر، سوالی است كه كارشناسان باید پاسخگوی آن باشند.
گردآوری:گروه خبر سيمرغ
www.seemorgh.com/news
منبع:mobilearena.ir