رفع حصر یا به آزادی منجر میشود یا به محاکمه
فهم نظام با اصلاحطلبان از چرایی حصر 180 درجه متفاوت است و با این تفاوت حداكثری رسیدن به راهحل واحد و مشترك ناممكن است. اصلاحطلبان بر این باورند كه حصر رسانهای این افراد از سوی نظام برای پیشگیری از احتمال تكرار آن حوادث تلخ است و بعضاً به صورت تلویحی میخواهند از نظام نگرانیزدایی كنند و از قاعده «شتر دیدی ندیدی» استفاده میكنند، اما به نظر میرسد حصر این افراد از خاستگاه نظام نه صرفاً برای پیشگیری از تكرار ماجراهای تلخ است، بلكه به دلیل پیشگیری از اعدام است.
وقتی جرم این افراد را در یك بسته قضایی در اختیار حقوقدان قرار دهید، طبق قانون مجازات اسلامی گزینهای جز اعدام نخواهد گفت و بدیهی بودن جرم، تشكیل دادگاه را صرفاً به مثابه «تشریفات قضایی» نشان میدهد، اما نظام به پاس زحمات این افراد برای گذشته كشور، مصلحت را در تقلیل جرم به «حصر رسانهای» دانسته است، لذا اصرار اصلاحطلبان به رفع حصر با توجه به جرم این افراد، الزاماً به آزادی منجر نخواهد شد و ممكن است نظام با لبیك به خواسته اصلاحطلبان پایان حصر و شروع محاكمه را آغاز كند كه شاید ناخوشایندتر از امروز باشد.
اگرچه اكنون هم بخشی از اصلاحطلبان كه در معارضه با نظامند، نان حصر را چربتر از نان رفع حصر میدانند و به طریق اولی اعدام را آورده بهتری برای خود میدانند. بدون تردید بخش خارج از نظام اصلاحات اعدام را مطلوب خود و آن را به مثابه «مسئلهای بحرانساز» برای نظام و قابل بهرهبرداری میداند. این جماعت كه آرزویی جز تولید بحران برای نظام ندارند منتظر اعدام هستند و عوایدی را برای خود در فردای آن تعریف كردهاند.
آنان خونخواهی را برای معارضه با نظام مفیدتر از مطالبه رفع حصر میدانند. اگر آنان دلسوز این سه نفر هستند و در این مسئله صداقت دارند نظام را به سمت اعدام هل ندهند. اگر اصلاحطلبان دنبال رفع حصر (آزادی) بودند، حتماً به صورت رسمی و علنی تكلیف خود را با طرح دروغین تقلب و شعارهای مطروحه علیه نظام و انقلاب در خیابانهای تهران روشن و اعلام برائت میكردند.
گردآوری: گروه خبر سیمرغ
seemorgh.com/news
منبع: روزنامه جوان