بد لباس‌ترین سران کشورهای دنیا!

از لباس‌ خاص خاکی رنگ کیم یونگ ایل تا کت 4 جیب مائو، بعضی از سران کشورها با لباس‌های منحصر به فردی که به تن می‌کنند، نام خود را بر سر زبان‌ها انداخته‌اند و حتی موجب بوجود آمدن یک "مد" جدید در کشورهای خود شده اند.

مجله "تایم" در شماره اخیر خود ضمن بررسی مساله فوق، 7 نفر از آنها را به عنوان بد لباس‌ترین سران کشورهای دنیا معرفی کرده‌است:

کیم یونگ ایل
در حالی‌که میلیونها مردم کره‌شمالی در سخت‌ترین شرایط زندگی بسر می‌برند،‌ وی مردی است که به خودش می‌رسد و گفته می‌شود از تماشای دی‌وی‌دی‌های هالیوودی و مصرف مشروب‌های گران لذت بسیار لذت می‌برد. انتظار می‌رفت که کیم جونگ ایل رهبری خوش‌پوش باشد. وی اغلب اوقات در یک لباس سافاری خاکی‌رنگ ساده، عینک دودی درشت، کفش‌هایی با پاشنه پنج اینچی که او را کمی قد بلند نشان‌‌دهد، دیده می‌شود. برای تکمیل تیپ بدش، لباس‌هایی که چند سایز کوچکتر از لباس‌های معمول خود می‌پوشد که شکم برآمد وی -که به گفته متخصصان به علت بیماری‌است- را نمایان‌تر می‌کند.

 

ولادیمیر پوتین
آیا ولادیمیر پوتین ورزشکار است؟ هیچ کس شکی در این زمینه ندارد خودش هم می‌خواهد که نتیجه آن را با چشمان خود مشاهده کنید. به نظر می‌رسد که نخست‌وزیر سینه ستبر روسیه در حال فعالیت‌هایی نظیر اسب سواری، ماهی‌‌گیری و یا شکار حیوانات خطرناک،‌ نمی‌تواند پوشیدن پیراهن را تحمل کند. البته پیش از این نیز عکس‌هایی در همین وضعیت از قهرمان سابق جودو در موقعیت‌های دیگری نیز منتشر شده بود. بطوری‌که چارلی جیبسون، مجری اخبار مشهور شبکه ABC جهت توجیح احساس نیاز کرده‌‌بود. پاسخ این است که در کشوری که اعتیاد به الکل شایع است و زندگی‌های خانوادگی دچار مشکل است، برای تمام روس‌ها، مشاهده یک رهبر قوی و خوش‌هیکل نشانه‌ای از زندگی پاک آن فرد است.

معمر قذافی
در چهار دهه حکمرانی، کلنل معمر قزافی رهبر لیبی چشم خیلی‌ها را خیره‌کرده‌است: نگهداری از یوزپلنگ‌ها به عنوان حیوان خانگی، در سفرهای خود با ذکر ترس از ساختمان در چادر مستقر شده است و اطراف او را زنان محافظ و مسلح زیبارو احاطه کرده‌بودند البته اینها فقط قسمتی از عادت‌های نامتعارف وی هستند.

اما، هیچ چیزی به اندازه لباس‌های رنگارنگش نتوانسته او را مشهور کند. قزافی اغلب در پارچه شال مانند رنگین ابریشمی آویخته به خود، لباس بادیه‌نشین‌ها و پوست حیوانات که به نشانه تبعیت وی از رسوم قدیمی آفریقایی‌اش است،‌ دیده می‌شود. در طول دیدار رسمی‌اش از ایتالیا در ماه ژوئن،‌ به طور آشکاری، تصویر یک جنگجوی مقاومت لیبی که توسط استعمارگران ایتالیایی در سال 1931 به دار آویخته شده‌بود، بر سینه خود حک کرده‌بود. او در یک کنفرانس خبری در ایتالیا با ارجاع به مصلوب کردن مسیح گفت:" برای ما، ‌این تصویر مانند تصویر عیسی‌‌مسیح روی لباس‌ است که بعضی از شما می‌زنید."

 

اوا مورالس
به آن ژاکت نگویید. اسمش در واقع "چومپا" است، یک پلی‌ور دست بافت و سنتی است که از پشم شتر آمریکایی بافته شده‌است. این پشم توسط مردم بومی بولیوی تهیه می‌شود و ریاست‌جمهوری اوا مورالس هم از آن استفاده می‌کند.

این رهبر چپ گرا آشکارا علاقه‌ای به پوشیدن کت و شلوار ندارد. به گفته یک تحلیل‌گر:" بر خلاف دیگر روسای جمهور آمریکای لاتین، هیچ گاه او را ندیدم که لباس مارک آرمانی بپوشد‌."

عکس‌هایی از مورالس که از اسپانیا تا چین و آفریقای جنوبی کت فراک روی یک بلوز یقه باز با یک جلیقه چرمی براق پوشیده‌است، وجود دارد. خلاصه اینکه او همه جا پولور را می‌پوشد. در سال 2006،‌ یک تاجر بولیویایی یک خط تولید ژاکت پشمی آغاز کرد که نام آن را "اوا فشن" گذاشت تا دقیقاً شبیه رئیس‌جمهور شوند.

 

فیدل کاسترو
فیدل کاسترو طرفدار مارک آدیداس است. ظاهراً این رهبر هشتاد ساله،‌ که از مشتریان پر و پا قرص لباس نظامی بود، اکنون به لباس‌های گرم‌کن که توسط یک شرکت آلمانی لوازم ورزشی تولید می شود، ‌علاقمند شده‌است.

زمانی که در حال بازیابی سلامتی پس از عمل جراحی در سال 2006 بود، کاسترو از استفاده از لباس معملولی مریض‌ها خودداری کرد و به جای آن، ترجیح داد سلامت خود را با پوشیدن لباس ورزشی قرمز،‌سفید و آبی که به نشان خانوادگی مزین شده، نشان دهد. تراویس گنزالس، مدیر روابط عمومی آدیداس در گفتگو با نیویورک تایمز در پاسخ به دلیل این رخداد گفته بود:" ما واقعا به عنوان یک موضوع مهم به آن نگاه نمی‌کنیم. این نه مثبت است نه منفی. آدیداس یک مارک ورزشی است. برای ورزشکاران لباس تولید می‌کنیم، نه برای سران کشورها." شرکت آدیداس هنگامی که در سال 2004 و 2008 موافقت کرد که لباس‌ تیمهای ملی کوبا را مسابقات المپیک تامین کند، اثبات کرد که به مسائل سیاسی اهمیتی نمی‌دهد.

 

هوگو چاوز
انقلاب‌ها در هر رنگی ظهور می‌کنند: مانند دستبندهای سبز در تهران، لباس نارنجی معترضان اوکراینی و قرمز روشن رئیس‌جمهور ونزوئلا. وی تلاش می‌کند پیام‌های سیاسی خود را با این لباس‌ خاص به مخاطبانش القا کند. از اواخر دهه 1810-1800 رنگ قرمز نماد نبرد طبقات اجتماعی بوده است. سپس‌ این رنگ در همه‌جای پایگاه کمونیست‌ها از جمله اتحاد جماهیر شوروی و چین حضور داشت. ونزوئلای چپ گرا به رهبری هوگو چاوز هم با استفاده از آن به عنوان رکن اصلی تمام حضورهای سیاسی‌اش و هم‌چنین لباسی که به تن می کند، این سنت را زنده نگه‌داشته‌ است. این رنگ را همیشه به نحوی حفظ کرده است تا نشان دهد که چاوز و ونزوئلا با قدرت در سنگر سوسیالیسم حضور دارد: یا به صورت کراواتی قرمز که با کت و شلوارش در سفرهای رسمی استفاده می‌کند،‌ یا‌ یک کلاه کوماندویی قرمز با شاخه زیتون که او اغلب به نشانه پیشینه نظامی خود به سر می‌گذارد، یا لباس سر تا پا قرمزی که برای برنامه تلویزیونی هفتگی می پوشد.

 

مائو
او کشوری تاسیس کرد که مبتنی بر ایدئولوژی و کیش شخصیت است و اعضای آن تمام مردم چین را مورد ارعاب قرار می‌دادند.. پس طبیعی است که از مائو تسه‌تونگ انتظار داشته باشیم که یک شیوه مد را نیز رایج کند.

در طول حکومت 30 ساله وی به عنوان آقای چین و قهرمان ملی،‌ مائو مرتباً با کت 4 جیب که توسط یک چینی انقلابی به نام "سان یات سن"، طراحی شده بود ظاهر می‌شد. این لباس به منظور مقابله با کت و شلوار غربی تولید شده بود. هم‌زمان با بهم ریختگی‌های انقلاب فرهنگی، انواع رنگ سبز، خاکستری یا آبی لباس مائو در همه جا دیده می‌شد که قابلیت استفاده هم برای زنان و هم برای مردان را داشت. در زمانی که تمام رقبایی که کاپیتالیست می‌نامیدند را قلع و قمع می‌کردند، همه جوانان پیرو مائو این لباس را انتخاب می کردند. اما بعد از مرگ مائو در سال 1979، این لباس از مد افتاد. تقریباً همه رهبران کنونی چین بدون استثنا، لباس‌های غربی می‌پوشند. البته این لباس هنوز میان مسن‌ترها و روستاییان متداول است. حتی در بوتیک‌های هنگ کنگ و شانگهای به عنوان یک لباس مردمی به عنوان طعنه پست‌مدرنیسمی، میان جوانان شهرنشین رایج شده است.

 

گردآوری:گروه  سرگرمی سیمرغ

www.seemorgh.com/Entertainment

منبع: fardanews.com