به نقل از روزنامه آفتاب يزد ، دیـروز خبری بر روی خروجی خبرگزاری‌ها قرار گرفت كه قطعا هر كس آن را بخواند بر خود خواهد لـرزید. نگارنده با پوزش از همه كسانی كه این یادداشت را ملاحظه خواهند كرد بخشی از خبر را - كه تاریخ مخابره آن، روز 16 آبان ماه می‌باشد - عینا نقل می‌كند:
<سه روز قبل زمانی كه گشت انتظامی قیام دشت، حین گشت‌زنی در منطقه استحفاظی خود بود به سه خودرو كه در كنار جاده توقف كرده بود مظنون شد و با ورود ماموران به صحنه مشخص شد كه6 نفر در حال تجاوز به یك زن در داخل خـودرو هـستند. به دنبال بازداشت هر 6 متهم، پرونده‌ای در دادسـرای امور جنایی تهران به جریان افتاد... شاكی پرونده كه زنی 32 ساله و خانه‌دار است به قاضی گفت: ساعت 7 شب در حال رفتن به سمت خـانه بودم كه در حوالی خیابان خاوران، راننده یك خودروی پراید برای من ایجاد مزاحمت كرد، به او توجه نكردم اما در یك لحظه، راننده از خودرو پیاده شد و با تهدید چاقو، من را سوار كرد. پس از طی مسیری، یك جوان دیگر نیز سوار خودرو شد و من را به نقطه‌ای متروكه در حوالی قیام دشت بردند. در آنجا دو نفر دیگر نیز به آنها ملحق شدند و در كنار جاده خاكی در داخل ماشین، اقدام به تجاوز بـه مـن كـردنـد. وی ادامـه داد: در هـمین حین سرنشینان یـك ماشین نیز كه در حال عبور از جاده بودند متوقف شدند و با معرفی خود به عنوان مامور قصد داشتند از چهار جوان اخاذی كنند كه بعد از چند دقیقه، آنان نیز به 4 نفر پیوستند و من را مورد تجاوز قرار دادند.> اگر خبرگزاری نیمه دولتی ایسنا، در مـخـابـره خبر اشتباه نكرده باشد این حادثه روز سیزدهم آبان ماه اتفاق افتاده است (سه روز قبل از 16 آبان.) 13 آبان ماه یك روز است از روزهای سال و تنها تفاوت سیزدهم آبان ماه 88 نسبت به سایر روزها، توصیف یك نماینده اصولگرای تهران نسبت به آن است. این نماینده مجلس در پاسخ به كسانی كه گفته بودند چرا در آستانه سیزدهم آبان ماه فـضـای شـهـر، امـنـیـتـی شده اظهار داشته بود: <امنیتی شدن فضای شهر تهران، به خاطر حفظ جان مردم است .> با این توصیف، هر كس حق دارد سوال كند كدام غفلت مسئولان امنیتی و انتظامی، عـده‌ای از اراذل و اوبـاش را مطمئن ساخته كه می‌توانند از كنار خیابانی در شهر، بانویی را بربایند و برای انجام اقدام حیوانی یعنی تجاوز دسته جمعی، از فرصت كافی برخوردار باشند؟
ممكن است مسئولان انتظامی، به دستگیری این <حیوان صفت> ها اشاره كنند. اما مروری بر این خبر نشان می‌دهد كه از زمان ربایش این بانوی هموطن تا زمان دستگیری متهمان، زمان زیادی طی شده و آنها نه در مخفیگاه بلكه در كنار جاده، این فرصت را داشته‌اند كه دوستان خویش را نیز برای همراهی در این تجاوز دعوت نمایند. حتی زمان كافی برای چهار متهم اول و متهمان پنجم و ششم وجود داشته كه با هم به جر و بحث بپردازند و بر سر تجاوز به یك بانوی مظلوم، به توافق برسند! اما این دوره زمانی طولانی، مانع آنها نشده و نهایتاً نـیز نحوه توقف خودروها در كنار جاده، موجب جلب توجه تعدادی از ماموران زحمتكش شده و متهمان در پایان اقدامات حیوانی خود - انجام تجاوز توسط همه آنها - دستگیر شده‌اند.
در این خبر، یك نكته دیگر نیز وجود دارد كه بـایـستی مورد توجه مسئولان نیروی انتظامی و متولیان امور اطلاعاتی قرار گیرد. در حادثه اخیر، دو نفر خود را به عنوان <مامور> معرفی كرده‌اند و نهایتا با كسب امتیاز تجاوز به یك بی‌گناه، با مجرمان اولیه به توافق رسیده‌اند! مسئولانی كه تغییر چهره شهر به یك فضای امنیتی را یك الزام برای حفظ جان مـردم تـهـران مـی‌دانـند بایستی به ارزیابی این موضوع بپردازند كه چه عواملی، سوء استفاده و سرقت عناوین انتظامی و اطلاعاتی را تا این حد تسهیل كرده است؟ چند ماه قبل فرمانده وقت نیروی بسیج، اعلام كرده بود در جریان ناآرامی‌های بعد از انتخابات، عده‌ای با سرقت لباس ماموران انتظامی و بسیج، مبادرت به ضرب و شتم معترضان كرده بودند تا چهره نیروهای نظامی و انتظامی ایران را تخریب نمایند. آیا واقعا كسی نباید به فكر افزایش سوءاستفاده‌های اینچنینی از لباس‌هایی باشد كه برای مردم، محترم است و مشاهده آنها بایستی آرامش را به جامعه تزریق كند؟
