امسال سال هیچکاک است. سال مرد همیشه استاد سینما. درست است که صحبت درباره آلفرد هیچکاک زمان و مکان نمی‌شناسد و همیشه بحث درباره آثارش جریان دارد ولی این بار نوبت به مرور پشت صحنه فیلم‌های او رسیده است. «روانی»، «پرندگان» و «مارنی» سه فیلمی هستند که در قالب دو فیلم به آنها پرداخته شده است.
فیلم «هیچکاک» با بازی آنتونی هاپکینز که در نوامبر امسال به نمایش درمی‌آید، داستان ساخت فیلم «روانی» را بازگو می‌کند و فیلم تلویزیونی «دختر» محصول شبکه HBO که محوریت داستانش تیپی هدرن بازیگر دو فیلم «پرندگان» و «مارنی» است.
فیلم «هیچکاک» با بازی آنتونی هاپکینز که در نوامبر امسال به نمایش درمی‌آید، داستان ساخت فیلم «روانی» را بازگو می‌کند و فیلم تلویزیونی «دختر» محصول شبکه HBO که محوریت داستانش تیپی هدرن بازیگر دو فیلم «پرندگان» و «مارنی» است.
در نگاه نخست حضور توبی جونز در نقش هیچکاک مانند یک شوخی می‌ماند. او از فیزیک مناسبی برای ایفای این نقش برخوردار نیست و به همین دلیل حالتی کاریکاتورگونه به آن بخشیده است. در «دختر» تمرکز بر رابطه بین هیچکاک و هدرن و آشفتگی زندگی و شخصیت این کارگردان سینما معطوف شده است. هیچ اثری از آن هیچکاک موقر و محکمی که در تصاویر دیده بودیم و همیشه در ذهن‌مان بود، وجود ندارد و به جای آن با مردی با عدم تعادل روانی پا به سن گذاشته مواجه هستیم که مشخص نیست از فرط استیصال چگونه فیلم می‌ساخته و زندگی می‌کرده و حضور كمرنگ و ناموفق توبی جونز هم بیشتر به این آشفتگی شخصیت فیلم دامن می‌زند.
در طرف دیگر تیپی هدرن قرار دارد که معلوم نیست به چه دلیل با تمام آزارهایی که از جانب هیچکاک می‌بیند، در دوفیلم با او همکاری می‌کند. او نه علاقه‌ای به هیچکاک دارد و نه اثری از سودای به شهرت رسیدن در او می‌بینیم که بتوان همکاری آنها را توجیه کرد.
«دختر» فیلم آشفته‌ای است با ساختار ضعیف، که از پتانسیل مفهوم تطبیقی حضور غریبه‌ای در ساحل فیلم «پرندگان» و ورود هدرن به زندگی هیچکاک بهره نمی‌برد و آن را به حال خود رها می‌سازد. تیپی هدرن، هیچکاک را شیطان صفت و خطرناک توصیف و ادعا می‌كند که از او سوءاستفاده کرده است. ولی مسئله‌ای که وجود دارد این است که مشاهیری مانند هیچکاک، حتی اگر از شخصیت نامطلوبی هم برخوردار باشند به دلیل تبدیل شدن آنها به یک نماد در ذهن مخاطب، ورود به جزئیات زندگیشان مانند حرکت بر لبه تیغ می‌ماند و ممکن است به خاطر ذهنیت قبلی مخاطب از فردی مانند هیچکاک، تماشاگر آن را پس بزند.
صحنه‌ای در اوایل فیلم وجود دارد که می‌توان به عنوان نمونه‌ای برای این مسئله به آن اشاره کرد. هدرن برای اولین بار هیچکاک را ملاقات می‌کند. هیچکاک به او می‌گوید که همه او را «هیچ» صدا می کنند و از هدرن می‌خواهد که با این نام صدایش کند ولی منشی هیچکاک به تیپی می‌گوید کسی جرات این کار را ندارد. در حالی كه سال‌هاست حتی مخاطبان و دوستداران فیلم‌های هیچكاك هم او را هیچ صدا می‌كنند. حال با این ذهنیت مخاطب، ضعف خود فیلم و كارگردانی و بازی‌‌ها را هم به آن اضافه کنید که آشفتگی‌اش را بیشتر می‌کند.
«دختر» فیلم آشفته‌ای است با ساختار ضعیف، که از پتانسیل مفهوم تطبیقی حضور غریبه‌ای در ساحل فیلم «پرندگان» و ورود هدرن به زندگی هیچکاک بهره نمی‌برد و آن را به حال خود رها می‌سازد. تیپی هدرن، هیچکاک را شیطان صفت و خطرناک توصیف و ادعا می‌كند که از او سوءاستفاده کرده است. ولی مسئله‌ای که وجود دارد این است که مشاهیری مانند هیچکاک، حتی اگر از شخصیت نامطلوبی هم برخوردار باشند به دلیل تبدیل شدن آنها به یک نماد در ذهن مخاطب، ورود به جزئیات زندگیشان مانند حرکت بر لبه تیغ می‌ماند و ممکن است به خاطر ذهنیت قبلی مخاطب از فردی مانند هیچکاک، تماشاگر آن را پس بزند.
صحنه‌ای در اوایل فیلم وجود دارد که می‌توان به عنوان نمونه‌ای برای این مسئله به آن اشاره کرد. هدرن برای اولین بار هیچکاک را ملاقات می‌کند. هیچکاک به او می‌گوید که همه او را «هیچ» صدا می کنند و از هدرن می‌خواهد که با این نام صدایش کند ولی منشی هیچکاک به تیپی می‌گوید کسی جرات این کار را ندارد. در حالی كه سال‌هاست حتی مخاطبان و دوستداران فیلم‌های هیچكاك هم او را هیچ صدا می‌كنند. حال با این ذهنیت مخاطب، ضعف خود فیلم و كارگردانی و بازی‌‌ها را هم به آن اضافه کنید که آشفتگی‌اش را بیشتر می‌کند.
گردآوری :گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع : tehrooz.com
مطالب پیشنهادی :
"دلتنگی های عاشقانه" بامحمد رضا فروتن و میترا حجار
حامد بهداد در تله دوربین مخفی
دلایل موفقیت سریال های کره ای
جشن سال نو میلادی با تیلور سویفت
می شود "راستش را گفت" و "کلاه پهلوی" بر سر مخاطب نگذاشت!