بازیگری در قالب نقش های متفاوت

 نگاهی اجمالی به کارنامه پانته آ بهرام    
پانته آ بهرام را می‌توان بیشتر بازیگری تئاتری نامید که با رویکردی آگاهانه انتخاب های شایسته ای در سینما و تلویزیون داشته است. جنس بازی او بر روی صحنه نمایش بازی برونی با کنترل دقیق بدن است. او فضای تئاتر و بازیگری تئاتر را خیلی خوب می‌شناسد و به خوبی واقف است چگونه بیننده تئاتر را شگفت زده کند. بازی های خوب او در تئاتر "مرگ یزدگرد"، "زمستان ۶۶"، "پس تا فردا"، تئاتر "راز ها و دروغ ها"، تئاتر "شکلک" و بسیاری از تئاتر های دیگر نشان از تسلط او بر روی صحنه دارد.
این در حالی است که جادوی تلویزیون و سینما، بهرام را مانند بسیاری دیگر از بازیگران تئاتری به سمت پرده نقره ای کشاند. او در ادامه روند بازیگری اش برخلاف دیگر هنرمندان تئاتر، شیوه اختصاصی بازی خود را به مدیوم تازه انتقال داد و به خوبی توانست بازی خود را با فضای تلویزیون و سینما تطبیق دهد و با تیزهوشی به خوبی با دوربین کنار بیاید و با انتخاب آثاری که جنس بازی اش با آموزه های تئاتری او هماهنگ بود توانست هنر خود را در بازیگری به رخ بکشد. در حقیقت بازیگری مانند بهرام که از ویژگی خاص چهره بهره نمی‌برد با استفاده از هنر بازیگری و استعداد نهفته خود با کارنامه کاری اش نشان داده که استعداد، نقش پررنگ تری در باور پذیری قالب کاراکتر و ارائه خوب نقش دارد تا زیبایی چهره بازیگر.

او در تلویزیون کارش را با مجموعه هایی چون "وکیل"، "پلیس جوان"، "سکوت"، "چهره به چهره"،"بحران معنویت" و "مسافر" آغاز کرد اما نقطه عطف کارنامه او حضور در سریال های "مسافر" و "زیرهشت" بود. "مسافر" به دلیل بازی خاص او در نقش دختر معتاد (منیژه) و لحن و ادای دیالوگ، جایگاه متفاوتی در میان آثارش دارد. او با این سریال چهره جدیدی از زن معتادی که به خاطر اعتیاد همه چیز را از دست می‌دهد، ارائه کرد. بهرام همین بازی خاص و نوع نگرش ویژه به کاراکتر منیژه را پس از چند سال در سریال "زیر هشت" تکرار کرد و با دقت نظری که در باور پذیر جلوه دادن نقش دارد به خوبی از پس ایفای شخصیت پیچیده منیژه که دارای فراز و فرود فراوانی است ، برآمد. پانته آبهرام در سینما هم بازی های به یاد ماندنی ارائه داده است که مهمترین آثار او را "چهارشنبه سوری"، "اقلیما"، "پستچی سه بار در نمی‌زند"، "هیچ" و "بدرود بغداد" را می‌توان نام برد.
او با ایفای نقش در "چهارشنبه سوری" با استعداد خاصی که در درونی کردن نقش دارد به خوبی از پس ایفای نقش مرموز این فیلم برآمد و خاطره ایفای این کاراکتر را در اذهان ماندگار کرد.او این موفقیت و بازی خاص را در "پستچی سه بار در نمی‌زند" با کلام آهنگین و ادای خاص دیالوگها تکرار کرد و به خوبی از پس انتقال حس به مخاطب بر آمد. بهرام در فیلم "هیچ" با وجود اینکه برخی از دیالوگ هایش به خاطر لکنت زبان نامفهوم بود اما توانست حس نقش را به مخاطب خود منتقل کند. به طوری که هم لحظات جذاب نقش برای مخاطب قابل قبول باشد و هم در لحظات سخت و تلخ با او ابراز هم دردی کند. او در "هیچ" آنقدر خوب بود که می‌توان کاراکتر او را نمونه ای درست و دقیق از زنانی که دلمشغولی هایی از این جنس دارند به حساب آورد. بهرام در فیلم "بدرود بغداد" نیز با وجود اینکه دیالوگ هایش به زبان عربی بود به خوبی از عهده ایفای نقش زن عرب برآمد. او در کنار همراه کردن حس بازی اش با دیالوگ عربی، حالات روحی یک زن عرب را به مخاطب غیرعرب خود منتقل کرد.

صحنه ای در این فیلم است که او رو به دوربین خیره شده و نزدیک به دودقیقه مونولوگ گویی می‌کند که بسیار تاثیر گذار از آب در آمده است. او برای ایفای نقش این زن عرب در وهله اول حالات زندگی و خواست ها و دغدغه ها وعشق یک زن عرب را درونی کرده و در نهایت همین امر باعث باور پذیر شدن ادای دیالوگ ها و انتقال حس به تماشاگر است و این نشان از هوش تئاتری خاص او و کاربرد آن درسینما دارد. در انتها کاراکترهایی که پانته آ بهرام به خوبی از پس ایفای آن بر آمده است شخصیت زنان عادی با زندگی آرام و شیرین نبوده و او همواره با بازی اش به کاراکترهایی زندگی می‌بخشد که وجوهی غیر زنانه یا ویژه را دارا هستند و همین امر باعث می‌شود بهرام با دقت نظری که در انتخاب لایه های درونی شخصیت دارد به خوبی هویت کاراکتر ها را به تصویر بکشد و ایفای نقش او در فیلم بدرود بغداد یکی از شاخصه های این نکته است.