برگ نخست نحوست محض است، زخم برای چکاندن از خون...و درد برای جاودانه شدن از تقویم اجازه نمی‌گیرد...
 
زخم برای چکاندن
از روزها اجازه نمی‌گیرد نه برای درمان شدن
تراز نمی شود به تقویم طول سال زخم
ژرفای آن است که مدرج می کنند گره به گره
زمان را
هر زخم
هر لحظه زادروز خود را سور می دهد به درد و ناسور
و
هر لحظه هر کجای فاصله
آغاز قرن دیگر است
تاریخ پتیاره اش را
نه برگ اول تقویم
نه برگ اول بعد از آن ابتدای واقعه نیستند
سال از میانه آغاز می شود
تا
در چرخش گیج اش
به ابتدا برگردد
به درد
و برگ آخر اگر کبیسه ی سال زخم باشد
برگ نخست نحوست محض است
زخم برای چکاندن از خون
و درد برای جاودانه شدن از تقویم اجازه نمی گیرد
 
 
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع:  p30city.net
 
مطالب پیشنهادی:
بی بهار سر سبز چشم تو
سه شعر از حسین پناهی
مهر مادری(بازخوانی شعری از ایرج میرزا)
چند هایکوی بهاری
زده ام فالی و فریاد رسی می‌آید