لاله صبوری را بسیاری با ایفای نقش اصلی زن «جنگ77» به یاد می آورند. برنامه‌ای روتین و هر شبه که توسط مهران مدیری کارگردانی شده بود. صبوری به واسطه همین حضور این شانس را داشت که پیشنهادات سینمایی و تلویزیونی متعددی به او ارائه شود اما وسواس بیش از حدش سبب ساز آن شد که بسیاری از این پیشنهادات را رد کرده و به امید یک پیشنهاد یک عالی بنشیند اما این پیشنهاد نیامد و در نهایت حدود یک دهه و اندکی بعد صبوری بدل شد به بازیگر تله فیلم‌ها و آثاری که برای شبکه خانگی تولید می شوند. با صبوری درباره اوضاع و احوال این روزهایش گپی زده‌ایم. بخش‌هایی از گفته‌های وی را در ادامه می‌خوانید:
در تله فیلم‌ها زمان زیادی برای تولید کار صرف نمی شود
در ماه‌های اخیر بیشتر درگیر کار در تله فیلم‌ها بوده‌ام. در تله فیلم‌ها به خصوص آن دسته از تله فیلم‌هایی که برای شبکه خانگی تولید می شود این مزیت وجود دارد که به لحاظ مالی معطل رقم دستمزدت نمی مانی و خیلی زود با شما تسویه حساب می شود اما از آن سو چون سازوکار حاکم بر تولید این گونه آثار به شدت اقتصادی است زمان زیادی هم برای تولید کار صرف نمی شود مثلا نهایتا یک بازه ده روزه را برای فیلمبرداری یک فیلم ویدیویی 90 دقیقه ای صرف می کنند و به این ترتیب بازیگر هم فرصت تفکر آن چنانی بر نقش‌اش را ندارد.
در شهرستانها کار با طمانینه پیش می رود
من اخیرا در تله فیلمی به نام «حساب بی حساب» محصول سیمای بوشهر ایفای نقش کردم. این تله فیلم یک تفاوت عمده با آثاری که در تهران کار کرده ام داشت و آن هم اینکه به لحاظ زمانی دستمان باز بود یعنی بیخود و بی جهت همه چیز با عجله و شتاب انجام نشد و کارگردان کار هم سعی می کرد با طمانینه پیش برود. کار در شهرستان دردسرهای خاص خود را هم داشت مثلا مسافرت پی در پی از تهران به شهرستان و بالعکس ولی این مزیت را هم داشت که مجبور نبودم کار را با عجله انجام دهم و برای همین همه چیز با فکر و تامل پیش رفت.
دنبال یک نقش یک فوق العاده بودم که آن هم پیش نیامد
درباره افزایش فعالیتم در کارهای ویدیویی و تله فیلم باید یک نکته را بگویم و آن هم اینکه وقتی در اواخر دهه هفتاد با مهران مدیری همکاری داشتم به نوعی اولین بازیگر زن کارهای روتین به حساب می آمدم و همین هم باعث شد پیشنهادات سینمایی بسیاری به من ارائه شود اما از آنجا که وسواسم بالا بود هیچ کدام از این پیشنهادات را جدی نمی گرفتم و دنبال یک نقش اول فوق العاده بودم که آن هم پیش نیامد و رفته رفته تهیه کنندگان سینما هم به این باور رسیدند که من علاقه ای به کار در سینما ندارم و به این ترتیب پیشنهادات کمتر و کمتر شد.
در سینما نباید هر نقشی را قبول کرد
در سینما به واسطه مخاطب حرفه ای سینما نباید هر نقشی را قبول کرد ولی در شبکه خانگی نیاز به سختگیری آن چنانی نیست چراکه مدیوم این دو و نوع مخاطبانش تفاوت دارد. آدمی که یک فیلم را از شبکه خانگی می خرد به دنبال مفهوم آن چنانی نیست و همین که یکی دو ساعت سرگرم شود کافی است اما در سینما اوضاع فرق می کند.
در تله فیلم‌ها زمان زیادی برای تولید کار صرف نمی شود
در ماه‌های اخیر بیشتر درگیر کار در تله فیلم‌ها بوده‌ام. در تله فیلم‌ها به خصوص آن دسته از تله فیلم‌هایی که برای شبکه خانگی تولید می شود این مزیت وجود دارد که به لحاظ مالی معطل رقم دستمزدت نمی مانی و خیلی زود با شما تسویه حساب می شود اما از آن سو چون سازوکار حاکم بر تولید این گونه آثار به شدت اقتصادی است زمان زیادی هم برای تولید کار صرف نمی شود مثلا نهایتا یک بازه ده روزه را برای فیلمبرداری یک فیلم ویدیویی 90 دقیقه ای صرف می کنند و به این ترتیب بازیگر هم فرصت تفکر آن چنانی بر نقش‌اش را ندارد.
من اخیرا در تله فیلمی به نام «حساب بی حساب» محصول سیمای بوشهر ایفای نقش کردم. این تله فیلم یک تفاوت عمده با آثاری که در تهران کار کرده ام داشت و آن هم اینکه به لحاظ زمانی دستمان باز بود یعنی بیخود و بی جهت همه چیز با عجله و شتاب انجام نشد و کارگردان کار هم سعی می کرد با طمانینه پیش برود. کار در شهرستان دردسرهای خاص خود را هم داشت مثلا مسافرت پی در پی از تهران به شهرستان و بالعکس ولی این مزیت را هم داشت که مجبور نبودم کار را با عجله انجام دهم و برای همین همه چیز با فکر و تامل پیش رفت.
دنبال یک نقش یک فوق العاده بودم که آن هم پیش نیامد
درباره افزایش فعالیتم در کارهای ویدیویی و تله فیلم باید یک نکته را بگویم و آن هم اینکه وقتی در اواخر دهه هفتاد با مهران مدیری همکاری داشتم به نوعی اولین بازیگر زن کارهای روتین به حساب می آمدم و همین هم باعث شد پیشنهادات سینمایی بسیاری به من ارائه شود اما از آنجا که وسواسم بالا بود هیچ کدام از این پیشنهادات را جدی نمی گرفتم و دنبال یک نقش اول فوق العاده بودم که آن هم پیش نیامد و رفته رفته تهیه کنندگان سینما هم به این باور رسیدند که من علاقه ای به کار در سینما ندارم و به این ترتیب پیشنهادات کمتر و کمتر شد.
در سینما نباید هر نقشی را قبول کرد
در سینما به واسطه مخاطب حرفه ای سینما نباید هر نقشی را قبول کرد ولی در شبکه خانگی نیاز به سختگیری آن چنانی نیست چراکه مدیوم این دو و نوع مخاطبانش تفاوت دارد. آدمی که یک فیلم را از شبکه خانگی می خرد به دنبال مفهوم آن چنانی نیست و همین که یکی دو ساعت سرگرم شود کافی است اما در سینما اوضاع فرق می کند.
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
http://www.seemorgh.com/culture
منبع: inn.irمطالب پیشنهادی:
عکس‌هایی برگزیده از چهارمین شب جشنواره کن 2013
اصغر فرهادی در جشنواره کن: به هالیوودی‌ها گفتم خبرتان می‌کنم
لحظه به لحظه با جشنواره کن 2013؛ عکس‌های دیدنی از اصغر فرهادی و عوامل گذشته
لحظه به لحظه با جشنواره کن 2013؛ عکس‌های دیدنی از اصغر فرهادی و عوامل گذشته
بازخوانی خاطرات جشنواره کن با تصاویری از حضور باشکوه «لیلا حاتمی»
گلچین بهترین عکس‌ها از سه شب برگزاری جشنواره کن 2013
گلچین بهترین عکس‌ها از سه شب برگزاری جشنواره کن 2013