«هر كُنش، یك واكنش.» چهار قرن پیش وقتی اسحاق نیوتن این قانون را در دانشنامه بشری مینوشت، شاید فكرش را هم نمیكرده كه بیربط ترین و پیش پا افتادهترین روزمرگیها هم آن را مثل یك الگو پی بگیرند. آنهم در سرزمینی دور به نام فوتبال ایران.
هر چند كه این قانون خیلی زود از ذهن محمد رویانیان رخت بربست. او هم حتما گمانش این بوده كه بازخوردها به كُنشهای پنهانی را جز خودش، كسی لمس نخواهد كرد وگرنه بركناری مانوئل ژوزه را چه نیازی بود به آنهمه دوگانگی؟ یا حداقل مشابه آن بازی را دیگر برای یحیی تكرار نمیكرد.
آقای مدیرعامل دو تصمیم مهم گرفت و هر دو را هم به خیال خودش نوشت به پای پیشكسوتانی كه فكر و خواسته او را در ذهن داشتند. حالا هم دوباره افتاده در تكرار همان بازی. این بار اما آن مهرهای كه بازیچه میخوانندش، خود اوست.
رویانیان از نخستین باری كه بر صندلی مدیریت باشگاه پرسپولیس تكیه زد، هر روز یا استعفا میداد و یا استعفایش میدادند اما نتیجه هر دو اتفاق، یكی بود؛ محكمتر شدن پایههای صندلی مدیریت او. هر چند كه شایعه رفتنش را هم هنوز و هر روز، میشنویم. شایعهای كه برای آقای مدیر، حكم «هوو» را دارد اما تنها حریف او نیست.
رویانیان در كنار همه دغدغههای روزمرهاش در پرسپولیس، باید با بیپولی هم بجنگد. با بیپولی و اعتراضهای هر روزه به آن كه شایعهسازها معتقدند همهاش بهانهای است برای خالی كردن زیر پای محمد رویانیان و او مانده با انبوه چكهای برگشتخورده بازیكنان و طلبكاران پرسپولیس چه كند! بدتر از همه تسویه حساب با عجمان بود كه با تهدیدهایش خطر را تا بیخ گوش پرسپولیس رسانده بود.
به اینجا كه رسیدیم، نه تنها هیچ خیّری برای نجات باشگاه و فراری دادن خلعتبری از محرومیت پا پیش نمیگذاشت، بلكه حسین هدایتی هم خود را كنار كشیده و آب پاكی را روی دست باشگاه ریخته بود. هدایتی هم از زیر پا له شدن قول مدیرعامل دلخور بود و هم از اتفاقهایی كه مدیریت باشگاه را از تغییر دور میكرد.
حسین هدایتی حضور در هیات مدیره باشگاه پرسپولیس و حتی ریاست هیات مدیره را در سالهای پیش از این تجربه كرده بود و این بار شاید خیال مدیرعاملی در سر داشت.
از همین رو، رویانیان كه دوباره به او رو انداخت، ترجیح داد بار دیگر شانسش را بیازماید. پس پیشنهادی تازه را گذاشت روی میز؛ 400 هزار دلار عجمان و طلب معوقه بازیكنان معترض، به شرط یكی از صندلیهای هیات مدیره!
پرداخت این همه پول، تنها چیزی است كه رویانیان برای محكم كردن پیچ و مهرههای صندلی مدیریتیاش كم دارد و این را هم میداند كه دستخورده شدن تركیب هیات مدیره - چه با حضور حسین هدایتی و چه بدون او - بحث تغییر مدیریت را جدیتر از پیش، رو میآورد و نخستین قربانی هم خود اوست.
وسوسه گذر از بدهیها از یك سو و شرط معرفی حسین هدایتی به وزیر ورزش برای حضور در هیات مدیره باشگاه از سویی دیگر، رویانیان را به دودلی كشانده.
هر چند كه تن ندادنش به شرط این رفیق خیّر، خیلی دور از ذهنتر به نظر میرسد. دلیلش را هم باید در همان شرط عجیب و غریب جستجو كرد. جایی كه هدایتی با اشاره به بدهیهای سنگین پرسپولیس و پیامدهای احتمالی آن، بحث كمك مالی علی انصاری و بابك زنجانی به باشگاه را هم مطرح كرده و مدعی شده كه با كمك آنها پای غولهای تجاری را به باشگاه پرسپولیس باز میكند!
امروزِ محمد رویانیان، بدون شك خاصترین روزی است كه در پرسپولیس تجربه كرده. درست مثل آنچه خودش بر سر مربیان پیش از دایی آورده بود و سر آخر، آنها را از پرسپولیس راند.
هر چند كه این قانون خیلی زود از ذهن محمد رویانیان رخت بربست. او هم حتما گمانش این بوده كه بازخوردها به كُنشهای پنهانی را جز خودش، كسی لمس نخواهد كرد وگرنه بركناری مانوئل ژوزه را چه نیازی بود به آنهمه دوگانگی؟ یا حداقل مشابه آن بازی را دیگر برای یحیی تكرار نمیكرد.
آقای مدیرعامل دو تصمیم مهم گرفت و هر دو را هم به خیال خودش نوشت به پای پیشكسوتانی كه فكر و خواسته او را در ذهن داشتند. حالا هم دوباره افتاده در تكرار همان بازی. این بار اما آن مهرهای كه بازیچه میخوانندش، خود اوست.
رویانیان از نخستین باری كه بر صندلی مدیریت باشگاه پرسپولیس تكیه زد، هر روز یا استعفا میداد و یا استعفایش میدادند اما نتیجه هر دو اتفاق، یكی بود؛ محكمتر شدن پایههای صندلی مدیریت او. هر چند كه شایعه رفتنش را هم هنوز و هر روز، میشنویم. شایعهای كه برای آقای مدیر، حكم «هوو» را دارد اما تنها حریف او نیست.
رویانیان در كنار همه دغدغههای روزمرهاش در پرسپولیس، باید با بیپولی هم بجنگد. با بیپولی و اعتراضهای هر روزه به آن كه شایعهسازها معتقدند همهاش بهانهای است برای خالی كردن زیر پای محمد رویانیان و او مانده با انبوه چكهای برگشتخورده بازیكنان و طلبكاران پرسپولیس چه كند! بدتر از همه تسویه حساب با عجمان بود كه با تهدیدهایش خطر را تا بیخ گوش پرسپولیس رسانده بود.
به اینجا كه رسیدیم، نه تنها هیچ خیّری برای نجات باشگاه و فراری دادن خلعتبری از محرومیت پا پیش نمیگذاشت، بلكه حسین هدایتی هم خود را كنار كشیده و آب پاكی را روی دست باشگاه ریخته بود. هدایتی هم از زیر پا له شدن قول مدیرعامل دلخور بود و هم از اتفاقهایی كه مدیریت باشگاه را از تغییر دور میكرد.
حسین هدایتی حضور در هیات مدیره باشگاه پرسپولیس و حتی ریاست هیات مدیره را در سالهای پیش از این تجربه كرده بود و این بار شاید خیال مدیرعاملی در سر داشت.
از همین رو، رویانیان كه دوباره به او رو انداخت، ترجیح داد بار دیگر شانسش را بیازماید. پس پیشنهادی تازه را گذاشت روی میز؛ 400 هزار دلار عجمان و طلب معوقه بازیكنان معترض، به شرط یكی از صندلیهای هیات مدیره!
پرداخت این همه پول، تنها چیزی است كه رویانیان برای محكم كردن پیچ و مهرههای صندلی مدیریتیاش كم دارد و این را هم میداند كه دستخورده شدن تركیب هیات مدیره - چه با حضور حسین هدایتی و چه بدون او - بحث تغییر مدیریت را جدیتر از پیش، رو میآورد و نخستین قربانی هم خود اوست.
وسوسه گذر از بدهیها از یك سو و شرط معرفی حسین هدایتی به وزیر ورزش برای حضور در هیات مدیره باشگاه از سویی دیگر، رویانیان را به دودلی كشانده.
هر چند كه تن ندادنش به شرط این رفیق خیّر، خیلی دور از ذهنتر به نظر میرسد. دلیلش را هم باید در همان شرط عجیب و غریب جستجو كرد. جایی كه هدایتی با اشاره به بدهیهای سنگین پرسپولیس و پیامدهای احتمالی آن، بحث كمك مالی علی انصاری و بابك زنجانی به باشگاه را هم مطرح كرده و مدعی شده كه با كمك آنها پای غولهای تجاری را به باشگاه پرسپولیس باز میكند!
امروزِ محمد رویانیان، بدون شك خاصترین روزی است كه در پرسپولیس تجربه كرده. درست مثل آنچه خودش بر سر مربیان پیش از دایی آورده بود و سر آخر، آنها را از پرسپولیس راند.
گردآوری:گروه ورزش سیمرغ
منبع:jamnews.ir
مطالب پیشنهادی :
سفر رویانیان به امارات
مجری منشوری دوباره دردسر ایجاد می کند!
درخواست عجیب مارادونا از پرسپولیسی ها
رکورد جدید کریستیانو رونالدو
اشتباه عجیب مانوئل پیگرینی!
درخواست عجیب مارادونا از پرسپولیسی ها
رکورد جدید کریستیانو رونالدو
اشتباه عجیب مانوئل پیگرینی!