این کنسرت یک عبارت خاص را به دنبال داشت: «ویژه هواداران». خیلی‌ها می‌پرسیدند که این «ویژه هواداران» دیگر چه صیغه‌ایست؟ مگر بقیه کنسرت‌ها برای چه کسانی برگزار می‌شود؟....
 
تو یعنی شرشر بارون!
برای کنسرت گروه آریان در تالار کشور؛ ویژه هواداران.
کنسرت بزرگی که قرار بود گروه آریان به همراه کریس دی برگ در دسامبر گذشته (آذرماه) اجرا کند، تبدیل شد به یک اجرای جمع و جور 2 سانسه در تالار کشور و در روز چهارم دی ماه! آریانی‌ها همین روز را هم با کلی مکافات از روی هوا قاپیدند! آن‌ها مدت‌هاست که برای اجرای کنسرت در به در دنبال یک سالن می‌گردند، اما هیچ سالنی حاضر نمی‌شود به این راحتی به آن‌ها وقت بدهد! همین است که دو شب مانده به شروع کنسرت بزرگ حسین علیزاده و محمدرضا درویشی که تالار کشور یک شب خالی داشت، محسن رجب پور آن را غنیمت شمرد.
 
اما کنسرت یک عبارت خاص را به دنبال داشت: «ویژه هواداران». خیلی‌ها می‌پرسیدند که این «ویژه هواداران» دیگر چه صیغه‌ایست؟ مگر بقیه کنسرت‌ها برای چه کسانی برگزار می‌شود؟ علی پهلوان در شروع کنسرت توضیح می‌داد که «ما برای این کنسرت هیچگونه تبلیغات رسانه ای نداشته ایم و این عبارت هم به این معنی است که تمام تبلیغات کنسرت را خود هواداران انجام دادند.»
فروش اینترنتی بلیت‌ها از 5 روز مانده به روز کنسرت آغاز شد و اگر چه برخی خبرگزاری‌ها خبر اجرای کنسرت را به نقل از رجب پور روی خروجی خود قرار دادند، اما تبلیغات اصلی آن از طریق SMS و اینترنت ... انجام شد. جالب این جاست که 6 هزار بلیت ظرف 3-2روز به این ترتیب و بدون تبلیغات آن چنانی sold out شد!
کنسرت با حدود یک ساعت تأخیر شروع شد تا اعضای گروه در میان تشویق و شمارش معکوس هواداران و با لباس‌ها سفید و قرمز (شبیه طرح جلد آلبوم آخرشان «بی تو با تو») به روی صحنه بیایند: علی پهلوان (خواننده / گیتار)، پیام صالحی (خواننده/ گیتار)، نینف امیر خاص (کیبورد)، علیرضا طباطبایی (درامز)، برزویی بدیهی (پرکاشن)، ساناز و سحر کاشمری (همخوان)، شراره فرنژاد (گیتار/ همخوان) و سیامک خواهانی (ویلن). آریان مثل همیشه دو نوازنده مهمان هم داشت: یکی دارا دارایی (نوازنده باس) که از زمان جدایی امیر حسین مستعد (بیسیست گروه) در کنسرت‌ها آریان را همراهی می‌کند؛ و دیگری فرزاد فخرالدینی، نوازنده گیتار الکتریک و پسر فرهاد فخرالدینی (آهنگساز بزرگ ایران و رهبر ارکستر ملی) که زمانی با گروه «پژواک» از پرطرفدارترین گروه‌های راک ایران بودند!
 
آریان برنامه خودش را با «بی تو با تو» از آلبوم آخر شروع و در ادامه این قطعات را اجرا کردند: «کی به جز من»، «گمشده من» (تو یعنی نم نم بارون)، «افسونگر»، «کاشکی» (ریمیکس)، «هنوز برام همونی» (که به بداهه نوازی ویلن وصل شد)، «نگو»، بداهه نوازی ریتم (درامز، پرکاشن، گیتار الکتریک و باس )، «لحظه‌ها»، «پرواز»، «ای جاویدان ایران» (که به «بذار برم» وصل شد)، مدلی، «قاصدک»، «آروم آروم»، «تب» و در آخر اجرای دوباره «پرواز».
چند سالی بود که «تکراری بودن» بزرگ‌ترین انتقادی بود که از کنسرت‌های آریان می‌شد. البته این بار سعی کرده بودند با اجراهای متفاوت تر از اجراهای استودیویی، این انتقاد را هم تا حدودی کمرنگ کنند. «کاشکی» به صورت ریمیکس و با تنظیمی‌ متفاوت از آلبوم اجرا شد؛ «نگو» که در آلبوم آریان 4، در دو ورژن آرام و تند شنیده می‌شود، به صورت ترکیبی از هر دو به اجرا درآمده؛ قطعه مدلی هم تشکیل شده بود از اجرای آکوستیک 4 آهنگ «گل من»، «گل آفتابگردون»، «طلسم» و «بمون تا بمونم»؛ در اواخر اجرای آخر «پرواز» هم که سیمک خواهانی، نینف و ... سازهایشان را رها کردند و پشت میکروفون‌ها آمدند تا با بقیه هم صدا شوند!

علی پهلوان
درباره ویژگی‌های این اجرا به نسیم گفت: «این اجرا شاید یکی از بهترین اجراهای ما بود. البته ما در سانس اول به شدت مشکل صدابرداری داشتیم. اما در سانس دوم کنسرت مشکلات صدابرداری حل شد و ما توانستیم یک اجرای خوب و گرم در کنار هواداران مان داشته باشیم. مهم ترین خصوصیت این اجرا به نظر من تنوع در تنظیم آهنگ‌ها بود و این که کمتر پیش می‌آمد که ما آهنگی را دقیقا ً شبیه تنظیم استودیویی اش اجرا کنیم. در کل اجرای لایو و متفاوتی بود.»
 
از آن جا که این کنسرت به فاصله یکی دو هفته پس از جشنواره برگزار می‌شد، خیلی‌ها می‌ترسیدند که شرایط برگزاری اجراهای پاپ جشنواره (در تالار کشور) این بار هم تکرار شود. همه اجراهای پاپ جشنواره در حالی برگزار می‌شد که _ به منظور جلوگیری از خطرات احتمالی! _ تمام چراغ‌های سالن در زمان اجرا روشن می‌ماند و مردم بیشتر احساس می‌کردند وسط پارک نشسته‌اند تا سالن کنسرت! اما این اتفاق در مورد آریان تکرار نشد و کنسرت با شرایط ایده آل یک کنسرت پاپ (ایده آل برای ایران) برگزار شد؛ تا معلوم شود این لطف مسئولین فقط برای جشنواره موسیقی فجر بوده است!
 
در میانه‌های کنسرت علی پهلوان دقایقی درباره نینف امیر خاص و زحماتی که او برای تنظیم قطعات و سرپرستی گروه در این سال‌ها کشیده صحبت کرد. او از شب‌هایی گفت که در خانه نینف اینها (!) مشغول تنظیم و ساخت آهنگ‌های آریان بوده‌اند و به همین خاطر از خانواده نینف (که در سالن حاضر بودند ) هم تشکر کرد. در آن زمان به جز اعضای گروه کسی نمی‌دانست که پهلوان چرا این حرف‌ها را می‌زند! دلیل این ماجرا وقتی مشخص شد که امیر خاص دو هفته پس از کنسرت ایران را به مقصد آمریکا ترک کرد و برای مدتی _ اقلا ً دو سال _ از گروه جدا شد. البته پهلوان این جدایی را موقتی می‌داند: «جدایی نینف از آریان مثل جدایی رضا [گلزار] یا امیرحسین [مستعد] نیست. نینف قرار است از همان جا با ما در تماس باشد و برایمان شعر و آهنگ بفرستد. پس او هنوز عضو ماست؛ حالا گیریم به صورت ریموت کنترلی
در حقیقت این اجرا به نوعی اجرای خداحافظی نینف از آریان هم تلقی می‌شد! صحبت‌های علی پهلوان در بین اجرا هم نینف را تحت تأثیر قرار داد و باعث شد فراموش کند ملودی اول آهنگ «آروم آروم» را بزند!
آریانی‌ها که روز 14 آذر همزمان با روز جهانی معلولین در مدرسه کودکان استثنایی کوچکی برای این کودکان (با حضور علی پهلوان، امیرخاص، خواهانی، فرنژاد و ساناز کاشمری) برگزار کرده بودند، بخشی از عواید کنسرت اخیر خود در تالار کشور را به پروژه‌های برنامه جهانی غذای سازمان ملل در ایران اختصاص دادند.
 
علی پهلوان درباره این اجرا می‌گوید: «برای ما جای تعجب و خوشحالی داشت که بیشتر این بچه‌ها آهنگ‌های ما را بلد بودند و می‌خواندند!». او همچنین درباره ماجرای کریس دی برگ و این که اصلا ً کنسرت او در ایران برگزار خواهد شد یا نه توضیح می‌دهد: «او چند روز پیش به من ایمیلی زده بود و پرسیده بود از کنسرت مان چه خبر؟ یک تاریخ جدید هم برای سال آینده به ما پیشنهاد داده بود که من ماجرا را به محسن رجب پور منتقل کرده ام.»
کنسرت آریان در تالار کشور مثل همیشه با استقبال فراوان هواداران شان برگزار شد. هر چند که همچنان پیام صالحی خیلی ژوست نمی‌خواند و ویلن سیامک خواهانی در برخی آهنگ‌ها ناکوک به نظر می‌رسید! مهم این است که آن‌ها هوادارانی دارند که 48 ساعته شش هزار بلیت می‌خرند و ...
به قول فریدون خلعتبری (که در کنار افرادی چون همایون نصیری، حمید عسکری،‌ هادی ساعی، الهام حمیدی و ... کنسرت را از نزدیک دید): «مردم آریان را دوست دارند و با آن حال می‌کنند و همین کافی است. آن‌ها 10 سال است که توانسته اند این هواداران را حفظ  کنند و این یعنی این که آن‌ها موفق‌اند.»
 
 
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: ماهنامه نسیم هراز/ شماره 37
بازنشر اختصاصی سیمرغ
  
مطالب پیشنهادی:
گفت‌وگو با اعضای گروه موسیقی «آریان» (1)
گفت و گو با اعضای گروه موسیقی «آریان» (2)
گفتگو با گروه آریان: گلزار باید جدا می شد
 قول می‌دهم آلبومم شنیده ‌شود، از نوع شدید!
این 7 نفر آمده بودند که غوغا برپاکنند!