عضو پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی گفت: تصویر نشان دهنده حضرت یوسف در این فیلم در سطح حكیمی همچون لقمان است. در حالی كه لقمان فراتر از انسان‌های عادی و فروتر از انبیاء بود.
علی نصیری با اشاره به نقش آفرینی فرج الله سلحشور در فیلم توبه نصوح در دهه 60 اظهار داشت: سلحشور از نمادهای ثبات و استقامت در باورهای دینی و اخلاقی است و یكی از همت‌های ایشان ارائه مضامین دینی در قالب فیلم است.
این قرآن پژوه ضمن تقدیر و تشكر از ساخت فیلم «یوسف پیامبر» برای مخاطبان عام گفت: كار كردن برای مخاطبین عام، نیازمند حساسیت بیشتری است و ایشان می‌بایست از كارشناسان بیشتری استفاده می كرد.
همچنین انتقاداتی كه از سوی برخی علما همچون آیت‌الله سبحانی به این فیلم وارد می‌شود در واقع از جهتی مایه افتخار و ارزش كارگردان این فیلم است.
وی به انتقاد محتوایی از فیلم پرداخته، بیان داشت: با توجه به آیه 42 سوره یوسف ضمیر كلمه «انسائه»، نه به حضرت یوسف بلكه به دوست ایشان اشاره دارد و منظور از رب نه خداوند متعال بلكه پادشاه و ارباب است.بدین ترتیب نسبت دادن خطا و اشتباه به حضرت یوسف صرفا مبتنی بر اسرائیلیات است.
استاد حوزه و دانشگاه دیالوگ‌های موجود در فیلم را متناسب با شأن یك پیامبر ندانسته و اظهار داشت: تصویر نشان دهنده حضرت یوسف در این فیلم در سطح حكیمی همچون لقمان است.در حالی كه لقمان فراتر از انسان‌های عادی و فروتر از انبیاء بود.
حجت‌الاسلام علی نصیری به غسل تعمید كه در قسمتی سریال «یوسف پیامبر»بدان پرداخته شده بود اشاره نمود و گفت:اولا غسل تعمید حداقل به 1500 سال پس از حضرت یوسف یعنی به زمان حضرت عیسی بر می‌گردد. ثانیا برخی متألهان و متكلمان برجسته مسیحی، آموزه غسل تعمید را از جمله تحریفاتی می دانند كه توسط كلیسا به مسیحیت وارد شده است.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در پاسخ به پرسشی در مورد نهی زنان از خواندن سوره یوسف براساس برخی روایات اظهار داشت: باید زبان روایات را دریافت. مقصود این روایت مخاطبان خاصی است كه هنوز حتی تصور عمل زلیخا را نیز ندارند.اما با توجه به جو جامعه، ضروری است این داستان طرح شود.
نصیری در پرسش دیگری مبنی بر توجه بیش از حد به زلیخا پاسخ داد:یكی از آفت‌های فیلم‌های مذهبی،توجه بیش از حد به لایه‌هایی است كه مخاطب پسند است. این امر نه تنها خدمت نیست بلكه موجب صدمات جبران ناپذیری می‌شود. در قرآن كریم نیز صرفا در یك آیه از عشق زلیخا به یوسف سخن گفته شده كه آن هم به صورت كنایه و اشاره است.
نصیری با انتقاد از برجسته سازی عشق مجازی در این فیلم اظهار داشت:متأسفانه در بخش‌های اخیر فیلم، از عشق مجازی دفاع شده است و به آن وجاهت داده شده است.در حالی كه قرآن و روایات عشق مجازی را شدیداً رد می‌كنند.
وی در پاسخ به چگونگی پخش تصویر انبیاء اظهار داشت: در زمینه پخش تصویر انبیاء روایت صریحی نداریم.اما به نظر می‌رسد تصویر سازی از انبیا موجب كاهش وجاهت ایشان می‌شود.چون ممكن است آن طور كه شایسته است نتوان تصویری متانسب با شأن آنان ساخت. مثلا در لحظه‌ای كه زنان با دیدن یوسف دست خویش را بریدند، زیبایی ایشان آن چنان نبود كه باعث آن امر شود.
نصیری در پایان این گفت و گو یادآور شد: در حال حاضر از سه بستر، مباحث دینی زیر سؤال می رود كه عبارتند از: بستر زنادقه و الحاد، بستر استشراق(یهودیت و مسیحیت) و بستر روشنفكری دینی.حال این سؤال پا بر جا است كه چرا ما به اشتباه بلندگوی آنان شویم و نظریات آنان را به مخاطبین برسانیم.
این قرآن پژوه ضمن تقدیر و تشكر از ساخت فیلم «یوسف پیامبر» برای مخاطبان عام گفت: كار كردن برای مخاطبین عام، نیازمند حساسیت بیشتری است و ایشان می‌بایست از كارشناسان بیشتری استفاده می كرد.
همچنین انتقاداتی كه از سوی برخی علما همچون آیت‌الله سبحانی به این فیلم وارد می‌شود در واقع از جهتی مایه افتخار و ارزش كارگردان این فیلم است.
وی به انتقاد محتوایی از فیلم پرداخته، بیان داشت: با توجه به آیه 42 سوره یوسف ضمیر كلمه «انسائه»، نه به حضرت یوسف بلكه به دوست ایشان اشاره دارد و منظور از رب نه خداوند متعال بلكه پادشاه و ارباب است.بدین ترتیب نسبت دادن خطا و اشتباه به حضرت یوسف صرفا مبتنی بر اسرائیلیات است.
استاد حوزه و دانشگاه دیالوگ‌های موجود در فیلم را متناسب با شأن یك پیامبر ندانسته و اظهار داشت: تصویر نشان دهنده حضرت یوسف در این فیلم در سطح حكیمی همچون لقمان است.در حالی كه لقمان فراتر از انسان‌های عادی و فروتر از انبیاء بود.
حجت‌الاسلام علی نصیری به غسل تعمید كه در قسمتی سریال «یوسف پیامبر»بدان پرداخته شده بود اشاره نمود و گفت:اولا غسل تعمید حداقل به 1500 سال پس از حضرت یوسف یعنی به زمان حضرت عیسی بر می‌گردد. ثانیا برخی متألهان و متكلمان برجسته مسیحی، آموزه غسل تعمید را از جمله تحریفاتی می دانند كه توسط كلیسا به مسیحیت وارد شده است.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در پاسخ به پرسشی در مورد نهی زنان از خواندن سوره یوسف براساس برخی روایات اظهار داشت: باید زبان روایات را دریافت. مقصود این روایت مخاطبان خاصی است كه هنوز حتی تصور عمل زلیخا را نیز ندارند.اما با توجه به جو جامعه، ضروری است این داستان طرح شود.
نصیری در پرسش دیگری مبنی بر توجه بیش از حد به زلیخا پاسخ داد:یكی از آفت‌های فیلم‌های مذهبی،توجه بیش از حد به لایه‌هایی است كه مخاطب پسند است. این امر نه تنها خدمت نیست بلكه موجب صدمات جبران ناپذیری می‌شود. در قرآن كریم نیز صرفا در یك آیه از عشق زلیخا به یوسف سخن گفته شده كه آن هم به صورت كنایه و اشاره است.
نصیری با انتقاد از برجسته سازی عشق مجازی در این فیلم اظهار داشت:متأسفانه در بخش‌های اخیر فیلم، از عشق مجازی دفاع شده است و به آن وجاهت داده شده است.در حالی كه قرآن و روایات عشق مجازی را شدیداً رد می‌كنند.
وی در پاسخ به چگونگی پخش تصویر انبیاء اظهار داشت: در زمینه پخش تصویر انبیاء روایت صریحی نداریم.اما به نظر می‌رسد تصویر سازی از انبیا موجب كاهش وجاهت ایشان می‌شود.چون ممكن است آن طور كه شایسته است نتوان تصویری متانسب با شأن آنان ساخت. مثلا در لحظه‌ای كه زنان با دیدن یوسف دست خویش را بریدند، زیبایی ایشان آن چنان نبود كه باعث آن امر شود.
نصیری در پایان این گفت و گو یادآور شد: در حال حاضر از سه بستر، مباحث دینی زیر سؤال می رود كه عبارتند از: بستر زنادقه و الحاد، بستر استشراق(یهودیت و مسیحیت) و بستر روشنفكری دینی.حال این سؤال پا بر جا است كه چرا ما به اشتباه بلندگوی آنان شویم و نظریات آنان را به مخاطبین برسانیم.
گردآوری:گروه فرهنگ و هنر سيمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع:farsnews.com