گفت و گو با اعضای گروه موسیقی «آریان»- بخش دوم
اصلا مسئله اینجاست که رئیس دفتر موسیقی خبر آمدن کریس دی برگ را رسانه‌ای کرد؛ یعنی قبل از خود ما داستان آمدن او را برای خبرگزاری‌ها تعریف کرد. اینکه من می‌گویم مخالفت برخی از مسئولان یعنی وقتی کسی حرفی را می‌زند باید پای حرفش بایستد اما زمانی که از طرف دیگر نهادها تحت فشار قرار می‌گیرد، دیگر حل یک مسئله سخت می‌شود. آن فرد دیگر حرفش را عوض می‌کند. افرادی که باید حمایت می‌کردند، یا زمان را مناسب ندیدند، بحث را مسکوت گذاشتند یا کلا زیر اصل ماجرا زدند و این داستان ماند برای تابستان؛ چرا که در آن تاریخ ما آخرین روزهای دولت فعلی را داریم.
به نظر می‌رسید که همه چیز برای برگزاری کنسرت به همراه کریس دی برگ خوب پیش رفته بود؟
نینف امیرخاص: تا جایی. از یک جایی به بعد دیدیم تمام افرادی که از آمدن کریس دی برگ حمایت کرده بودند، حالا در حال سنگ‌اندازی هستند. داستان‌هایی که در روزنامه‌های مختلف در مورد کریس چاپ شد و ...
یعنی فکر اینجا را دیگر نکرده بودید؟
نینف امیرخاص: ببینید مسئله این است که کریس دی‌برگ باید پیش از برگزاری کنسرت به ایران می‌آمد تا امکانات کنسرتی ما را ببیند. اتفاقا خیلی هم خوشش آمد، از فضای استادیومی که برای کنسرت در نظر گرفته شده بود؛ حتی از امکانات صوتی ما هم راضی بودند و تنها نارضایتی بسیار اندکی که داشتند، در مورد نورپردازی بود. حتی صحبت بر سر دکوراسیون بود و ما دکورها را طراحی کرده بودیم و برای آنها ای‌میل هم شده بود و مشغول مراحل نهایی و منتظر اعلام نظر
آنها بودیم.
همه اینها درست؛ اما تمام زمانی که مشغول انجام آن کارها بودید، حتی زمانی که کریس دی‌برگ به ایران آمد آیا شما با مرکز موسیقی هم در تماس بودید؟ تائیدهای اولیه را گرفته بودید؟
نینف امیرخاص: اصلا مسئله اینجاست که رئیس دفتر موسیقی خبر آمدن کریس دی برگ را رسانه‌ای کرد؛ یعنی قبل از خود ما داستان آمدن او را برای خبرگزاری‌ها تعریف کرد. اینکه من می‌گویم مخالفت برخی از مسئولان یعنی وقتی کسی حرفی را می‌زند باید پای حرفش بایستد اما زمانی که از طرف دیگر نهادها تحت فشار قرار می‌گیرد، دیگر حل یک مسئله سخت می‌شود. آن فرد دیگر حرفش را عوض می‌کند. افرادی که باید حمایت می‌کردند، یا زمان را مناسب ندیدند، بحث را مسکوت گذاشتند یا کلا زیر اصل ماجرا زدند و این داستان ماند برای تابستان؛ چرا که در آن تاریخ ما آخرین روزهای دولت فعلی را داریم، اگر همین دولت بار دیگر بیاید سرکار می‌توانیم به گرفتن مجوز امیدوار باشیم؛ چرا که دیگر آنها آن موقع خیالشان راحت است که خودشان هستند و مسئله‌ای پیش نمی‌آید و شاید اگر دولت عوض شد باز ماه‌هایی را باید صبر کرد تا دوران گذار بین دو دولت طی شود و آن وقت تصمیم گرفت. این قضیه در نهایت روزی اتفاق می‌افتد؛ اینکه آریان و کریس دی‌برگ با هم همکاری داشته باشند اتفاق افتاد.
شما در حرف‌هایتان بارها در مورد سبک آریان صحبت می‌کنید. وقتی می‌گوئید سبک خودتان دقیقا یعنی چه سبکی؟
نینف امیرخاص: آنچه که شما در اجرای زنده از آریان می‌بینید چیست؟ اجرایی است با تلفیق صدای دو ساز ویولن و گیتار و صدای دو خواننده با بک وکال مشخص. این در واقع فضای اصلی تنظیم کار است و اشعار ساده. وقتی می‌گویند که کاری آریانی است که حتما این فاکتورها را دارد. در آلبوم چهارم شما کمتر صدای ویولن را می‌شنوید و بیشتر صدای گیتار است. حتی در برخی از قطعات صدای ویولن را کلا نمی‌شنوید. بسیار الکترونیک‌تر است.
خیلی هم قطعات کوتاه شده‌اند.
نینف امیرخاص: مسئله اینجاست که کلا موسیقی در دنیا به این سمت پیش می‌رود. دی‌جی میکس‌ها این روزها در دنیا یکه تاز موسیقی شده‌اند و کارشان ترکیب قطعات مختلف با هم است و اصلا زحمت اینکه خودشان بخواهند قطعات را کوتاه کنند را به خود نمی‌دهند. بنابراین الان قطعاتی در موسیقی دنیا شنیده می‌شوند که 2 دقیقه‌ای هستند. ما هم در این آلبوم از همین فرول‌ها استفاده کردیم.
فکر می‌کنید جواب داد؟
نینف امیرخاص: من فکر می‌کنم بله. چرا که در این حال شما می‌توانید تعداد قطعاتی را که برای سلیقه‌های مختلف می‌سازید بیشتر کنید.
اما این بک باعث شد تا قطعات هیت شما در آریان 4 کمتر باشد در حالی‌که سابق بر این هیت‌های شما کم نبود تا می‌گفتید آریان 1 یا 2 کلی قطعه مثل «گل من» یا «ستاره» را می‌شد نام برد.
سیامک خواهانی: ببینید زمانی که ما آلبوم اولمان را منتشر کردیم، خیلیها گفتند که اصلا مجاز است یا نه؛ بعد که آلبوم دوممان بیرون آمد خیلیها گفتند اولی بهتر بود در عین حال آلبوم دوم رکورد فروش‌ها را شکست و هنوز پرفروش‌ترین آلبوم موسیقی پاپ ایران است اما باز هم خیلیها مثل شما این نظر را داشتند که آریان 1 چیز دیگری بود. گذشت زمان باعث می‌شود که مردم با قطعات خاطراتی پیدا کنند و حتی زمان پیدا می‌کنند که روی آنها فکر کنند و آنها را با قطعات دیگر مقایسه کنند.
نینف امیرخاص: ما در این آلبوم هم هیت داریم. از نظر خیلیها قطعه «کریس دی برگ» هیت است و از نظر برخی «نگو» یا حتی «قاصدک». برای افراد مختلف می‌تواند هیت‌های مختلفی وجود داشته باشد. ما در این آلبوم شاید بیشتر از دیگر آلبوم‌هایمان فیچر سانگ داشتیم. به نظر من مشکل ما این نبود. اتفاقا دیروز داشتم با کسی در همین زمینه صحبت می‌کردم و می‌گفتم که اگر آلبوم اول و دوم ما آن‌قدر گرفت به دلیل این بود که به صورت شبانه روزی از باندهایی در خیابان‌ها قطعات آنها پخش می‌شد، اما الان چی؟ الان این اجازه داده نمی‌شود؛ ضمن اینکه در آن زمان این‌قدر مردم ماهواره‌ها را نگاه نمی‌کردند و بیشتر روزنامه‌خوان و مجله‌خوان بودند و همیشه هم در آنها خبری از ما بود؛ اما الان مردم بیشتر به ماهواره گرایش دارند و کمتر روزنامه می‌خوانند؛ آن هم در حالی که ما دیگر نمی‌توانیم کمترین تبلیغی در ماهواره‌ها داشته باشیم. مردم هم بیشتر از آنکه دلشان بخواهد پول بدهند و آلبوم‌ها را بخرند، ترجیح می‌دهند که آنها را از ماهواره‌ها بشنوند.
سیامک خواهانی: یا حتی گروه‌های مختلف خیلی راحت به جای اینکه به خودشان زحمت اینکه مجوز بگیرند را بدهند، زیرزمینی می‌شوند و با کیفیت‌های مختلف صدایشان را به گوش مردم می‌رسانند.
به هر حال این مسائل هزینه‌هایی هستند که همه در سطوح مختلف آنها را پرداخت می‌کنند و آریان هم از این قاعده مستثنی نیست.
نینف امیرخاص: بله اما پرداخت این هزینه زیاد نیاز به حمایت دارد. ما در حالی آریان 4 را منتشر کردیم که حاصل دوسال و نیم کار و فعالیت‌مان بود. حاصل تلاش زیاد، فکر زیاد، مشورت و گوش کردن آهنگ‌های مختلف طی این سال‌ها بود. حالا این کار نیاز به حمایت دارد اما دقیقا اتفاق برعکس می‌افتد؛ یعنی مسئولان به جای حمایت تاکید می‌کنند که روی این کار تبلیغ نشود. جایی هم که برای تبلیغ وجود ندارد. شما بگوئید چه تعدادی از مردم هستند که وارد مغازه می‌شوند و می‌پرسند که چه آلبوم جدیدی آمده است؟ پس آمار فروش نمی‌تواند بگوید که چه آلبومی فروخته و چرا آلبومی نفروخته چر که الان برخی از نوارفروش‌ها خودشان تهیه‌کننده شده‌اند و ترجیحا آثار خودشان را به عنوان آثار پرفروش اعلام می‌کنند. اما ما بزرگ‌ترین ضربه را از کپی‌های غیر مجاز می‌خوریم. چند روز پیش زیر پل گیشا فردی ایستاده بود که 4 آلبوم آریان را به همراه کلیپ‌ها تبدیل کرده بود به یک سی‌دی ام‌پی‌تری و هزار تومان می‌فروخت و اتفاقا فروش بسیار خوبی هم داشت. خب طبیعی است که تا وقتی این افراد وجود دارند کسی حاضر نمی‌شود که 3 هزار تومان پول پای آلبوم مجاز بدهد. همه این چیزها دست به دست هم می‌دهد تا همه فکر کنیم که آریان 4 با اقبال کمتری مواجه بوده است. چه بسا به زودی روزی بیاید که ما فقط آلبوم را برای دل خودمان منتشر کنیم و اصلا به فروش آن هم فکر نکنیم و فقط دلمان بخواهد که صرف آن را منتشر کرده باشیم.
کلا روال انتشار آلبوم‌هایتان چطور است؟ قرار است آلبوم بعدی هم باز دو سال دیگر منتشر شود؟
نینف امیرخاص: متاسفانه شرایط فعلی موسیقی پاپ اصلا شرایط خوبی نیست و موسیقی پاپ تبدیل شده است به یک موسیقی بیمار و بی‌حال. روال عادی انتشار یک آلبوم مثل سابق که ما آلبوم منتشرمی‌کردیم این بود که بلافاصله بعد از انتشار آلبوم تور کنسرت‌هایمان در تهران و شهرستان‌ها آغاز شود؛ اما الان در کدام سالن کنسرت بدهیم؟ قبلا از برگزاری کنسرت‌ها حمایت می‌شد اما الان مایی که همیشه یک هفته کنسرت داشتیم باید اول به یک شب و بعدا به 4 شب رضایت بدهیم.
اما الان هم که خیلی از پاپ خوان‌ها کنسرت می‌دهند؟
نینف امیرخاص: درست است، اما چطور کنسرت می‌دهند؟ من فقط می‌خواهم برای شما یکی دوماه را یادآوری کنم. دو ماهی در سال 79 در سالن میلاد که با کنسرت علیرضا عصار شروع می‌شد و در پی آن ما، سعید شهروز، محمد نوری، محمد اصفهانی و... کنسرت داشتند.
سیامک خواهانی: در آن کنسرت‌ها گذشته از کیفیت بالا، همه چیز از ماه‌ها قبل مشخص بود و عین برنامه‌های سینماها در گوشه گوشه شهر می‌شد برنامه‌ها را دید. شما دیگر چنین فضایی را می‌بینید؟ در شرایطی که بسیاری از کنسرت‌ها در دقایق آخر لغو می‌شوند شما چطور می‌خواهید کنسرت بگذارید؟ شرایط امروز از هیچ نظری با آن روزها قابل مقایسه نیست. ما تنها کاری که می‌توانیم بکنیم این است که انرژی مان را حفظ کنیم تا شاید روزهای بهتری از راه برسد.
ترانه‌های آلبوم چهارمتان را چطور ارزیابی می‌کنید؟ به نظر می‌رسد که قوت ترانه‌های آلبوم‌های قبلی را ندارند.
نینف امیرخاص: برخلاف صحبت شما من فکر می‌کنم که ترانه‌های آریان 4 بسیار قوی‌تر هستند. قبلا به ما می‌گفتند شما ترانه‌هایتان مثل ترانه‌های بچه‌های مهدکودک‌هاست و پر از است از استعاره و تشبیه. در آریان 4 سعی کرده‌ایم که ترانه‌ها تا آنجا که می‌شدند ساده و از آن دست ترانه‌های سبک قبلی فقط «ساحل» را داشتیم.
سیامک خواهانی: شما مطمئن باشید که انگیزه‌هاست که کیفیت را بالا می‌برد و این تاثیر خودش را در همه چیز نان می‌دهد.
نینف امیرخاص: ضمنا فراموش نکنیم که همه ترانه‌ها باید فیلتر ارشاد را هم بگذرانند. همین آلبوم هم احتمال حذف ترانه داشت و تا آخرین لحظه ما فکر می‌کردیم که به چند قطعه مجوز لازم را ندهند. ما باید همه شرایط را در نظر بگیریم و خودمان را با دیگر گروه‌ها و خوانندگان پاپ مقایسه کنیم. ما خودمان را با موزیک غیرمجاز مقایسه نمی‌کنیم. چون آنها آزاد هستند که هرطور دوست دارند ترانه بسرایند.
شما چه گروه سنی را به عنوان مخاطبان‌تان در نظر می‌گیرید؟
سیامک خواهانی: من فکر می‌کنم همه سنین. چون تا به حال هم از همه سن‌ها مخاطب داشته‌ایم و توانسته‌ایم با آنها ارتباط برقرار کنیم. در مجموع فکر می‌کنم حول و حوش 14 الی 25 سال
نینف امیرخاص: اما مخاطبان مسن‌تری هم داشته‌ایم که مثلا ترانه کریس دی‌برگ را دوست داشته‌اند.
شما هیچوقت به این فکر نکرده‌اید که از ترانه‌سرایانی خارج از آریان کمک بگیرید؟
نینف امیرخاص: بوده‌اند افرادی که برای ما ترانه سروده‌اند اما در آلبوم آخرمان نه.
سیامک خواهانی: واقعیت این است که ما مشکلی با اینکه از بیرون ترانه بگیریم نداریم؛ اما تا به حال آن‌قدرها ترانه دستمان نیامده است.
نینف امیرخاص: 8 تا از ترانه‌ها را من سروده‌ام و همه جوره دوست دارم که کارها نقد شود؛ اما کمتر نقد ترانه دریافت می‌شود.
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: musicmagazine.ir
مطلب مرتبط:
گفت‌وگو با اعضای گروه موسیقی «آریان» (1)