شقایق دهقان: مـنـظـورتـان ایـن اسـت کـه کـم‌عـقـلـم؟!

 

شوخی شقایق دهقان در پاسخ به سؤالی درباره بازی درخشانش در «ساختمان پزشکان»
شقایق دهقان، بازیگر بسیاری از مجموعه‌های طنزی است كه در سال‌های گذشته از تلویزیون دیده‌ایم. احتیاج به معرفی ندارد و همه هم می‌دانیم که بازیگر محبوبی است و اغلب نقش چه جور آدم‌هایی را بازی می‌كند...
 بازی‌اش پر از انرژی، شوخی و كنایه است و در مصاحبه نیز با همین شور و انرژی، جواب سوال‌هایمان را می‌دهد. خنده از صورتش نمی‌رود و دائم درحال شوخی و تحرك است. حتی سوال‌هایمان را دوستانه دست می‌اندازد و گاه به خودش هم متلك می‌اندازد. گپ و گفت ما را با شقایق دهقان حتما بخوانید.

 

 می‌دانید «ساختمان پزشکان» چندمین کار طنزتان است؟
نه، حسابش از دستم در رفته ولی بیشتر کارهایم طنز بوده است.

خیلی‌ها فکر می‌کنند شما همین شخصیت و روحیه‌ای را دارید که در سریال‌های طنز بازی می‌کنید.
منظورتان این است که کم‌عقلم؟ راستش ادعایی ندارم که آدم باهوشی هستم ولی فکر می‌کنم وقتی قرار است به عنوان بازیگر نقشی را بازی کنید، باید بتوانید از بیرون، نقش آن را تجسم کنید. مثلا اگر می‌خواهید نقش یک آدم مریض را بازی کنید باید آنقدر سالم و توانمند باشید که بتوانید آن را خوب از کار دربیاورید. اگر نقش آدم‌های به‌اصطلاح کم عقل را بازی می‌کنم به‌دلیل این است که از شخصیت آنها دور هستم و سعی می‌کنم بسازمشان.

 تا به‌حال شده با یک نقش خیلی کلنجار بروید و سخت از عهده‌اش بربیایید؟
بله ولی در مورد کارهای روتینی که هر شب پخش می‌شوند معمولا کمی طول می‌کشد تا بازیگر شخصیت خودش را پیدا کند به‌خصوص که فیلمنامه هم همزمان نوشته می‌شود و تا بازیگر بخواهد در نقش خودش جا بیفتد کمی زمان می‌برد. مثلا من اگر قسمت 30 و 40 را ببینم متوجه می‌شوم نقشم چقدر با آن شخصیتی که روزهای اول بازی می‌کردم متفاوت است ولی در «ساختمان پزشکان» این روند خیلی زود جا افتاد و زودتر از همیشه نقش‌ام را پیدا کردم. 

 یعنی نقش شما در قسمت‌های بعدی همین ویژگی‌های فعلی را حفظ می‌کند؟
البته تا حدودی نکات ریزتری وارد کار می‌شود. شاید بتوانم بگویم نقشم پرانرژی‌تر می‌شود ولی تقریبا همین کاراکتر خواهد بود.

 این شخصیت‌ها با وجودی که طنز هستند ولی خیلی تک‌بعدی به نظر نمی‌آیند و رفتارهایی غیرقابل پیش‌بینی از خودشان بروز می‌دهند.
همین‌طور است. در مورد نقش خودم خیلی می‌ترسیدم تک‌بعدی شود ولی چیزهایی به آن اضافه شد كه باعث شد از این بابت ترسی نداشته باشم. با این وجود کار کمدی است و هرکس شخصیت خودش را دارد.

 شما برای این نقش از کسی تقلید کردید یا خودتان آن را خلق کردید؟
تقلید کردم.

 واقعا؟
بله. همان‌طور که گفتید من نقش‌های زیادی بازی کرده‌ام که از بهره هوشی کمی برخوردار بوده‌اند. برای این مجموعه فکر کردم باید کاری کنم که کمی متفاوت از قبلی‌ها باشد. البته درنهایت باید به شخصیتی می‌رسیدم که بهره هوشی کمی دارد ولی همیشه فکر می‌کند درست عمل می‌کند و این بقیه هستند كه دارند اشتباه می‌کنند. او آدمی است که اعتمادبه‌نفس زیادی دارد. مصداق آن لطیفه‌ای است که می‌گویند آقایی رانندگی می‌کرده و می‌دیده همه ماشین‌ها برعکس می‌آیند و فکر می‌کرده همه دارند اشتباه می‌روند درحالی که خودش اشتباه می‌رفته. این منشی هم مثل همان آدم است؛ کم‌عقل و بااعتمادبه‌نفس ولی برایش یک ما به ازای واقعی داشتم. 

 یعنی شخصیتی مثل او را دیده‌اید و براساس آن بازی كرده‌اید؟
بله و مطمئنم اگر خودش این سریال را ببیند بازهم قبول نمی‌کند که عین خودش است. او هم کسی است که اصلا باور نمی‌کند دارد اشتباه می‌کند.

 خانم دهقان! سریال‌های طنز ما معمولا مردمحور هستند و بیشتر شخصیت‌های بانمک یا کمدی را مردها تشکیل می‌دهند. البته شما در چند مجموعه به جای آدم‌هایی بازی کرده‌اید که زیاد روی نقششان تاکید شده و می‌توان گفت نقش درجه اول بوده‌اند. در مجموع چرا نقش خانم‌ها در سریال‌های طنز کمتر از آقایان است؟
یک دلیلش حدوحدودی است که باید در تلویزیون رعایت کنیم. نقطه‌نظراتی در شبکه‌ها وجود دارد که البته مسوولان مقصر نیستند. باید بپذیریم که این شبکه‌ها سراسری هستند و می‌خواهند سلیقه همه زنان کشور در نظر گرفته شود‌ اما دلیل دیگری هم وجود دارد که به حدوحدود مربوط نمی‌شود و به خود بازیگران زن برمی‌گردد. معمولا بازیگران زن ما کمتر حاضر می‌شوند وقار و متانت خود را کمی کنار بگذارند و طنز پرانرژی کار کنند و خیلی کمیک به نظر بیایند. من هم اول نگران بودم که نکند اغراق در شخصیت کمدی‌ام باعث شود تا خانم‌ها بدشان بیاید. دلیل دیگری هم هست که به شهامت بازیگران زن یا محدودیت‌های موجود مربوط نمی‌شود و آن این است که نویسندگان کارهای کمدی زیاد شخصیت زن‌ها را درنظر نمی‌گیرند. خوشبختانه در گروه نویسندگان «ساختمان پزشکان» چنین دیدگاهی وجود نداشت و انرژی مساوی برای نقش‌های زن و مرد تعریف شد. من در بعضی از کارها دیده‌ام که خانم‌ها تنها به این دلیل در برخی سکانس‌ها حضور پیدا می‌کنند که بازیگران مرد دیده شوند. بیشتر وقت‌ها در آثار کمدی برای نقش زنان جایگاه خاصی درنظر نمی‌گیرند و همیشه بازیگران مرد هستند که جلوه و رنگ بیشتری دارند ولی در این گروه که پیمان قاسم‌خانی سرپرستی نویسندگانش را برعهده دارد، شخصیت‌پردازی بهتری درباره زن‌ها می‌بینیم.

 شما سعی نکردید آن متانت موردعلاقه زن‌ها را در بازی خودتان وارد کنید یا به واقعیت نزدیکش کنید؟
دیالوگ‌هایی که شخصیت‌های ساختمان پزشکان استفاده می‌کنند براساس زندگی روزمره مردم است. اگر چه کمی اغراق در آن وجود دارد ولی قابل مقایسه با فیلم‌هایی نیست که دیالوگ‌هایشان تا به حال به گوش من و شما نخورده و هیچ‌وقت در زندگی عادی از آنها استفاده نمی‌کنیم. بعضی وقت‌ها آدم‌هایی را در فیلم‌ها می‌بینیم که پیش خودمان می‌گوییم هیچ‌وقت شبیه چنین شخصیت‌هایی را در زندگی واقعی ندیده‌ایم. من با این نوع از فیلم‌ها ارتباط خوبی برقرار نمی‌کنم. در این سریال آدم‌ها واقعی، دیالوگ‌ها واقعی و فضاها واقعی هستند ولی کمی در آنها اغراق شده است تا کمدی شکل بگیرد.

 بازخوردهای مردم نسبت به سریال چطور بوده؟
تا امروز بازخوردهای خوبی داشته‌ایم.

 بعضی از روان‌شناسان می‌گویند برای این سریال که به پزشکان و روان‌شناسان پرداخته باید از مشاور استفاده می‌شده است. آیا به استفاده از متخصصان و مشاوران در مجموعه‌های تلویزیونی اعتقاد دارید؟
نقش من ربطی به جنبه‌های روان‌شناسانه ندارد. من نقش یک منشی کم‌عقل وسواسی را بازی می‌کنم و بنابراین نیازی به استفاده از مشاور نداشتم. جواب این سوال را نویسندگان مجموعه باید بدهند.

می‌خواهم بدانم شما به عنوان یک بازیگر، لزوم استفاده از مشاور را برای تخصصی‌کردن نقش قبول دارید؟
من شخصا اگر قرار باشد نقش کسی را بازی کنم که گرفتار یک بیماری روانی است حتما از مشاوره استفاده می‌کنم‌ اما شخصیت فعلی من کسی نیست که برود پیش روان‌شناس و حالش خوب شود. بگذارید در اینجا نکته‌ای را بگویم. متاسفانه ما سر هر مجموعه‌ای که هستیم معمولا با شکایت‌های زیادی از طرف اصناف مواجه می‌شویم. در این کار هم نگران بودیم که از سوی جامعه پزشکان و روان‌شناسان واکنش ببینیم ولی احساس می‌کنم چون با قشری در ارتباط هستیم که با احترام و با فرهنگ و تحصیل‌کرده است آنقدر اعتمادبه‌نفس دارند که به گله و شکایت فکر نکنند. کسانی را از این صنف می‌شناسم که ارتباط خوبی با ساختمان پزشکان برقرار کرده‌اند و از آن لذت برده‌اند. ببینید! ما ناچاریم برای شخصیت‌های سریال اسم بگذاریم و اگر قرار شود همه کسانی که آن اسم‌ها را دارند احساس توهین بکنند و بروند جایی شکایت کنند که نمی‌شود کار کرد. اگر به این ترتیب پیش برویم باید مراقب باشیم هیچ اسمی را روی آدم‌های فیلم‌هایمان نگذاریم و از هیچ ماشینی استفاده نکنیم و هیچ شغلی را توی کار نیاوریم. ما قرار نیست به کسی توهین کنیم ولی آیا شخصیت‌های سریال نباید شغلی داشته باشند؟