چند شعر از مجتبی تقوی‌زاد

 

مجتبی تقوی‌زاد از شاعران جوان و خوش ذوق گیلانی است؛ شاعری كه تجربه انتشار یك كتاب «لهجه‌ات به رنگ اطلسی» را در كارنامه فرهنگی خود دارد.
 
شعر تقوی‌زاد را می‌توان در گروه اشعاری قرار داد كه ریشه در جغرافیای زندگی شاعر دارند، شاعری كه حرفه‌اش را «انتشار اردی‌بهشت» معرفی می‌كند و البته كمی ‌در انتشار این مضمون‌ها و روایت‌های اردی‌بهشتی وسواس لازم را از نظر زبان و فرم ندارد.
به عبارتی شعر تقوی‌زاد بیش از آن كه حاصل رخدادهای فرمی ‌و زبانی باشد نتیجه نگاه خلاق و جستجوگر او و آشنایی‌زدایی‌های مضمونی است كه در كنار ایماژهای سرشار از طبیعت، زیبایی وحشی و رهایی را به نمایش می‌گذارد، اما گاهی بی‌توجهی فراگیر او به زبان، همه آن تلاش‌ها را یكباره بر باد می‌دهد.
امروز میزبان چند شعر از تقوی‌زاد هستیم.

تلقیح
من حاصل
تلقیح مصنوعی بهار
در یك قطعه سنگم!
حالا
شعرهایم را در گونی كنفی می‌ریزم
به هر كس می‌رسم
لبخندی می‌زنم
و شعری را 2 دستی به او تقدیم می‌كنم!
در تمام شعر‌هایم اما
نام تو جاریست
حرفه من
انتشار اردی‌بهشت است

اندوه
دیشب
اندوه
آدرس خانه‌ات را پرسید
گاهی دروغ
چه حادثه شیرینی است!

زندگی
شانه به شاخه خرمالو‌ها
قد كشیدم
زندگی
طعم نارنجی گسی دارد