انتقادات تند به داوری کن 2013؛ اسپیلبرگ این فیلم را دیده است؟

تاد مک کارتی منتقد هالیوود ریپورتر با تحلیل جوایز شصت و ششمین جشنواره فیلم کن، نقدهایی بر این جوایز وارد کرده است.

 تاد مک کارتی منتقد هالیوود ریپورتر در تحلیل خود از جوایز شصت و ششمین جشنواره فیلم کن می‌نویسد: آیا واقعا استیون اسپیلبرگ فیلم همجنسگرایانه "آبی گرم‌ترین رنگ است" را که جایزه نخل طلا را برد، تحلیل کرده است؟ آیا واقعا بازی بروس درن که جایزه نخل طلای بهترین بازیگری را از آن خود کرد، بهتر از بازی مایکل داگلاس در فیلم "پشت شمعدان" بود؟ و آیا گروه داوری واقعا از فیلم خشونت‌گرایانه مکزیکی "هلی" که پس از نمایش آن در روز اول جشنواره در بخش رقابتی دیگر کسی نمی خواست به آن فکر کند، لذت برد؟ آیا برونیس بژو واقعا از ماریون کوتیار که اول قرار بود این نقش را بازی کند، اما بعد در فیلم دیگری ظاهر شد، بهتر بود؟

این منتقد می نویسد اینها بخشی از سوال هایی است که مردم می خواهند پس از اهدای جوایز دیشب، جوابش را بدانند. فارع از اهدای جایزه به فیلم "آبی گرم ترین رنگ است"، انگار از قبل مقدر شده بود که امسال سال این فیلم باشد و دیگران مجبور به تماشای این فیلم بی سابقه و طولانی از روابط بین دو زن باشند؛ فیلمی سه ساعته ساخته عبدالطیف کشیش.

منتقد این سایت هنری همچنین می‌نویسد: در مراسم اهدای این جوایز تقریبا همیشه به طرز عجیبی خام‌دستانه عمل می‌کنند و معمولا به دو زبان انگلیسی فرانسوی پخش می‌شود و بارها توسط مجریان تلویزیونی قطع می شود تا برای مخاطبان توضیح داده شود که چه اتفاقی در حال افتادن است. اما مجری امسال آدری تاتو سرزنده و باذوق عمل کرد.

در بخش دیگری از این نقد آمده است: با وجود این که این جشنواره مختص آسیایی ها نیست، اما آسیایی ها هم جایگاه محکمی در این جشنواره به دست آورده اند و علاوه بر بردن جایزه بخش سینه فونداسیون و دوربین طلا برای بهترین فیلم اول، اهدای جایزه بهترین فیلمنامه به ژیا ژانگ برای فیلم "ذره ای گناه" از چین و جایزه گروه داوری به فیلم "مثل پدر، مثل پسر" ساخته کوری- ادا هیروکازو ژاپنی نشان‌دهنده این مساله است.

کارتی در اعتراض به انتخاب فیلم "هلی" برای بهترین کارگردانی می‌نویسد: وقتی آمت اسکالانته کارگردان مکزیکی برای دریافت جایزه اش دعوت شد اولین سخنی که از دهانش خارج شد این بود: "انتظارش را نداشتم". در واقع هیچ یک از تماشاگران با او مخالفتی نداشتند، چون این فیلمِ بسیار خشن غیرقابل تماشا کردن درباره مکزیک معاصر، چیزی نبود که کسی بتواند توجه خود را معطوف آن کند.

مک کارتی در تایید بخشی از مراسم می‌نویسد بیشترین تحسین حضار زمانی صورت گرفت که کیم نواک که برای نمایش نسخه بازسازی شده "سرگیجه" آلفرد هیچکاک در جشنواره شرکت کرده بود، روی صحنه حاضر شد تا جایزه بزرگ را برای فیلم "درون لوین دیویس" ساخته برادران کوئن به بازیگر اول فیلم یعنی اسکار ایزاک اهدا کند. به این ترتیب یک بازیگر آمریکایی جایزه ای را اهدا کرد که باید به آمریکا می رفت.

این منتقد آمریکایی یادآور می شود: در عین حال امسال دومین سالی بود که نخل طلا به فیلمی فرانسوی از کارگردانی غیرفرانسوی رسید. سال پیش میشاییل هانکه اتریشی برای "عشق" برنده این جایزه شد و امسال عبدالطیف کشیش تونسی این جایزه را دریافت کرد. در حالی که این کارگردان خیلی با طمانینه روی صحنه رفت تا به تشویق ها پاسخ گفته و جایزه اش را دریافت کند، دو بازیگر زن فیلم با شور و هیجان راهی سن شدند.

او می افزاید: دریافت این جایزه حتما موجب می شود تا توجه زیادی به فیلم "آبی گرم ترین رنگ است: زندگی آدل" جلب شود و دیگر اهمیتی ندارد که چه تعداد از منتقدها، از این فیلم انتقاد می کنند و طولانی بودن و فقدان ویژگی های هنری آن را زیر سوال می برند. در هر حال گروه داوری اسپیلبرگ رسما اعلام کردند این فیلم فیلم سال است، نه به دلیل مسایل جنسیتی که به دلیل مسایل هنری