‌زاك گلیفیانكیس؛ بچه‌ای با ریش انبوه!

 

 گلیفیانیكس كه جایزه بهترین بازیگر كمیك MTV را كسب كرد

جوایز فیلم ام.تی.وی (MTV Movie Awards) سال 2010 برگزار شد و جایزه بهترین ارائه كمیك به زاك گلیفیانكیس بازیگر فیلم «خماری» تعلق گرفت. زاك گلیفیانكیس در ایران تقریبا ناشناخته است. آنها كه «خماری» را ندیده‌اند، شاید او را با نقش كوتاهش در «پا در هوا» به یاد بیاورند اما عموما بیشتر برای همین نقش آفرینی به یادماندنی‌اش در «خماری» در خاطره‌ها جای گرفته است.
آلن: مردی میان سال، با یك ریش انبوه و به شكلی جذاب و دوستداشتنی تپل. اما بی‌گمان علت یادآوری او این خصوصیات ظاهری نیست بلكه بدین دلیل است كه هر كس كم و بیش یكی از این آلن‌ها را در زندگی‌اش می‌شناسد و زاك گلیفیانكیس تصویری بی‌نظیر از این آشنا (با خاطرات تلخ و شیرین‌اش) در ذهن تداعی می‌كند.

 

«خماری» داستانی ساده دارد: داگ كه قرار است با خواهر آلن ازدواج كند، به همراه دو دوست دیگرش استیو و فیل به لاس وگاس می‌روند تا آخرین روزهای مجردی او را جشن بگیرند. همه چیز از آنجا شروع می‌شود كه شب ورود آنها اتفاق عجیبی می‌افتد و داگ گم می‌شود.
آلن كه فقط به دلیل تشكیل یك گروه چهار نفری همراه آنها آمده با گم شدن داگ به نوعی جای او را در گروه می‌گیرد و این آغاز شکل‌گیری رفاقتی است که با حضور داگ هیچ‌گاه صورت نمی‌گرفت (تا قبل از گم شدن داگ، استیو و فیل مدام درباره شیوه رفتار آلن مشکل دارند).

 

«خماری» از این منظر داستان پذیرفته شدن آلن به عنوان یك عضو از یك گروه است پذیرش آلن به عنوان یك دوست، رفیق و یاور، امری كه در ابتدا باورناپذیر جلوه می‌كرد. آلن با این که با آن ریش انبوه به هیچ وجه شبیه به بچه‌ها نیست اما رفتار او درست مثل بچه‌ای است که با بلوغش دست و پنجه نرم می‌کند و تازه می‌خواهد وارد نوجوانی شود. نشانه‌هایی از گوشه‌گیری هم در او نمود عینی دارد و به روی این بچه نابالغ چنان تاثیری دارد که او را و رفتار او را غیر قابل پیش‌بینی می‌کند.
اشاره به این که باید همیشه با مدرسه فاصله دویست فوتی داشته باشد، اینکه او یک گله گرگ تک نفره است و هم چنین اشاره مداوم به خودارضایی نشانه‌های گوشه‌گیر بودن او و نگاه‌های خیره به بدن لخت دیگران، بی‌توجهی به پوشیده نگاه داشتن بدن‌اش، اخت شدن سریع با نوزاد، عدم توجه به موقعیت وخیم پیش آمده و یافتن سریع جنبه‌های خوب مسائل و لذت بردن از آن‌ها نشانه‌های بچه‌ای در آستانه بلوغ هستند.

آلن در غیاب داگ به شکل بچه‌ای که معلم مدرسه‌اش عوض شده در می‌آید و به سرعت از فیل برای خود یک الگو می‌سازد. (در دو صحنه از فیلم آلن دقیقاً جمله‌های فیل را تکرار می‌کند). سفر لاس وگاس برای آلن یک بلوغ به همراه دارد. کودکی پا به نوجوانی می‌گذارد. در سکانس عروسی درست در لحظه ورود عروس، آلن از استیو می‌پرسد:
« موهام مرتبه؟»
و استیو جواب می‌دهد: «آره، حتی از فیل هم بهتر شدی.»

 

(حواستان به آن لبخند رضایت آمیز آلن باشد که بی‌هیچ تاکیدی کات می‌شود به لبخند داگ که به عروس خیره شده). نکته دیگر در مورد آلن، ماشین سید، پدر اوست. آلن چند بار می‌گوید که پدرش این ماشین را از او هم بیشتر دوست دارد.
جالب آن جا است که این ماشین باید به معنای واقعی کلمه داغان شود تا آلن از پیله‌اش بیرون آمده و به جمع پا بگذارد.

 

آلنی كه گلیفیانكیس ارائه می‌دهد به شكل هوشیارانه‌ای تركیبی بدیع از بلاهت‌های جک بلک است آمیخته با شیطنت‌های استیو کارول. همین شاید علت اصلی جذابیت شخصیت آلن شده باشد چرا كه گلیفیانكیس موفق شده از شخصیت به ظاهر تیپیكال آلن موجودی چند بعدی بسازد.
حالا و پس از این جایزه مهم زاك گلیفیانكیسِ 41 ساله را می‌توان به راحتی در زمره یكی از استعداد‌های مهم سینما در ژانر كمدی در نظر گرفت. جایگاهی كه هر چند او را از خاستگاه اصلی‌اش در تلویزیون دور می‌كند اما او را به جمع گرگ‌هایی با گله‌هایی یك نفره می‌فرستد!

 

گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ

منبع: tehrooz.com

 

مطالب پیشنهادی: