ذوبی ها در سال های پیش همیشه در کمرکش جدول می نشستند و انگار عادت کرده بودند که رویای قهرمانی نداشته باشند، اما چند سالی است که علاوه بر جاه طلبی برای کسب نتیجه و جام های متعدد، سبک تازه ای از فوتبال را در ایران رو کرده اند که قابل ستایش است، منصور ابراهیم زاده توانست حتی بازیکن خودمحوری چون محمدرضا خلعتبری را در تاکتیک تیمش هضم کند و یکی از تاکتیکی ترین تیم های فوتبال ایران را بسازد، این امر محقق نمی شد مگر با حمایت و پشتگرمی سعید آذری مدیری که جاه طلبی را به سبک مورینیو به تیمش تزریق کرد ولی مانند "سنمار" -معماری که برج زیبایی در بیابان ساخت و در نهایت "نعمان" حاکم وقت پاداش او را با فروانداختنش از بلندای همان برج به او داد!- او نیز بعد از قهرمانی در جام حذفی قربانی بده بستان های سیاسی شد و کنار گذارده شد. ذوب آهن با مدیریت او و خلاقیت ابراهیم زاده در فوتبالی که بهانه تراشی و توجیه حرف اولش را می زند، دارد فوتبال بازی می کند، به همین سادگی!! یادمان باشد که آنها تنها نماینده فوتبال پرمدعای ما در لیگ قهرمانان آسیا هستند.
کوچکتر که بودیم از تلویزیون سریال ژاپنی به نام "سفرهای میتی کومان" پخش می شد، وقتی قهرمان های سریال ( داداش کایکو و تسوکو و زُمبه و سگارو) دشمنانشان را شکست می دادند، تسوکو برای آنکه آنها را کاملاً مرعوب کند، دست توی یقه پیراهنش می کرد، زانو می زد و علامتی را نشان می داد و می گفت: "این علامت مخصوص حاکم بزرگ میتی کومانه! ... احترام بگذارید!" حالا این روزها در فوتبال ایران باید گفت:" این تیم ذوب آهن اصفهانه....... احترام بگذارید!"
کوچکتر که بودیم از تلویزیون سریال ژاپنی به نام "سفرهای میتی کومان" پخش می شد، وقتی قهرمان های سریال ( داداش کایکو و تسوکو و زُمبه و سگارو) دشمنانشان را شکست می دادند، تسوکو برای آنکه آنها را کاملاً مرعوب کند، دست توی یقه پیراهنش می کرد، زانو می زد و علامتی را نشان می داد و می گفت: "این علامت مخصوص حاکم بزرگ میتی کومانه! ... احترام بگذارید!" حالا این روزها در فوتبال ایران باید گفت:" این تیم ذوب آهن اصفهانه....... احترام بگذارید!"
گردآوری : گروه ورزش سیمرغ
www.seemorgh.com/sport
منبع:tacklesevvom.com