میراث نوروز
نوروز چنان گریبانگیر حاکمان ملی گرای بلاد الاتراک محاذات شمالی ایران است...
  شبکه ایران / گفته اند رشتة حق باریک می شود اما نمی گسلد. حق این است که مرزهای ایران بزرگ دیروز چندان فراخ بود که حیره و یمن دار ولایت عهدی ایران بود. ایران پایی در هندوستان و دامنی در بالکان و پشتی به مرز طورفان و چین و سری به دامان سیبری سایان داشت.

امروز از آغوش مام ایران ده ها نوباوه در کسوت دولت و کشوری مستقل دارای پرچم و چم خم اند. 5 کشور، 3 جمهوری خودمختار در آسیای مرکزی، 3 کشور و 8 جمهوری خودمختار در قفقاز، 1 کشور در غرب و 7 کشور در شرق، 6 کشور در جنوب یعنی بیش از 33 کشور امروزی، دیروز از مملوکات ایران بودند. بدیهی است که مردم و فرهنگ با سیم خاردار و حدود و ثغور به بند در نمی روند و تا جایی که حافظه مردمان آن مملوکات قد دهد آنها با بازمانه های فرهنگ ایرانی خود را نهاد و مهاد مدنی می شمارند.. روزی بر سر پلی مشرف به مسجد الحرام بساط داری گوش ما را به مقدمه گلستان نواخت: «منت خدای را عزوجل که ...». او گفت از برمه ام و در مکتبخانه گلستان خوانده ام.
نیم شبی در صحاری سیبری (قزاقستان) از حول کولاک و بوران در خانه یی را زدیم و صاحب خانه ما را به اندرون رهنمون شد و به اهل خانه گفت: «دستور!» آنگاه ما را بر سر سفره چنین خواند: «خداداده دستارخانا !». اسمش سهراب بود.
در بلغارستان جوانی سازی می نواخت با نام «دوتار» و در بنگلادش با نام «دوتارا». و جماعت اویغورها در استان شین جیان چین در قنوت غزل حافظ می خوانند.
یکی دیگر از این احجار کریمه یی که ایران بر فلاسنگ تاریخ فرهنگ خود نهاده و با بازوی آرش بر دریابار آمودریا و کرانه های سیردریا افکنده همانا «نوروز» است. امروز نوروز چنان گریبانگیر حاکمان ملی گرای بلاد الاتراک محاذات شمالی ایران است. ایران با ترکان و فارسان و لران و کردان و عربان و بلوچان و طبریان و گیلکان و طالشان و ترکمنانش ایران بود و هست. رییس بنیاد تاریخ ترکیه «پروفسور یوسف خلج اوغلو» با بافتن آسمان به ریسمان و کلنگ به کهکشان مصراً درصدد اثبات تروکت این عید است و نام آن را با احتمالوژی (اتیمولوژی!) به هزار پیچ و خم می نشاند تا مستترکش سازد و این فلاسنگ فرهنگ ایران است.
ما مناسک منسی و آداب فراموش اعیاد ملی ایرانی را امروزه باید از همین اقوام کنده شده از پیکره ایران بیاموزیم و فرایاد آریم، چندان که گام های گمشده مقامات موسیقی مان را.
موسیقی دستگاهی ایران به تنهایی موزاییک و مینیاتور ساختار جاویدان ایران است. اسامی دستگاه ها، نغمه ها و گوشه های ردیفش نشانه اشتراک جمعی شخصیت ایران تام و تمام است که ایز و اثر عبور مبارک و اشتراک سخاوتمندانه کلیه اقوام ایرانی است که یا امروز در میان مرزهای ایران اند و یا در اثر جنگ ها از پیکره ایران کنده شده اند.
مهم ترین میراث «نوروز»که با گوشه های نوروز راوند، نوروز عرب، نوروز عجم، نوروز صبا، نوروز خارا در موسیقی ایران و ترکیه و عرب به حیات خجسته خود ادامه می دهند.

گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ  
www.seemorgh.com/culture
منبع:inn.ir



مطالب پیشنهادی:
آخرین وضعیت پرونده شکایت 13 بازیگر زن علیه سلحشور
حضور تهرانی‌ها در یک «فشن شو» + تصاویر
بازی نقی و ارسطو در مقابل نمایندگان مجلس + عکس‌های پشت صحنه
رامبد جوان و نگار جواهریان در جشن پایانی «آزادی مشروط» + تصاویر
نادر شاه افشار، از قدرتمندترین فرمانروایان ایران + تصاویر