جام جهانی فوتبال امسال با پخش ویژه برنامه ای که در رأس آن چهره ای چون عادل فردوسی پور قرار دارد، علاقه مندان بیشتری را جذب تلویزیون کرده است؛ تا جایی که برخی از شبکه های ماهواره ای فارسی زبان نیز با درک این استقبال ساعت پخش برنامه های پرمخاطب نود را به پیش از «بیست چهارده» منتقل کرده اند!
با پخش ویژه برنامه «بیست چهارده» که با تهیه کنندگی و اجرای عادل فردوسی پور از دوشنبه گذشته روی آنتن شبکه سه رفته، دیگر برهوت بی برنامگی در تلویزیون طی دو ماه اخیر کمتر حس می شود. حالا خیلی ها از آخرین ساعت های روز سراغ شبکه سه را می گیرند و با چاشنی مزه پرانیهای فردوسی پور و تحلیلهای مهمانانش، از رقابت های جام جهانی لذت می برند.
همین گل کردن قابل پیش بینی برنامه فردوسی پور، از حالا به این نگرانی دامن زده که مبادا سریالهای ماه رمضان امسال قربانی جام جهانی شوند. به ویژه که هنوز در خیلی از خانه ها یک دستگاه تلویزیون بیشتر وجود ندارد و همپوشانی زمان پخش بازیها با سریالهای شبکه ها، قطعاً به دیده نشدن سریالها خواهد انجامید. حال آنکه با پایان جام جهانی، رسانه ها و افکار عمومی تازه به فکر بررسی عملکرد تلویزیون در ساخت سریالهای مناسبتی ماه رمضان می افتند و با زیر ذره بین بردن کیفیت آنها تلویزیون را به بوته نقد خواهند کشید.
حالا اگر این سریال ها در غوغای رقابتهای جام جهانی فرصت ابراز وجود هم پیدا نکرده باشند، با پایان جام جهانی که تا نیمه ماه رمضان هم به طول خواهد انجامید، ضربه سنگینی به این آثار وارد خواهد شد. حتی این حقیقت که گروه گسترده ای از افراد جامعه علاقه ای به فوتبال ندارند نیز دردی از این وضع دوا نخواهد کرد. هر چند هنوز خود مدیران تلویزیون نیز به جمع بندی نهایی در انتخاب و اعلام گزینه های پخش در ماه رمضان نرسیده اند. با وجود قطعی دانسته شدن پخش دو سریال «مدینه» و «هفت سنگ» تعداد دیگری از سریالها چون «شمعدونی»، «خاتون»، «جاده قدیم» و... نیز خود را در میان گزینه های پخش در ماه رمضان قرار می دهند.
واکنش های جالب به برنامه فردوسی پور
اما درکنار این ظرفیت بالای «بیست چهارده» در جذب مخاطبان و خطری که برای سریالهای ماه رمضان ایجاد کرده است، نظرات مثبت و منفی متفاوتی درباره این برنامه وجود دارد. سایت عصر ایران روز گذشته در مطلبی با عنوان «فردوسی پور؛ یک دست و دو هندوانه» این نقطه ضعف بزرگ برنامه که مجری و تهیه کننده «نود» در طول اجرای «بیست چهارده» تمرکز ندارد، به چالش کشیده است.
در بخشهایی از این مطلب آمده: «عادل فردوسی پور می خواهد با یک دست دو هندوانه بردارد: هم تهیه کننده باشد و هم مجری.
از این رو در طول روز به جای استراحت و خواب کامل و مطالعه و آماده شدن برای حضور در مقابل دوربین، در گیر حساب و کتاب و کار اجرایی است و حاصل، یک عادل به هم ریخته و سرآسیمه است که به همه جا نگاه می کند الا به منِ بیننده! انگار فکر او متوجه همه چیز هست الا به آرامش استودیو و این شب ها با آن مجری محبوب همیشگی فاصله گرفته و حتی گاه می توانی از خود بپرسی اگر قرار است تمام حواس او به پشت صحنه و هماهنگی عوامل باشد جلوی دوربین چه می کند؟
چرا این قدر سر خود را به یمین و یسار می چرخاند؟ چرا این قدر نگران است؟ ما جلوی قاب تلویزیون نمی نشینیم که استرس های او -که از حد تحمل و توجیه خارج شده - به ما منتقل شود. اشکال اصلی البته درنوع سیاست گذاری و مدیریت صدا و سیماست. شخص، یا باید مجری باشد یا تهیه کننده. ادامه این وضعیت قابل قبول نیست و در دراز مدت عادل فردوسی پور را به بهرام شفیع تبدیل می کند. یادمان باشد جواد خیابانی هم اوایل متفاوت بود اما آن قدر درگیر برنامه های دیگر و اجرای کارهای نامرتبط با فوتبال شد که شد همین جواد خیابانی که هر گزارش او در شبکه های مجازی سوژه می پراکند.
فردوسی پور البته در گزارش های خود سوتی نمی دهد و مثل پیمان یوسفی نیست که میشل پلاتینی را سپ بلاتر معرفی کند و بحث ما در اینجا تنها و تنها درباره نوع اجرای این شب های اوست. نه گزارش گری او و نه برنامه 90. حق او هم هست که از این خوان نصیبی ببرد. اما اگر این قدر دوست دارد تهیه کننده باشد اجرا را به مجریان دیگری بسپارد و آن پشت تا می تواند سرش را به این سو و آن سو بچرخاند و هماهنگ کند».
نکته جالب درباره این نوشته هم کامنت هایی است که خوانندگان زیر آن نوشته اند. یکی معتقد است: فقط تنها اشکال برنامه عادل این است که دو مجری دارد. اگر خودش یا جاودانی بود بهتر بود. بخصوص اینکه جاودانی هم مجری توانایی است. من کاملاً با صحبت نویسنده موافقم. ضمناً به این برنامه پیام دادم تا مسابقه پیامکی برای بازی‌های ایران اجرا نشود. چراکه درست نیست هموطنان کشورمان باخت ایران را با تفاضل گل پیش‌بینی کنند.
دیگری نوشته: در برنامه نود هم فردوسی‌پور تهیه‌کننده است؛ ولی اینقدر ناهماهنگی وجود ندارد. تا به حال نشده دوربین به استودیو بیاید اما فردوسی‌پور نباشد. نمی‌دانم چرا اینجا اینطور شده است.
یک کاربر هم معتقد است: واقعیت اینه که ایشون بخاطر پول همه این کارها رو میکنه که خرده ای هم نمیشه گرفت اما باید بدونه با این شیوه بجاش محبوبیت و اون تصویر قبلی در ذهن ببیننده ها رو از دست میده. بالاخره شعور و انتظار مخاطب بالاست و متوجه تمام این سوتی ها و تپق زدن ها هست.
یک نفر هم به نکته درستی درباره میثاقی اشاره کرده و گفته: لطفا اضافه کنید استرسی را که از ناحیه محمدحسین میثاقی با آن تندحرف زدن ها و صدای زیری که ناگهان وارد میشود وتمرکز بیننده وسایرمجریان ومهمان برنامه را بهم میزند.
دیگری هم در انتقادی درست آورده: در بسیاری مواقع اصلا حواسش به مهمان برنامه نیست و به حرفهایش گوش نمی دهد. انگار با اون قهره!! مثلاً حاج‌رضایی چندبار اسم فردوسی‌پور رو صدا کرد.
از دل این اظهارنظرهای صادقانه به خوبی می توان به کم و کیف برنامه «بیست چهارده» پی برد. اینکه فردوسی پور بیش از حد توانش مسئولیت پذیرفته و اغلب حواسش به خارج از استودیو است یا اینکه میثاقی
ریتمی نامتعادل در برنامه ایجاد کرده نکات درستی هستند که درک آنها برای مخاطبان کار ساده ای است. مگر آنکه در برنامه های آتی با تقسیم بهتر وظایف و رعایت برخی موارد، شاهد کمرنگ شدن این کاستی ها و رفع اشکالات باشیم. گر چه نباید هم از خاطر برد که در روزهای آتی و همین روز گذشته، این برنامه حدود 12 ساعت مداوم روی آنتن قرار داشته و دارد و فرصت برای سازندگان را برای تمرکز بیشتر، کمتر نیز می کند.
با پخش ویژه برنامه «بیست چهارده» که با تهیه کنندگی و اجرای عادل فردوسی پور از دوشنبه گذشته روی آنتن شبکه سه رفته، دیگر برهوت بی برنامگی در تلویزیون طی دو ماه اخیر کمتر حس می شود. حالا خیلی ها از آخرین ساعت های روز سراغ شبکه سه را می گیرند و با چاشنی مزه پرانیهای فردوسی پور و تحلیلهای مهمانانش، از رقابت های جام جهانی لذت می برند.
همین گل کردن قابل پیش بینی برنامه فردوسی پور، از حالا به این نگرانی دامن زده که مبادا سریالهای ماه رمضان امسال قربانی جام جهانی شوند. به ویژه که هنوز در خیلی از خانه ها یک دستگاه تلویزیون بیشتر وجود ندارد و همپوشانی زمان پخش بازیها با سریالهای شبکه ها، قطعاً به دیده نشدن سریالها خواهد انجامید. حال آنکه با پایان جام جهانی، رسانه ها و افکار عمومی تازه به فکر بررسی عملکرد تلویزیون در ساخت سریالهای مناسبتی ماه رمضان می افتند و با زیر ذره بین بردن کیفیت آنها تلویزیون را به بوته نقد خواهند کشید.
حالا اگر این سریال ها در غوغای رقابتهای جام جهانی فرصت ابراز وجود هم پیدا نکرده باشند، با پایان جام جهانی که تا نیمه ماه رمضان هم به طول خواهد انجامید، ضربه سنگینی به این آثار وارد خواهد شد. حتی این حقیقت که گروه گسترده ای از افراد جامعه علاقه ای به فوتبال ندارند نیز دردی از این وضع دوا نخواهد کرد. هر چند هنوز خود مدیران تلویزیون نیز به جمع بندی نهایی در انتخاب و اعلام گزینه های پخش در ماه رمضان نرسیده اند. با وجود قطعی دانسته شدن پخش دو سریال «مدینه» و «هفت سنگ» تعداد دیگری از سریالها چون «شمعدونی»، «خاتون»، «جاده قدیم» و... نیز خود را در میان گزینه های پخش در ماه رمضان قرار می دهند.
واکنش های جالب به برنامه فردوسی پور
اما درکنار این ظرفیت بالای «بیست چهارده» در جذب مخاطبان و خطری که برای سریالهای ماه رمضان ایجاد کرده است، نظرات مثبت و منفی متفاوتی درباره این برنامه وجود دارد. سایت عصر ایران روز گذشته در مطلبی با عنوان «فردوسی پور؛ یک دست و دو هندوانه» این نقطه ضعف بزرگ برنامه که مجری و تهیه کننده «نود» در طول اجرای «بیست چهارده» تمرکز ندارد، به چالش کشیده است.
در بخشهایی از این مطلب آمده: «عادل فردوسی پور می خواهد با یک دست دو هندوانه بردارد: هم تهیه کننده باشد و هم مجری.
از این رو در طول روز به جای استراحت و خواب کامل و مطالعه و آماده شدن برای حضور در مقابل دوربین، در گیر حساب و کتاب و کار اجرایی است و حاصل، یک عادل به هم ریخته و سرآسیمه است که به همه جا نگاه می کند الا به منِ بیننده! انگار فکر او متوجه همه چیز هست الا به آرامش استودیو و این شب ها با آن مجری محبوب همیشگی فاصله گرفته و حتی گاه می توانی از خود بپرسی اگر قرار است تمام حواس او به پشت صحنه و هماهنگی عوامل باشد جلوی دوربین چه می کند؟
چرا این قدر سر خود را به یمین و یسار می چرخاند؟ چرا این قدر نگران است؟ ما جلوی قاب تلویزیون نمی نشینیم که استرس های او -که از حد تحمل و توجیه خارج شده - به ما منتقل شود. اشکال اصلی البته درنوع سیاست گذاری و مدیریت صدا و سیماست. شخص، یا باید مجری باشد یا تهیه کننده. ادامه این وضعیت قابل قبول نیست و در دراز مدت عادل فردوسی پور را به بهرام شفیع تبدیل می کند. یادمان باشد جواد خیابانی هم اوایل متفاوت بود اما آن قدر درگیر برنامه های دیگر و اجرای کارهای نامرتبط با فوتبال شد که شد همین جواد خیابانی که هر گزارش او در شبکه های مجازی سوژه می پراکند.
فردوسی پور البته در گزارش های خود سوتی نمی دهد و مثل پیمان یوسفی نیست که میشل پلاتینی را سپ بلاتر معرفی کند و بحث ما در اینجا تنها و تنها درباره نوع اجرای این شب های اوست. نه گزارش گری او و نه برنامه 90. حق او هم هست که از این خوان نصیبی ببرد. اما اگر این قدر دوست دارد تهیه کننده باشد اجرا را به مجریان دیگری بسپارد و آن پشت تا می تواند سرش را به این سو و آن سو بچرخاند و هماهنگ کند».
نکته جالب درباره این نوشته هم کامنت هایی است که خوانندگان زیر آن نوشته اند. یکی معتقد است: فقط تنها اشکال برنامه عادل این است که دو مجری دارد. اگر خودش یا جاودانی بود بهتر بود. بخصوص اینکه جاودانی هم مجری توانایی است. من کاملاً با صحبت نویسنده موافقم. ضمناً به این برنامه پیام دادم تا مسابقه پیامکی برای بازی‌های ایران اجرا نشود. چراکه درست نیست هموطنان کشورمان باخت ایران را با تفاضل گل پیش‌بینی کنند.
دیگری نوشته: در برنامه نود هم فردوسی‌پور تهیه‌کننده است؛ ولی اینقدر ناهماهنگی وجود ندارد. تا به حال نشده دوربین به استودیو بیاید اما فردوسی‌پور نباشد. نمی‌دانم چرا اینجا اینطور شده است.
یک کاربر هم معتقد است: واقعیت اینه که ایشون بخاطر پول همه این کارها رو میکنه که خرده ای هم نمیشه گرفت اما باید بدونه با این شیوه بجاش محبوبیت و اون تصویر قبلی در ذهن ببیننده ها رو از دست میده. بالاخره شعور و انتظار مخاطب بالاست و متوجه تمام این سوتی ها و تپق زدن ها هست.
یک نفر هم به نکته درستی درباره میثاقی اشاره کرده و گفته: لطفا اضافه کنید استرسی را که از ناحیه محمدحسین میثاقی با آن تندحرف زدن ها و صدای زیری که ناگهان وارد میشود وتمرکز بیننده وسایرمجریان ومهمان برنامه را بهم میزند.
دیگری هم در انتقادی درست آورده: در بسیاری مواقع اصلا حواسش به مهمان برنامه نیست و به حرفهایش گوش نمی دهد. انگار با اون قهره!! مثلاً حاج‌رضایی چندبار اسم فردوسی‌پور رو صدا کرد.
از دل این اظهارنظرهای صادقانه به خوبی می توان به کم و کیف برنامه «بیست چهارده» پی برد. اینکه فردوسی پور بیش از حد توانش مسئولیت پذیرفته و اغلب حواسش به خارج از استودیو است یا اینکه میثاقی
ریتمی نامتعادل در برنامه ایجاد کرده نکات درستی هستند که درک آنها برای مخاطبان کار ساده ای است. مگر آنکه در برنامه های آتی با تقسیم بهتر وظایف و رعایت برخی موارد، شاهد کمرنگ شدن این کاستی ها و رفع اشکالات باشیم. گر چه نباید هم از خاطر برد که در روزهای آتی و همین روز گذشته، این برنامه حدود 12 ساعت مداوم روی آنتن قرار داشته و دارد و فرصت برای سازندگان را برای تمرکز بیشتر، کمتر نیز می کند.
گردآوری : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: banifilm.ir
مطالب پیشنهادی:از اسمورف ها تا شازده کوچولو در «فستیوال انیمیشن انسی» فرانسه+تصاویر
اشباح در بازار صد ساله + تصویر
گریم عجیب و جالب عبدالله اسکندری
دوران بازنشستگی آنجلینا جولی
تصاویر کمتر دیده شده روبی دی؛ بازیگر افسانه ای+ تصاویر