از ارکستر ملی تا موسیقی ملی

بر این اساس با توافقاتی که بین مدیر دفتر موسیقی وزارت ارشاد با دو نفر از هنرمندان پیشکسوت صورت گرفت، استاد فرهاد فخرالدینی به عنوان رهبر ارکستر ملی و استاد منوچهر صهبایی به عنوان رهبر ارکستر سمفونیک تهران معرفی شدند.

این در شرایطی بود که ارکسترهای ملی و سمفونیک تهران از جمله مجموعه های موسیقایی بودند که طی سال های گذشته به دلیل مشکلات و حاشیه های فراوانی که برای آنها به وجود آمده بود، به محاق تعطیلی فرورفته بودند.

حالا که در سال کاری جدید، جامعه موسیقی آغاز خوبی داشته است و ارکستر ملی سامان یافت نمی توان از گونه ای از موسیقی که انصافا ملی ترین موسیقی ماست بسادگی عبور کرد. اصلا یکی از نعمت های کشور ما، وسعت و گستردگی جغرافیاست؛ جغرافیایی که مردمان بسیاری را با گویش ها، لهجه ها، فرهنگ ها و آداب و رسوم در دل خود جای داده است.

هر یک از اقوام ایران زمین، از دیرباز موسیقی های خاص خود را داشته و دارد. اما با توسعه فناوری، غلبه فرهنگ تک صدایی که آن هم بیشتر فرهنگی وارداتی است، نایی برای این دست موسیقی ها نگذاشته است.

هر روز در خبرها صدای اعتراض استادان کم توقع و چیره دست موسیقی نواحی و بومی را می شنویم. هر روز خبر درگذشت یکی از این استادان را در خلوت و انزوا می خوانیم. هر روز صدای هشدار کارشناسان در گوشمان نجوا می کند. اما باز هم آن میزانی که شایسته است، موسیقی نواحی مورد توجه قرار نمی گیرد.

این در حالی است که جدای از مردمان نواحی مختلف، مردمان شهرنشین هم می توانند مخاطبان خوبی برای این نوع موسیقی باشند؛ امری که پیش از این بارها به عینیت دیده شده است.

بارها گروه های موسیقی نواحی در همین تهران روی صحنه رفته اند و شب های به یادماندنی را برای پایتخت نشینان فراهم کرده اند.

بارها گروه های موسیقی از جاهای مختلف سرزمین مان، در کارهایی خلاقانه، موسیقی نواحی یا بومی را با موسیقی های غربی و شرقی تلفیق کرده اند و محصولی گوش نواز را در سراسر جهان ارائه کرده اند. حتی موسیقی نواحی بارها در برنامه های تلویزیونی مورد توجه قرار گرفته است.

نمونه آخرش موسیقی هایی است که در همین مجموعه پایتخت 3 مورد استفاده قرار گرفته بود و با استقبال بینندگان قرار گرفت تا آنجا که این موسیقی اصیل مازندران در بسیاری از بزنگاه های «پایتخت» قدرت تاثیرگذاری داستان و ایفای نقش بازیگران را دوچندان می کرد و تحسین بسیاری از اهالی موسیقی ایران را هم به دنبال داشت.