درحالی که حدود دوماه از دستور اکید رئیس سازمان حفاظت محیط زیست مبنی بر ممنوعیت شکار پرندگان مهاجر آبزی میگذرد، پرندگان نگونبختی که به قصد زمستان گذرانی به شمال ایران سفر میکنند، بعید است از دست صیادان جان سالم به در ببرند.
تورهایی که آسمان فریدونکنار، سرخرود و برخی دیگر از شهرهای مازندران را مشبک کردهاند، مراقبتهایی که صیادان و دامگاهداران بهکار میبرند تا پرندگان مهاجر خیال کنند امنیت کاملی برای گذران زمستان وجود دارد، بازار عریض و طویلی که با آغاز پاییز رونق گرفته و به مرکز مبادله پرندگان قتل عام شده بدل گشته است و ... همه و همه نشان میدهند، امسال نیز شهرهای شمالی ایران و بهویژه فریدونکنار همچنان «قتلگاه پرندگان مهاجر» هستند.
بررسیها نشان میدهد سالانه حدود دو میلیون پرنده از نیمکره شمالی زمین به ایران مهاجرت میکنند که نیمی از آنها تنها در فریدونکنار شکار میشوند!
سال 2003 مؤسسه جهانی حیات پرندگان، تعداد پرندگان صید شده در فریدونکنار را 700هزار پرنده اعلام کرد اما، بنابر آمار جدید و با توجه به فراگیر شدن صیادی در این منطقه و استفاده صیادان از روشهای جدید شکار پرندگان که همگی غیر قانونی هستند، این رقم به یک میلیون پرنده در سال رسیده است.
با توجه به اینکه فریدونکنار تنها یکی از مقاصد پرندگان مهاجری است که از ایران میگذرند، میتوان این ادعا را مطرح کرد که هیچ پرنده ای از دست صیادان این منطقه جان سالم به در نمیبرد. شاید اگر این حرف را یک قرن پیش میگفتیم، مردم فریدونکنار میتوانستند از این مهارت بر خود ببالند اما در قرن بیستم و در زمانهای که تخریب گسترده محیط زیست و انقراض گونههای جانوری به یکی از عمدهترین نگرانیهای بشر تبدیل شده است، این تعریف بیش از پیش نام فریدونکنار را در ذهن دیگران خدشهدار میکند بهویژه اینکه، قتلعام پرندگان در این منطقه اکنون با روشهایی نو که اغلب غیرانسانی هستند، صورت میپذیرد.
هر چند، دستور اکید معصومهابتکار به نوعی ممنوعیت شکار پرندگان آبزی مهاجر به هر شیوه و توسط هرکسی را نشان میدهد، اما حتی اگر به ممنوعیتهایی که پیش از این وجود داشته و اکنون نیز حداقل روی کاغذ پابرجاست هم توجه میشد، نباید این تعداد انبوه پرنده در فریدونکنار زمینگیر میشدند. بررسیها نشان میدهد تنها 30درصد از صید در این منطقه با استفاده از دوما (صید سنتی) انجام میشود و 70درصد آن از طریق دام هوایی (شیوه غیرقانونی صید) است.
قانونگریزی گسترده، عدم نظارت و ضعف در اعمال قانون، عدم فرهنگسازی و آگاهی بخشی و... همه و همه دست به دست هم دادهاند تا فریدونکنار به جولانگاه سودجویانی تبدیل شود که وقتی پرندهای را در آسمان میبینند نه از پرواز زیبایش به شوق میآیند و نه آن را جلوهای از طبیعتی میدانند که اگر نباشد، انسان نیز وجود ندارد. مهاجرت پرندگان برای آنها تنها یک پیام دارد: فصل شکار رسیده است و باید کاری کرد که پول بیشتری به جیب زد. اینطور است که سازمانهای بینالمللی حفاظت از پرندگان از ایران قطع امید کردهاند و پرنده دوستان برای اینکه گونههای در معرض انقراض را نجات دهند، دست به هر کاری میزنند تا از مهاجرت آنها به ایران جلوگیری کنند.
پرندگان کمیاب و در خطر انقراضی نظیر اردک مرمری، اردک بلوطی و غاز پیشانی سفید کوچک که تا چند سال قبل در فریدونکنار صید میشدند، درچند سال گذشته کمتر مشاهده شدهاند. این مساله باعث ایجاد نگرانیهای جدیدی در ارتباط با وضعیت این گونهها شده است که البته این نگرانیها در سایر کشورها سرآغاز فعالیت آنها برای جلوگیری از این روند بوده است. اصلیترین زیستگاه جوجهآوری غاز پیشانی سفید کوچک که به دلیل کاهش چشمگیر جمعیت یک گونه حمایت شده بینالمللی است؛ در کشور فنلاند قرار دارد.
کارشناسان حیاتوحش این کشور برای حفظ آخرین بازماندههای این گونه و جلوگیری از مهاجرت طبیعی این پرنده به شمال ایران برای زمستان گذرانی دست به اقدام عجیبی زدهاند. آنها با کمک داوطلبان در فصل تولیدمثل این پرنده اقدام به جمعآوری تخمها و قراردادن آنها زیر گونههای دیگر غازهای وحشی میکنند تا جوجههای متولدشده با والدین جدیدشان به نقاط دیگری به جز شمال کشور ایران مهاجرت کنند و بهتدریج بتوان مسیر مهاجرت جدیدی در راستای حفظ این گونه به وجود آورد! اقدامات اینچنینی عمق ناامن بودن ایران برای پرندگان مهاجر را نشان میدهد اما ماجرای شکار گسترده پرندگان در فریدونکنار چیست و شکارچیان چه کار میکنند که این شهر با آن همه زیبایی خدادادی به قتلگاه پرندگان مهاجر معروف شده است؟
تورهایی که آسمان فریدونکنار، سرخرود و برخی دیگر از شهرهای مازندران را مشبک کردهاند، مراقبتهایی که صیادان و دامگاهداران بهکار میبرند تا پرندگان مهاجر خیال کنند امنیت کاملی برای گذران زمستان وجود دارد، بازار عریض و طویلی که با آغاز پاییز رونق گرفته و به مرکز مبادله پرندگان قتل عام شده بدل گشته است و ... همه و همه نشان میدهند، امسال نیز شهرهای شمالی ایران و بهویژه فریدونکنار همچنان «قتلگاه پرندگان مهاجر» هستند.
بررسیها نشان میدهد سالانه حدود دو میلیون پرنده از نیمکره شمالی زمین به ایران مهاجرت میکنند که نیمی از آنها تنها در فریدونکنار شکار میشوند!
سال 2003 مؤسسه جهانی حیات پرندگان، تعداد پرندگان صید شده در فریدونکنار را 700هزار پرنده اعلام کرد اما، بنابر آمار جدید و با توجه به فراگیر شدن صیادی در این منطقه و استفاده صیادان از روشهای جدید شکار پرندگان که همگی غیر قانونی هستند، این رقم به یک میلیون پرنده در سال رسیده است.
با توجه به اینکه فریدونکنار تنها یکی از مقاصد پرندگان مهاجری است که از ایران میگذرند، میتوان این ادعا را مطرح کرد که هیچ پرنده ای از دست صیادان این منطقه جان سالم به در نمیبرد. شاید اگر این حرف را یک قرن پیش میگفتیم، مردم فریدونکنار میتوانستند از این مهارت بر خود ببالند اما در قرن بیستم و در زمانهای که تخریب گسترده محیط زیست و انقراض گونههای جانوری به یکی از عمدهترین نگرانیهای بشر تبدیل شده است، این تعریف بیش از پیش نام فریدونکنار را در ذهن دیگران خدشهدار میکند بهویژه اینکه، قتلعام پرندگان در این منطقه اکنون با روشهایی نو که اغلب غیرانسانی هستند، صورت میپذیرد.
هر چند، دستور اکید معصومهابتکار به نوعی ممنوعیت شکار پرندگان آبزی مهاجر به هر شیوه و توسط هرکسی را نشان میدهد، اما حتی اگر به ممنوعیتهایی که پیش از این وجود داشته و اکنون نیز حداقل روی کاغذ پابرجاست هم توجه میشد، نباید این تعداد انبوه پرنده در فریدونکنار زمینگیر میشدند. بررسیها نشان میدهد تنها 30درصد از صید در این منطقه با استفاده از دوما (صید سنتی) انجام میشود و 70درصد آن از طریق دام هوایی (شیوه غیرقانونی صید) است.
قانونگریزی گسترده، عدم نظارت و ضعف در اعمال قانون، عدم فرهنگسازی و آگاهی بخشی و... همه و همه دست به دست هم دادهاند تا فریدونکنار به جولانگاه سودجویانی تبدیل شود که وقتی پرندهای را در آسمان میبینند نه از پرواز زیبایش به شوق میآیند و نه آن را جلوهای از طبیعتی میدانند که اگر نباشد، انسان نیز وجود ندارد. مهاجرت پرندگان برای آنها تنها یک پیام دارد: فصل شکار رسیده است و باید کاری کرد که پول بیشتری به جیب زد. اینطور است که سازمانهای بینالمللی حفاظت از پرندگان از ایران قطع امید کردهاند و پرنده دوستان برای اینکه گونههای در معرض انقراض را نجات دهند، دست به هر کاری میزنند تا از مهاجرت آنها به ایران جلوگیری کنند.
پرندگان کمیاب و در خطر انقراضی نظیر اردک مرمری، اردک بلوطی و غاز پیشانی سفید کوچک که تا چند سال قبل در فریدونکنار صید میشدند، درچند سال گذشته کمتر مشاهده شدهاند. این مساله باعث ایجاد نگرانیهای جدیدی در ارتباط با وضعیت این گونهها شده است که البته این نگرانیها در سایر کشورها سرآغاز فعالیت آنها برای جلوگیری از این روند بوده است. اصلیترین زیستگاه جوجهآوری غاز پیشانی سفید کوچک که به دلیل کاهش چشمگیر جمعیت یک گونه حمایت شده بینالمللی است؛ در کشور فنلاند قرار دارد.
کارشناسان حیاتوحش این کشور برای حفظ آخرین بازماندههای این گونه و جلوگیری از مهاجرت طبیعی این پرنده به شمال ایران برای زمستان گذرانی دست به اقدام عجیبی زدهاند. آنها با کمک داوطلبان در فصل تولیدمثل این پرنده اقدام به جمعآوری تخمها و قراردادن آنها زیر گونههای دیگر غازهای وحشی میکنند تا جوجههای متولدشده با والدین جدیدشان به نقاط دیگری به جز شمال کشور ایران مهاجرت کنند و بهتدریج بتوان مسیر مهاجرت جدیدی در راستای حفظ این گونه به وجود آورد! اقدامات اینچنینی عمق ناامن بودن ایران برای پرندگان مهاجر را نشان میدهد اما ماجرای شکار گسترده پرندگان در فریدونکنار چیست و شکارچیان چه کار میکنند که این شهر با آن همه زیبایی خدادادی به قتلگاه پرندگان مهاجر معروف شده است؟
www.seemorgh.com
منبع: روزنامه آرمان
مطالب پیشنهادی:
پدری که برای نجات فرزندش کیسه بوکس شد + عکس
قیمت های جدید اجاره مسکن در تهران
طلاق زن دوم بعد از آشتی با زن اول!!!
لباس اجباری داعش برای دانش آموزان!!!
زنی، همسایه اش را مثله کرد و پخت!