گزیده شعری از آلتمن، شاعر آلمانی

وی در اشعارش با معانی و مفهومی خاص و آمیزه‌یی از لهجه‌ی هلندی سخن می‌گوید. زبان شعری‌اش به غایت تکنیکی و مدرن است. اشعار فراوانی از وی....

آندرياس آلتمن

آندریاس آلتمن در سال 1963 در شهر هاینیشن، استان (زاکزن) آلمان متولد شد.
آلتمن کارهای متعددی همچون نگهبان ارکستر، پرستاری ازافراد عقب مانده‌ی ذهنی و همچنین طراحی متون و حروفچینی در نشریات را تجربه کرده. در سال 1996 در رشته‌ی تعلیم و تربیت اجتماعی فارغ التحصیل شد. وی در اشعارش با معانی و مفهومی خاص و آمیزه‌یی از لهجه‌ی هلندی سخن می‌گوید. زبان شعری‌اش به غایت تکنیکی و مدرن است. اشعار فراوانی از وی در نشریات و مجلات برلین به‌چاپ رسیده. آلتمن هم اکنون 44 ساله است و در برلین سکونت دارد.

بزرگ و خاموش
تا سرحّد ِ زانو، ستون‌های پُل، از زمین بالا آمده‌اند.
جدا شده با بوته‌ها و درختان جوان.

زمان از آن‌ها سلب شده.
صداهایی بلند، از دور دست ، خلاء خانه را ا نباشته می‌کند.

آوریل، دستمال‌های سبز را بر روی چوب می آ ویزد.
12 کبوتر، آن‌گاه که به آنان نزدیک می‌شوم،

با بال‌هایی سنگین از لابه‌لا ی شاخه‌ها بالا می‌روند.
چند َپر می‌شکند. و بعد پَر را داخل قبر می‌کنم.

به‌خاطر این‌که روح را با خود ببرد.

همه‌ی این‌ها را درنامه یی که از تو دریافت کردم خواندم.

چنین کلماتی می‌شناختند، سکوتت را.
آن‌ها دوباره، راهی را در بی‌نهایت گشودند.

و به‌خاطر همین – که آتش فته‌ها می سوخت.

چشم‌هایت، موهایت، دست‌هایت،
هنوزم آن‌ها را احساس می‌کنم که در دستانم جای گرفته‌اند.
چونان بزرگ و خاموش، آن‌گاه که به تو چشم دوختم.

احساس آن را دارم که هنوز موهایت در دستانم جای گرفته.
بزرگ و خاموش، زمانی که به تو چشم دوخته بودم.

برگرفته از کتاب «پایان آرام برف»، چاپ 2005. آخن / آلمان.

گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ