اسکولیوز واقعیتاً یک ناهنجاری ستون فقرات است که به شکل خمیدگی سه‌بعدی آن اشاره دارد. این مسئله معمولاً در صفحه فرونتال (نگاه از جلو) قابل مشاهده است و با تغییر شکل و زاویه در ستون فقرات توصیف می‌شود. اما در اینجا، اطلاعاتی که ارائه دادید درباره‌ی مشخصات و ویژگی‌های اسکولیوز صحیح هستند.
اسکولیوز ممکن است از مشکلاتی همچون کمردرد و اختلالات تنفسی تا ایجاد مشکلات قلبی و ریه‌ای منجر شود، به‌ویژه زمانی که در حال پیشرفت است. در اسکولیوز چرخشی، اضافه شدن تغییرات عمیق‌تری در ستون فقرات و بدن رخ می‌دهد، که شامل چرخش مهره‌ها و مفاصل بین مهره‌ای است. این می‌تواند به تحدب و تقعر در ناحیه قفسه سینه منجر شود.
تشخیص این نوع ناهنجاری معمولاً از طریق مطالعه تصاویر رادیولوژیک (مثل ایکس‌ری) و ارزیابی کامل ستون فقرات توسط پزشک یا متخصص ارتوپدی انجام می‌شود. درمان ممکن است شامل فیزیوتراپی، استفاده از کمربند، حرکات اصلاحی و در موارد جدی‌تر، جراحی باشد.
مهمترین نکته این است که اسکولیوز به مرور زمان پیشرفت می‌کند و بهتر است در صورت مشاهده نشانه‌های آن، به پزشک متخصص مراجعه کنید تا برنامه درمانی مناسبی برای کنترل و مدیریت این مسئله تعیین شود.
اسکولیوز چیست و چگونه درمان می شود؟
اسکولیوز مادرزادی یا congenital scoliosis یک ناهنجاری از طریق نقص‌های ساختاری یا توسعه‌یافتگی در ستون فقرات است که از زمان تولد وجود دارد. این نوع اسکولیوز به دلیل نقص در ساختمان مهره‌ها، جزء‌ها یا هر دو ایجاد می‌شود و ممکن است باعث تغییراتی در طول و چرخش ستون فقرات شود.
اسکولیوز ناشی از عوامل دیگری همچون اسکولیوز ایدیوپاتیک می‌تواند حین رشد پیشرفت کند. بخش قابل توجهی از اسکولیوز‌ها (تقریباً ۸۵ درصد) ناشناخته یا ایدیوپاتیک هستند، به این معنا که علت دقیق آن‌ها مشخص نیست. اسکولیوز ایدیوپاتیک در سه مرحله سنی (کودکی، نوجوانی و جوانی) دسته‌بندی می‌شود، و اغلب از سن ده سالگی آغاز شده و تا پایان دوره رشد ادامه می‌یابد.
مطالعات نشان می‌دهند که اسکولیوز ایدیوپاتیک در دختران بیشتر از پسران دیده می‌شود. ریسک فاکتورهایی همچون جنسیت (دختران بیشتر در معرض خطر هستند)، سن (معمولاً ۱۰ تا ۱۲ سالگی ظهور می‌کند)، نوجوانی، و وجود انحنای سینه‌ای یا جانبی بیشتر از حد مشخصی (مانند ۲۵ درجه) از عوامل موثر در افزایش درجه انحنای اسکولیوز هستند.
این بیماری ممکن است در زمان رشد فرد پیشرفت کرده و اگرچه علت دقیق آن مشخص نیست، اما شناخت این مسئله از طریق تشخیص سریع و درمان مناسب می‌تواند به کنترل پیشرفت آن کمک کند.
درست است، تشخیص اسکولیوز معمولاً از طریق مجموعه‌ای از ابزارها و روش‌های تصویربرداری و معاینات انجام می‌شود. این شامل:
1. معاینه فیزیکی: پزشک معاینه‌ای جامع از ستون فقرات و بدن انجام می‌دهد تا نقاط ناهنجاری، تغییرات در جایگاه مهره‌ها، و دیگر علائم مرتبط با اسکولیوز را ارزیابی کند.
2. عکس برداری با اشعه ایکس (X-ray): رادیوگرافی ستون فقرات به‌ویژه خلفی-قدامی می‌تواند انحناها و ناهنجاری‌های ستون فقرات را نشان دهد و درجه انحنای آن را اندازه‌گیری کند.
3. سی تی اسکن (CT scan) یا ام‌آر‌آی (MRI): ممکن است در مواردی که نیاز به تصویربرداری دقیق‌تر از ساختمان داخلی ستون فقرات باشد، از این روش‌ها استفاده شود.
منحنی اسکولیوز براساس درجه انحنای کرونر اندازه‌گیری شده در رادیوگرافی خلفی-قدامی بیش از ۱۰ درجه تشخیص داده می‌شود. اما معیارهایی مانند بیشتر از ۲۵ تا ۳۰ درجه برای انحنای معتدل و بیش از ۴۵ تا ۵۰ درجه برای انحنای شدید به‌طور کلی در نظر گرفته می‌شوند. انحناهای شدید ممکن است نیاز به روش‌های درمانی تهاجمی‌تر (مانند جراحی) داشته باشند.
درمان اسکولیوز به میزان و شدت ناهنجاری، سن فرد، و عوارض مرتبط با آن بستگی دارد. از مشاوره‌های فیزیوتراپی، استفاده از کمربند، تمرینات اصلاحی، تنظیمات تغییر سبک زندگی تا در موارد جدی‌تر، جراحی می‌تواند در مدیریت و درمان این بیماری مؤثر باشد.
گردآوری: گروه سلامت سیمرغ
seemorgh.com
منبع:dr-golshani.ir