برگشت مشكلات ارتودنسی

بعد از درمان ارتودنسی، نتیجه درمان برای اكثریت بیماران رضایت بخش است.

حفظ این نتیجه مستلزم دقت متخصص ارتودنسی، همكاری بیمار در استفاده از وسایل نگهدارنده و فاكتورهای مرتبط با رشد طبیعی بیمار است.

به طور كلی اگر درمان با روش صحیح و توسط متخصص ارتودنسی انجام شده باشد، امكان برگشت درمان به 5 درصد هم نمی‌رسد. این برگشت درمان به 3 شكل كلی برگشت مشكلات فكی، برگشت كجی دندان و بازشدن فضا در ناحیه دندان‌های كشیده شده خود را نشان می‌دهد.

برگشت مشكلات فكی آنهایی هستند كه درمانشان طی یا قبل از بلوغ انجام شده است و با ادامه رشد منفی، ناهنجاری خود را مجددا نشان می‌دهد. این مساله در اغلب موارد در كسانی صدق می‌كند كه دارای فك پایین جلو آمده هستند كه الگوی رشدی مشخصی را طی كرده و در اغلب موارد با بهترین درمان هم خطر برگشت را دارد. ماهیت این مشكلات طوری است كه متخصص ارتودنسی از خطر برگشت آگاه بوده و مزایا و خطرات درمان را در ابتدا به والدین بیمار گوشزد نموده وبا توافق آنها شروع به درمان می‌كند.

مشكلات مرتبط با كجی دندانی هم در مواردی رخ می‌دهد كه متخصص ارتودنسی برای رعایت مصلحت بیمار و به دست آوردن نتیجه عمدتا زیباتر و طبیعی‌تر تمایلی برای كشیدن دندان نداشته و طرح درمان را بر مبنای درمان بدون كشیدن دندان طرح‌‌ریزی می‌كند؛ به این امید كه با كمترین خطر، بهترین درمان را انجام دهد.

وی با مطلع بودن از این موضوع، در صورت برگشت، درمان مجددی را با كشیدن دندان یا استفاده از روش‌های جانبی مثل جراحی فك به بیمار پیشنهاد می‌كند.

یادآوری این نكته مهم است كه تغییرات دندانی مرتبط با افزایش سن و رشد به عنوان برگشت درمان ارتودنسی طبقه‌بندی نمی‌شوند.

این تغییرات دندانی عمدتا در دوره چند سال بعد از درمان ارتودنسی به طور ناچیز اتفاق می‌افتد. عمده مشكلاتی كه به عنوان برگشت درمان ارتودنسی مطرح است، آنهایی هستند كه طی 6 ماه پس از باز كردن دستگاه‌های ثابت ارتودنسی، خود را نشان می‌دهند.

در افرادی كه دندان كشیده شده است، برگشت درمان عمدتا با باز شدن فضا در ناحیه دندان‌های كشیده شده خود را نشان می‌دهد كه شیوع این مساله قابل توجه نیست.

در این موارد، بسته به مقدار باز شدن فضا و شكل و اندازه طبیعی دندان درمان مجدد یا استفاده از درمان‌های بازسازی اندازه طبیعی دندان توصیه می‌شود.