نوشته شده توسط محمد باهنر از روستای انگوران استان هرمزگان
نام روستای ما انگوران است. انگوران روستایی است در 70 کیلومتری غرب بندرعباس. بندر عباسی که به دلیل نزدیکی به کشورهای حاشیه خلیج فارس در سال‌های نه چندان دور، هر ساله تعداد زیادی مدارس نو در آن احداث می شد.
چون این خیران که مقیم کشورهای عربی بودند و اصالتا ایرانی بوده و برای خدمت به هم میهنان ایرانی خود در زمینه مدرسه‌سازی کارهای خوبی انجام دادند. اما متاسفانه مدرسه فرسوده روستای ما نه آن خیران را دیدند و نه این سازمان نوسازی مدارس را.
مدرسه ای که قدمت ساختمان آن نزدیک به 60 سال است.
مدرسه ابتدایی معارج انگوران که پدران ما در آن درس می خواندند و من هم که 36سال سن دارم و خود نیز فرهنگی هستم در همین مدرسه کسب علم و دانش نمودم و اکنون فرزندان ما نیز به همین آموزشگاه می‌روند.
ساختمانی با دیواره‌های ترک خورده با سقفی از ایرانت که قدمتی معادل موزه کاخ‌های دوران گذشته دارد و به راستی باید از مدرسه به موزه تغییر کاربری دهند.
استان هرمزگان با اینهمه صنایع و درآمد شایسته نیست مدرسه‌ای به این اندازه فرسوده داشته باشد که با کوچک‌ترین بارندگی سقف‌های شکسته آن حکم دوش آب پیدا می کنند و دانش‌آموزان بی‌گناه خیس آب می‌شوند.
مدرسه‌ای که اگر خدای نکرده کوچک‌ترین زلزله‌ای رخ دهد روی سر بچه‌های مردم خراب می‌شود.
مدرسه‌ای که در هوای گرم و شرجی ماه‌های اول و آخر سال تحصیلی به جهنمی برای دانش‌آموزان تبدیل می‌شود . چون سقف‌های بلند و شکسته آن نمی‌گذارد دستگاه‌های سرمایشی مفید واقع شوند.
مردم روستای انگوران امید دارند با انتشار این مطالب مسئولان محترم آموزش و پرورش و سازمان نوسازی مدارس فکری به حال این ساختمان پیر و فرسوده کنند تا خدای ناکرده ماجرای شین آبادی دیگر برای بچه های معصوم این مرز و بوم اتفاق نیفتد. و در محیطی امن و ایده آل برای خدمت به ایران اسلامی عزیز تربیت شوند. چون وزیران و مدیران آینده کشور عزیزمان همین بچه‌های امروز دوران ما هستند.
نام روستای ما انگوران است. انگوران روستایی است در 70 کیلومتری غرب بندرعباس. بندر عباسی که به دلیل نزدیکی به کشورهای حاشیه خلیج فارس در سال‌های نه چندان دور، هر ساله تعداد زیادی مدارس نو در آن احداث می شد.
چون این خیران که مقیم کشورهای عربی بودند و اصالتا ایرانی بوده و برای خدمت به هم میهنان ایرانی خود در زمینه مدرسه‌سازی کارهای خوبی انجام دادند. اما متاسفانه مدرسه فرسوده روستای ما نه آن خیران را دیدند و نه این سازمان نوسازی مدارس را.
مدرسه ای که قدمت ساختمان آن نزدیک به 60 سال است.
مدرسه ابتدایی معارج انگوران که پدران ما در آن درس می خواندند و من هم که 36سال سن دارم و خود نیز فرهنگی هستم در همین مدرسه کسب علم و دانش نمودم و اکنون فرزندان ما نیز به همین آموزشگاه می‌روند.
ساختمانی با دیواره‌های ترک خورده با سقفی از ایرانت که قدمتی معادل موزه کاخ‌های دوران گذشته دارد و به راستی باید از مدرسه به موزه تغییر کاربری دهند.
استان هرمزگان با اینهمه صنایع و درآمد شایسته نیست مدرسه‌ای به این اندازه فرسوده داشته باشد که با کوچک‌ترین بارندگی سقف‌های شکسته آن حکم دوش آب پیدا می کنند و دانش‌آموزان بی‌گناه خیس آب می‌شوند.
مدرسه‌ای که اگر خدای نکرده کوچک‌ترین زلزله‌ای رخ دهد روی سر بچه‌های مردم خراب می‌شود.
مدرسه‌ای که در هوای گرم و شرجی ماه‌های اول و آخر سال تحصیلی به جهنمی برای دانش‌آموزان تبدیل می‌شود . چون سقف‌های بلند و شکسته آن نمی‌گذارد دستگاه‌های سرمایشی مفید واقع شوند.
مردم روستای انگوران امید دارند با انتشار این مطالب مسئولان محترم آموزش و پرورش و سازمان نوسازی مدارس فکری به حال این ساختمان پیر و فرسوده کنند تا خدای ناکرده ماجرای شین آبادی دیگر برای بچه های معصوم این مرز و بوم اتفاق نیفتد. و در محیطی امن و ایده آل برای خدمت به ایران اسلامی عزیز تربیت شوند. چون وزیران و مدیران آینده کشور عزیزمان همین بچه‌های امروز دوران ما هستند.
گردآوری : گروه خبر سیمرغ
www.seemorgh.com/news
منبع:fararu.com
مطالب پیشنهادی :
از این گزارش ها خجالت نمی کشیم؟؟؟
کسی این مرد را دیده است؟ + عکس
سفر همسر رئیس جمهور و جمعی از همسران اعضای هیئت دولت
کم‌ثروت‌ترین وزیر کابینه کیست؟از پدر و مادر فاطمه کوچولو خبر دارید؟ +عکس