از پدرخوانده تا تلقین: بهترین و دیدنی ترین سکانس در فیلم ها
در این لیست ما نگاهی انداخته‌ایم به ۱۰ تا از کلاسیک‌ترین و خاطره‌انگیزترین نماهای فیلم‌های سینمایی. ما با درنظر گرفتن عواملی از قبیل اینکه نما چقدر در قاب‌برداری از تصویر،کامل کردن داستان کلی فیلم و تاثیر عاطفی و احساسی که خلق می‌کند، موفق بوده است و انتخاب‌های خود را بر پایه‌ی این معیارها رتبه‌بندی کرده‌ایم. در اینجا ما فقط نماهای پایانی را در نظر گرفته‌ایم و منظورمان سکانس نهایی نبوده است
«کلوپ صبحانه» The Breakfast Club ۱۹۸۵
آیا در تمام فیلم‌های نوجوانانه‌ی تاریخ سینما پایانی نمادین‌تر از این دیده‌اید؟ زمانی که جان بندر زندان را ترک می‌کند، مشتش را به سمت آسمان نشانه می برد و فیلم در یک قاب ثابت از ژست پیروزمندانه‌ی او پایان می‌یابد.
مشت پیروز‌مندانه در «کلوپ صبحانه»
قطعا این حرکت یک مقدار لوس و چیپ بود اما خب آن موقع دهه‌ی ۸۰ بود و بنابراین می‌توانیم آن را ببخشیم. نمایش‌های بسیاری در آن زمان از این نما تقلید کردند. و البته این نما همه‌ی چیزهایی که باعث می‌شد کلوپ صبحانه به یک فیلم کلاسیک دل‌گرم‌کننده تبدیل شود را در خودش گنجانده بود. درست است زمانی که بندر مشت خود را به سمت آسمان برد ما نمی‌توانستیم به او کمکی کنیم اما احساس گرم و دلچسبی در درون خود حس می‌کردیم.
«درخشش» The Shining ۱۹۸۰
درخشش ظاهرا یک پایان معمولی مثل بقیه فیلم‌های ترسناک دارد. جک پسرش را در یک هزارتوی پرپیچ و خم دنبال می‌کند، تا سرحد مرگ یخ می‌زند و خانواده‌اش از او دور می‌شوند. اما کوبریک باید کوبریک باشد و آخرین غافل‌گیری را پرتاب کند. نمای پایانی، خزش آهسته به سمت یک عکس است که در آن جک را می‌توان با گروهی از میهمانان در سال ۱۹۲۱ مشاهده کرد.
سکانس جک در ۱۹۲۱ در فیلم «درخشش»
صبر کنید. چه اتفاقی افتاد؟ این نمای پایانی ذهن تماشاگران را به سرعت درگیر خود می‌کند و تبدیل به منبع بحث و تفسیر بی‌پایان می‌شود. کوبریک به طور صریح در یک مصاحبه با میشل سیمنت گفت که این عکس مفهوم تولد دوباره‌ی جک را منتقل می‌کرد. مثل گریدی که پیش از این در فیلم به او گفته بود ” تو همیشه سرایدار باقی مانده‌ای.”
«گاو خشمگین» Raging Bull ۱۹۸۰
قطعا مارتین اسکورسیزی می‌داند چگونه یک فیلم را به پایان برساند. نمای پایانی فیلم رفتگان یکی از بحث‌برانگیزترین پایان‌های دهه‌ی ۲۰۰۰ بود درست مانند نمای آینه از فیلم گاو خشمگین که آن هم یکی از قوی‌ترین پایان‌های دهه‌ی ۸۰ است.
نمای آینه در «گاو خشمگین»
در آخرین برداشت بلند این فیلم، جک به این ایده فکر می‌کند که خشم کورکورانه و گرایشات مخرب، او را به مسیری هدایت کرد که باعث شد از جامعه طرد شود و رویاهایش نابود گردد. او این‌بار خودش و اشتباهاتش را در آینه مورد خطاب قرار می‌دهد که به نوعی با تری مالوی در فیلم در بارانداز مرتبط است. او به شکوه گذشته‌اش نگاهی می‌اندازد. این یکی از زیباترین پایان‌های تاریخ سینما است که با مرور خاطرات تلخ و شیرین گذشته همراه است.
«خون به پا خواهد شد» There Will Be Blood ۲۰۰۷
قطعا پایان‌بندی خون به پا خواهد شد، تحت تاثیر الگوی رفتاری جامعه شکل گرفته است، ولی تاثیر دراماتیک آخرین نما غیرقابل انکار است. یک تصویر با قاب‌بندی زیبا که نشان‌دهنده‌ی نتیجه‌ی کشتار در اثر اختلالات روانی دانیل است، از جمله تصوریربرداری درخشان از دانیل حریص که در کنار جسد افتاده‌ی الی نشسته است.
فیلم «خون به پا خواهد شد»
مانند یک قطعه‌ی بزرگ ادبی، معانی زیادی را می‌توان تنها از این تصویر نهایی استنتاج کرد، از قبیل تفکرات و بحث‌هایی درباره‌ی طمع، فساد و خودخواهی. “من تمام شده ام.” ممکن است معانی زیادی را برای افراد مختلف دربرگیرد اما ما گمان نمی‌کنیم درباره‌ی این حقیقت که نمای پایانی کشنده است، بحثی وجود داشته باشد.
«جویندگان» The Searchers ۱۹۵۶
جویندگان اغلب به عنوان بهترین فیلم وسترن شناخته می‌شود و نمای پایانی آن تبدیل به یک تصویر نمادین شده است. دبی به مزرعه‌ی جورگنسن بازگشته است و ایتن به تنهایی روانه شده است.
سکانس عزمیت ایتن در «جویندگان»
این نما نه تنها به خودی خود عالی و خوش‌ساخت است بلکه قاطعیت این ژانر را نیز به خوبی نشان می‌دهد. ایتن، یک قهرمان وسترن، به سمت تاریخ و حماسه عزیمت کرده و این را می‌توان از سیاه شدن پرده پشت سرش فهمید. گرچه فیلم‌های وسترن عمر کوتاهی داشتند اما منتقدان و تاریخ‌دانان به کلی اتفاق نظر دارند که جویندگان ژانر وسترن را به اوج خودش رساند. این نمای پایانی یک ارایه‌ی بی‌نقص از این اوج و آخرین وداع با یک دوره منحصر به فرد در تاریخ فیلم‌سازی است.
«چهارصد ضربه» The ۴۰۰ Blows ۱۹۵۸
چهارصد ضربه داستان آنتوان دوآنل، یک جوان سرکش را روایت می‌کند که به دلیل ارتکاب به یک جرم جزئی به مرکز نگه‌داری جوانان بزه‌کار منتقل شده است. پس از فرار او از مرکز، در نمای پایانی فیلم می‌بینید که آنتوان روی ساحل می‌دود و قبل از اینکه دوربین روی صورتش ثابت گردد او مستقیما به دوربین خیره می‌شود.
صحنه ایی که آنتوان به دوربین خیره می‌شود در «چهارصد ضربه»
واقعا چه چیزی در نگاه آنتوان است که این چنین به یک بحث بی‌پایان تبدیل شده است و تفسیرها و نقدهای مختلف برایش نوشته‌اند. آیا این به معنی محکوم کردن زندگی آزاد اوست؟ یا قصد دارد آن را تشویق کند؟ آیا آنتوان از اینجا خواهد رفت؟ آیا اقیانوس آزاد نشان داده شده در این نما بیانگر ممکن بودن همه چیز است یا نه خط ساحلی در پایان بیانگر یک اتمام ناامید‌کننده است؟ شما تصمیم بگیرید.
«سیاره‌ی میمون‌ها» Planet of the Apes ۱۹۶۸
تصورش را هم نمی‌کنید که این اثر تکان‌دهنده و خوش‌فکر در سال ۱۹۶۸ ساخته شده باشد. تیلور و نوا به ظاهر آزادانه روی سیاره‌ی بیگانگان راه می‌روند ولی ناگهان تیلور چیزی را می‌بیند که موجب توقف او می‌شود و او به یکباره زانو می زند بقایای مجسمه‌ی آزادی. آن‌ها همه‌ی این مدت روی زمین بوده‌اند.
مجسمه‌ی آزادی در «سیاره‌ی میمون‌ها»
نحوه‌ی تصویربرداری این نما درخشان است چراکه در ابتدا دوربین بر روی تیلور و نوا تمرکز دارد ولی با چرخش بیرونی دوربین حول محور افقی تصویر نمادین بقایای مجسمه‌ی آزادی که بخشی از آن مدفون است، آشکار می‌گردد. این یک راه هوشمندانه برای پرده برداری از آخرین، تکان دهنده‌ترین و کوبنده ترین بخش فیلم است و این تصویری است که دهه‌ها در اذهان عمومی به یادگار مانده است.
«تلقین» Inception ۲۰۱۰
آیا در اوایل قرن بیست و یکم بحث و مناظره‌ی بیشتری صورت گرفت؟ در پایان فیلم تلقین کاب را می‌بینیم که فرفره‌ای را می‌چرخاند او می خواهد ببیند در خواب است یا نه اما وقتی چهره‌ی فرزندانش را می‌بیند تصمیم می‌گیرد نتیجه‌ی فرفره را نادیده بگیرد. تصویر پایانی از جسم نمادین او، بینندگان فیلم را شگفت‌زده می‌کند و صدای رسای “اوه، ادامه بده” در سراسر سالن‌های سینماهای دنیا شنیده می‌شود.
سکانس فرفره‌ی چرخان در «تلقین»
این پایان به غایت درخشان، مبهم و وسوسه‌انگیز یک بحث پایان نا‌پذیر را شکل می دهد (بله ما از حلقه‌ی ازدواج آگاه هستیم پس هیسس …). کریستوفر نولان گفته است که این سوال برانگیزترین سکانس حرفه‌ایم بوده است. قدرت یک فرفره‌ی چرخان ساده را دست کم نگیرید.
«۲۰۰۱: ادیسه فضایی» (A Space Odyssey:۲۰۰۱ (۱۹۶۸
پایان ۲۰۰۱ چنان با فرهنگ عامه گره خورده که تصویر آن به یکی از نمادین‌ترین و تقلیدبرانگیزترین نماهای تاریخ سینما مبدل شده است. زمانی که بومن پیرمرد دستش را برای گرفتن مونولیت (تک سنگ) دراز می‌کند، تبدیل به یک جنین الهی می‌شود که به نوعی از زمین مراقبت می‌کند و در عین حال مستقیم به دوربین خیره می‌شود. چه کسی می‌تواند یک رساله‌ی کامل درباره‌ی مفهوم این تصویر پایانی بنویسد.
کودک ستاره‌ای در «۲۰۰۱: ادیسه فضایی»
حتی اگر همه‌ی اشارات موضوعی و نمادین را نادیده بگیرید، شما با یک تصویر غیرقابل‌باور و جذاب تنها مانده‌اید که هم می‌تواند پی‌در‌پی به خواب‌های‌تان بیاید و هم موجب راضی شدن احساساتتان گردد. چه احساسی دارید وقتی بچه‌ی ستاره‌ای به چشمانتان خیره می‌شود؟
پیش از آن که انتخاب نهایی خود را معرفی کنیم، ذکر چند نام را در این مورد شایسته می‌دانیم.
«یک مرد جدی» A Serious Man ۲۰۰۹
طوفان نزدیک می‌شود
«بوچ کسیدی و سادنس کید» Butch Cassidy and the Sundance Kid ۱۹۶۹
یک قاب ثابت بی‌نظیر
«کار زیبا» Beau Travail ۱۹۹۹
ریتم شب
«پدرخوانده» The Godfather ۱۹۷۲
این عجیب است که گانگسترهای زیادی به پدرخوانده به عنوان یک فیلم الهام‌بخش نگاه می‌کنند درحالی که به وضوح سبک زندگی بازیگر اصلی فیلم را محکوم می‌کند. تم فیلم به طور کامل در تصویر پایانی گنجانده شده است. زمانی که گانگستر، در را روی همسر مایکل می‌بندد. گرچه او اصرار دارد این سبک زندگی‌اش نیست، مایکل در جهان فساد فرو می‌رود و تبدیل به یک دان می‌شود.
وقتی در روی کِی بسته می‌شود در «پدرخوانده»
تصویر نهایی یک استعاره‌ی کامل برای تحول اوست. مایکل نه تنها در مورد شغل خود به زنش دروغ می‌گوید، بلکه همسرش نیز متعاقبا دسترسی به آن بخش از زندگی او را انکار می‌کند. در روی زندگی پر از عشق و شادی گذشته‌ی او بسته می شود چرا که او الان به طور کامل تمام زندگی‌اش را وقف تجارت کثیف خانواده کرده است.
بیشتر بدانید : 10 صحنه از فیلم‌های هالیوود که حتی مردها را هم به گریه انداختند!! (+عکس)
بیشتر بدانید : سکانس های برتر سینمایی در سال 97 + عکس
بیشتر بدانید : 10 سکانس شوکه آور سریال های معروف که همه را مبهوت کرد! + عکس
بیشتر بدانید : بهترین بازی های قرن 21 سینما و سکانس های درخشان بازیگران + عکس
بیشتر بدانید : گزارش تصویری: 12 سکانس برتر فیلم پدرخوانده 2
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
منبع: blog.namava.ir