او شور و علاقه خاصی به حیوانات دارد و عضو دو سازمان فعال در زمینه حفظ حقوق حیوانات یعنی...
    
دسی دی ناردو روز یکم می‌سال 1972 درتورنتو، کانادا به دنیا آمد. او دردانشگاه همان شهر در رشته زبان و ادبیات انگلیسی و ایتالیایی تحصیل کرده و فارغ التحصیل شد. وی سابقه تدریس زبان انگلیسی دارد و مدتی نیز مجری برنامه‌های تلویزیونی بود. اشعارش درمدارس و دانشگاه‌های کانادا تدریس می‌شود.
دی ناردو علاوه بر کارسرودن و ترجمه شعر از زبان ایتالیایی به انگلیسی و نویسندگی، با نشریات مختلف فرهنگی، هنری و ادبی نیز همکاری می‌کند. او شور و علاقه خاصی به حیوانات دارد و عضو دو سازمان فعال در زمینه حفظ حقوق حیوانات یعنی peta و spca  هم هست. دسی دی ناردو عضو انجمن نویسندگان وشاعران کاناداست. از دیگر فعالیت‌های او برگزاری کارگاه شعر در مدارس است. او وقت آزاد خود را با نقاشی و ورزش می‌گذراند.
 
مرغ باران در آنکس
به سوی درسرخ وچشم گیر مک ایون فرود می‌آیم
تا بقایایی از او برگیرم
رایحه ملایمی ‌بر پوست کهنه آشنایم می‌نشیند
سبکی آشکار و لجوجانه اش غرق شده در آسمان
کلمات نم پذیرش گم گشته در دل آفتاب
شعر افسار گسیخته اش آرام گرفته درباد
شناور باقی می‌مانم
دلیل حضورم از یادم می‌رود
در کلاه لبه پهن آتوود گرفتار می‌آیم
آشیانه ای مهیا می‌کنم
و دانه‌ها می‌جویم
درسودای پروازی دیگر.
 
Rainbird in the Annex
I make my way to MacEwen’s salient red door
to catch some remnants of her
a faint scent lifting into old familiar skin
her unbendable pronounced lightness absorbed by sky
her cordless poetry smothered by wind
I float on
forgetting why I came and
become caught in Atwood’s wide-brimmed hat
I nestle in
And burrow seeds
Surrounded by other flight

از زبان شاعر:

مرغ باران پرنده ای است از خانواده دارکوب‌ها که می‌تواند سررسیدن آب و هوای بد را پیش بینی کند. درنتیجه ویژگی مالیخولیایی و آرزومندی که درسراسر شعر به چشم می‌خورد نمادی از مرگ گوئندولین مک ایون است و پرنده هم نشانی از روح او. درحقیقت شعر از کسب انگیزه و الهام گرفتن برای نوشتن سخن می‌گوید و به عبارت دیگر حکایت زنده کردن عشق به نگارش و سرودن پس از پشت سرگذاشتن دوره ای سخت و طولانی است. مرغ باران درآنکس شعری است پیام آور تولی دیگر خوش‌بینی و شگفتی در برابر عالم. مک ایون فرشته الهام بخش شاعر می‌شود و فریاد یا نوای پرنده‌وارش که استعاره ای از اشعار نوشته‌ها و استعداد شاعری است، شاعر جوان را از خواب بیدار می‌کند. زمانی هم که در خط آخر صحبت از پرواز دیگر می‌شود بار دیگر مفهوم برخاستن از خواب تاکید می‌شود.
 
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: مجله ادبی نافه/ شماره 37
بازنشر اختصاصی سیمرغ