کمیل قاسمی: اگر باشم، طلای برزیل مال من است/ قرعه سخت و کلینچ، کار آزادکاران را در لندن ساخت

خبرآنلاین: کمیل قاسمی دو ماه قبل از بازیها به اردوی المپیکی ها اضافه شد. او اما با مدال برنزش همه را غافلگیر کرد. کشتی‌گیر 120 کیلوی ایران هرچند به تایمازوف باخت اما هیچ امتیازی به او نداد تا نشان دهد غول 120 کیلوی دنیا هم شکست ناپذیر نیست. او که بعد از نایب قهرمانی آسیا، پا به المپیک گذاشته بود، راضی هم به تهران برگشت: «المپیک بعد از مسابقه قهرمانی آسیا دومین تجربه ام در تیم بزرگسالان بود. من خوشحالم که دست خالی برنگشتم. در واقع مدال برنز شروع خوبی برایم محسوب می شود. همین مرا راضی می کند.»
او از قبل می دانست کار سختی برای گرفتن مدال دارد: «مدال گرفتن در میدان بزرگ المپیک کار سختی است. آن هم در سنگین وزن کشتی آزاد. با این حال مسابقه های خیلی خوبی بود. آن هم برای من که برای اولین المپیک را تجربه می کردم.» او حالا از خودش راضی است: «من در دو ماه تمرین برای المپیک فشار اردوی 6 -7 ماهه را تحمل کردم. تمرینات سخت و فشرده ای را انجام دادم .برای همین فکر می کنم ارزش برنزم خیلی زیاد است. گرفتن این مدال خیلی به من چسبید. چرا که من جواب اعتماد مربیانم رسول خادم، علی رضایی، محمد طلایی، اعتمادی مقدم و نقیبی را دادم.»
او دلش می خواست اولین تجربه المپیکی اش را با شکست تایمازوف جشن بگیرد: «من آمده بودم تا تایمازوف را ببرم. تنها کشتی گیری هم بودم که به تایمازوف امتیاز ندادم. او در مسابقه با من به لطف کلینچ برنده شد. همین مساله نشان می دهد که او شکست ناپذیر نیست. حالا او پیر شده و مثل جوانی هایش نیست، می شود او را شکست داد. من می خواستم از او امتیاز بگیرم که نشد. اما برای شروع خوب بود.»
سومین آزادکار سنگین وزن المپیک که سال قبل هم با تایمازوف سرشاخ شده بود می گوید: «من سال قبل هم با او کشتی گرفته بودم. امسال برای المپیک تمرینات سنگینی زیر نظر کادر فنی و به ویژه رسول خادم انجام داده بودم. فیلم های کشتی او را دیده بودم و او را آنالیز کرده بودیم. در کشتی هم خوب او را بستم اما برای گرفتن امتیاز موفق نبودم. البته او هم کشتی گیر قدرتمندی است. من دو، سه باری خواستم زیرگیری کنم اما نشد. با کارهایم او را عصبی کرده بودم. او هم که سنش بالا رفته نفس کم آورده بود. باید باز هم کار کنم تا بتوانم این بار از او امتیاز بگیرم. هرچند فکر می کنم او دیگر از کشتی خداحافظی کرد.»
با اینکه از شنیدن سئوال درباره طلای المپیک 2016 برزیل خنده برلبش می نشیند اما می گوید: «اگر باشم ،دلم می خواهد طلای 120 کیلوی دوره بعد را بگیرم. اما شاید جوانی بیاید و جای مرا بگیرد(با خنده)» قاسمی معتقد است جو المپیک او را نگرفته است: «من از المپیک همان جوی را دیدم که تصور می کردم. میدان بزرگی که باید ورزشکاران همه جوره حواسشان را جمع کنند تا در آن غرق نشوند. مهم این است که طوری با آن برخورد کنی که بتوانی کنترلش کنی. من هم تا حدودی بر جو المپیک غلبه کردم.»
به نظر او تیم آزاد ایران بدشانسی آورد که طلا نگرفت: «همه بچه ها به طلا فکر می کردند. همه آماده بودیم اما با قرعه های سخت ورق برگشت. البته کلینچ را هم باید به بدشانسی بچه ها اضافه کرد. ما حداقل می توانستیم پنج مدال بگیریم.» او درخشش فرنگی کاران ایران در المپیک را به خوش شانسی ربط نمی دهد: «تیم فرنگی خوش شانس تر از ما نبودند. آنها زحمت زیادی کشیدند. بالاخره محمد بنا چهار، پنج سالی است که با تیمش کار می کند. در حالی که آزادکاران تنها 6 – 7 ماه است با خادم تمرین می کنند و من هم تنها دو ماه زیر نظر او بودم.» آزادکارسنگین وزن ایران، درباره تاثیر مدال گودرزی بر کار خودش می گوید: «فرنگی کاران که سه مدال طلا گرفتند، ما هم روحیه گرفتیم. اما نقره گودرزی چیز دیگری بود. واقعا انگیزه ما مضاعف شد.»