در جایی خواندم كه طی چند تحقیق قابل اعتنا ثابت شده كه هنرمندان، آسیب پذیرترین افراد نسبت به ابتلا به آلزایمر هستند. همچنین آسوشیتدپرس به نقل از محققان اعلام كرده كه احتمال ابتلای هنرمندان، به خصوص نقاشان به بیماری آلزایمر به مراتب بیش از افراد عادی است. به اعتقاد آنان، نقاشان با توجه به اینکه مدت زیادی را بدون مكالمه و در حالت تمركز فردی برای انتقال ذهنیات به بوم سپری می‌كنند، خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را در خود بالا می‌برند. درواقع، هنرهای فردی به واسطه قابلیت انزوا طلبی كه در خود دارند، هنرمند را مستعد ورود به مراحل اولیه اختلالات زوال عقلی می‌كند.همچنین سابقه افسردگی درمان نشده نیز احتمال ابتلا به آلزایمر را افزایش خواهد داد.
از سویی عوامل محافظت كننده‌ای نیز وجود دارند كه می‌توانند احتمال بروز و پیشرفت بیماری را کم کرده با به تأخیر بیندازند. یکی از آنها، فعالیت ذهنی و افزایش سطح دانش و مطالعه افراد است.مشاهده شده، افرادی که مطالعه بیشتری می‌کنند و ذهن خود را تا سالمندی هم فعال نگه می‌دارند، احتمال ابتلای آنها به بیماری آلزایمر کمتر است. هنرمندان به دلیل روحیه درون‌گراتر و خلوت‌گزین‌تری كه دارند، بیشتر در معرض آلزایمرند، به ویژه در هنرهای تجسمی.همچنین به این دلیل كه میزان افسردگی در آنها بالاتر و میل به درمان در آنها كم تر است.فعالیت‌های هنری هم اغلب چندان دانش مدار نیستند و كمتر دیده می‌شود كه هنرمندان زیاد اهل مطالعه باشند.چرا كه زایش و خلق هنری بیش از آنكه به واسطه كتاب‌ها به دست بیاید، از جوهره و درونه هنرمند ناشی می‌شود، حتی اگر دچار آلزایمر شده باشند.آنجان چاترچی، استاد دانشگاه پنسیلوانیا در این باره معتقد است كه وقتی كسی به خلق یك اثر هنری می‌پردازد، در حقیقت در حال استفاده از بخش‌های متفاوت مغز خود است. هر اثری به نوعی پروسه خلق را برای مان روایت می‌كند، حتی در شرایط سخت. محض نمونه می‌توان به ویلیام آترموهلن اشاره كرد. هنرمند نقاشی كه مدت‌های زیادی را در اتاقی تنها می‌نشست و به نقا‌شی‌های فیگوراتیو با تمرکز بر جزئیات شهره بود.او به آلزایمر مبتلا شد و در چند سالی كه بیماری در حال پیشرفت بود و پیش از آنكه به كل از نقاشی و طراحی باز ماند، در خود نگاره‌هایی که از خود کشید، تاثیر آلزایمر و روند رو به رشد تخریب سلول‌های مغزی‌اش را بر بوم ثبت كرد. احساسات منعكس شده در این تابلوها بیانگر سركشی، عصبانیت، ترس، تنهایی، شرمندگی، گیچی و غم است... و ناپدیدی تدریجی هویت او.
در آخر یادداشت می‌توان به هنرمندان توصیه كرد كه به سه مقوله بالا توجه بیشتری كنند تا كمتر در معرض خطر باشند: روابط اجتماعی خود را تقویت كنند و از خلوت‌گزینی‌های طولانی‌مدت بپرهیزند. خلق پایین خود را جدی بگیرند و در صورت تشخیص افسردگی، آن را نشانه روشن‌فكری ندانند. هفتاد درصد افسرده‌ها قابل درمان هستند... و بیشتر مطالعه كنند. درباره همه چیز، حتی اگر به هنرشان ارتباطی ندارد.
در آخر یادداشت می‌توان به هنرمندان توصیه كرد كه به سه مقوله بالا توجه بیشتری كنند تا كمتر در معرض خطر باشند: روابط اجتماعی خود را تقویت كنند و از خلوت‌گزینی‌های طولانی‌مدت بپرهیزند. خلق پایین خود را جدی بگیرند و در صورت تشخیص افسردگی، آن را نشانه روشن‌فكری ندانند. هفتاد درصد افسرده‌ها قابل درمان هستند... و بیشتر مطالعه كنند. درباره همه چیز، حتی اگر به هنرشان ارتباطی ندارد.
گردآوری :گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع :jamejamonline.ir
مطالب پیشنهادی :
سریال "دونگ یی" کی تمام می شود؟
رابطه بین اهرام و ا عتقاد مصریان
به یاد ساموئل خاچیکیان و "غقاب ها" پر مخاطب ترین فیلم تاریخ سینمای ایران
پروژه های میلیاردی دیگر در راهند
با درخت خرما هنر نمایی کنید